روح الله گلستانی در گفت‌وگو با ایسنا در مورد شرایط دوومیدانی ایران اظهارکرد: این که دوومیدانی متحول شده است یا نه نیاز به بررسی دارد. در دوهای استقامت، نیمه استقامت، پرش‌ها، سرعت‌ها و پرتاب ها باید بررسی کنیم و ببینیم که چند خروجی داشته‌ایم. متاسفانه ورودی به این رشته که نداریم و روز به روز تعدادی از ورزشکاران از این رشته دور می‌شوند. نه این که سن قهرمانی آنها بالا رفته باشد، بلکه به خاطر عدم توجه، انگیزه خود را از دست داده‌اند. بنابراین مطالبات و نقدها می‌تواند برای دوومیدانی سازنده باشد.
او ادامه داد: من در دوومیدانی جایگاهی داشته و این نیست که احتیاج به تملق داشته باشم. جایگاهی که برای ارتقای دوومیدانی نتواند مفید باشد، فایده ای ندارد. نباید تنها این باشد که به خاطر سفر و یا دریافت حقوق تنها اسم‌مان در فدراسیون باشد. برای ارتقای دوومیدانی و توسعه این ورزش در بین خانواده‌ها باید نقدهایی را کرد.
پیشکسوت دوومیدانی ایران ادامه داد: همه می‌دانند که کیهانی در فدراسیون دوومیدانی با یک مهندسی، به عنوان رییس این فدراسیون برگزیده شد. بعد از آن دوومیدانی‌کاران فرهیخته همانند سجادی به خاطر عرقی که به این رشته داشتند، می‌خواستند در کنار کیهانی فعالیت کنند، اما خودمحوری او مشهود بود و آنها ترجیح دادند که مدتی از دوومیدانی دور باشند.
پیشکسوت دوومیدانی ایران خاطر نشان کرد: ما آمدیم که به کیهانی کمک کنیم، اما او حتی در دوی صحرانوردی که دست خودم بود موانعی ایجاد کرد. کیهانی از هیچ سفری نمی‌گذرد و مدیریت توریستی دارد. از روی شناختی که از او دارم پیش از ریاست در دوومیدانی ایران هیچ جا نبود و حتی حضور در شهرستان‌ها برایش آرزو بود. بنابراین اکنون و در جایگاه ریاست فدراسیون در هر مسابقه‌ای حاضر می‌شود. در صورتی که حضورش نمی‌تواند مثبت باشد، اما به بهانه خرید به کشورهای دیگر سفر می‌کند. نمی‌گویم این کارها زشت است، بلکه برازنده یک مدیر در ورزش نیست.
وی ادامه داد: اگر من یا دیگر پیشکسوتان مانند سجادی در بدنه فدراسیون فعالیت نمی‌کنیم دلیل آن این است که ارزش‌ها و نظراتمان نادیده گرفته شده است. رده جوانان و نوجوانان را به من سپردند و چند روزی هم است که اردوها آغاز شده ، اما من حاضر نشدم به این دلیل که نمی‌توان مستقل کار کرد و این سبب می‌شود که دوومیدانی پیش نرود.
پیشکسوت دوومیدانی در ادامه توضیح داد: رییس فدراسیون می‌گوید که اسپانسرهای زیادی به این رشته آورده است و دستاورد زیادی حاصل شده، اما باید دید که در کنار آن چقدر پول از دست رفته است. سالن شهید کشوری و شیرودی قبلا در اختیار فدراسیون دوومیدانی بود و به جرات می‌توانم بگویم بیش از دو برابر پولی که دوومیدانی از اسپانسرها می‌گیرد را از دست می‌دهد.
گلستانی افزود: فدراسیون توان حفظ داشته‌های خود را ندارد و به دنبال این است که هر کسی به کمک دوومیدانی بیاید و یا قهرمانی کشور در شهرستان‌ها برگزار شود. فدراسیونی که توان نداشته باشد با هزینه خودش قهرمانی کشور را برگزار کند، باید فاتحه آن را خواند.
این پیشکسوت دوومیدانی همچنین گفت: فدراسیون در بخش جوانان و نوجوانان نیز کاری نکرده است. این نوجوانان و جوانانی که در حال حاضر مدال آوری می‌کنند دستاورد این فدراسیون نیستند ، بلکه پنج تا هفت سال است که کار می‌کنند. حدادی ، تفتیان، کیهانی و ثمری هم کسانی هستند که توسط مربیان و فدراسیون‌های قبل ساخته شده‌اند و این فدراسیون نباید به خاطر موفقیت ان‌ها به خود ببالد. آنها تحت شرایطی خاص توانستند مدال‌های آسیایی هندوستان را کسب کنند. همچنین در رقابت‌های داخل سالن تهران نیز دوندگان خوبی حضور نداشتند و تنها چند ماده با کیفیت برگزار شد.
وی گفت: فدراسیون باید کارش سازندگی باشد و نباید تک روی کند. نباید نگاه جزیره‌ای داشته باشد. باید از روسای هیات‌هایی استفاده کند که استان‌های مفیدتری در این رشته هستند. باید مربیانی را به خدمت بگیرد که سال‌های سال تجربه و علم کسب کرده‌اند و نباید آنها را کنار بگذارند. همان طور که تفتیان و حدادی را تحویل مربیان با دانش و فرهیخته داده‌ایم باید ورزشکاران متوسط را نیز در اختیار مربیانی قرار دهیم که سابقه زیادی داشته و قهرمانان زیادی را تحویل داده‌اند.
او گفت: دوومیدانی زمانی پویا می‌شود که خرد جمعی وجود داشته باشد نه مدیریت خود محور و توریستی. کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان نیز این ورزش را رصد می‌کنند و می‌دانند که چه آسیب‌هایی به رشته دوومیدانی خورده است. سال‌ها من روزی ۲۰ شاگرد داشتم، اما در حال حاضر یک سال است که تلاش می‌کنم و تنها چهار تا پنج ورزشکار توانسته‌ام جذب کنم. قبلا افراد علاقمند زیادی در این رشته وارد می‌شدند، اما در این سال‌های اخیر کاری صورت نگرفته است که خانواده‌ها جذب این رشته شوند تا بتوانیم قهرمانانی را تحویل جامعه دهیم.
انتهای پیام
نظرات