به گزارش ایسنا، ۶۰ هزار طرفدار اتلتیکومادرید در شب ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۸ در ویسنته کالدرون حضور داشتند تا بازی تیمشان را برابر کاسموس تماشا کنند. پله در آن تیم حضور نداشت اما بازیکنانی همچون فرانس بکن‌بائر و چیناگلیا در میانشان دیده می‌شد. حضور چنین بزرگانی به خاطر گرامیداشت لوییس آراگونس اسطوره باشگاه بود. او به عنوان سرمربی بهترین قهرمانی بین المللی را برای قرمز و سفیدپوشان به ارمغان آورده بود. حضور آراگونس به عنوان سرمربی پس از پایان دوران بازی‌اش اتفاقی خاص در فوتبال اسپانیا محسوب می‌شد.
اتلتیکو در فصل ۷۴-۱۹۷۳به فینال جام قهرمانان اروپا صعود کرد اما با گل باورنکردنی شوارتسزنبک از فتح این عنوان بازماند. سال ۷۵-۱۹۷۴ برای این تیم بد شروع شد. قرمز و سفیدپوشان در لالیگا نتایج دور از انتظاری کسب کردند و در رقابت‌های اروپایی برابر دربی کانتی در ضربات پنالتی حذف شدند. سرمربی در هر دو فصل خوان کارلوس لورنسو بود، بازیکنان نیز تغییر نکرده بودند اما یک مشکل وجود داشت. به همین خاطر پس از تساوی خانگی برابر اسپورتینگ مدیریت تصمیم غیرمنتظره‌ای گرفت و لورنسو باتجربه و بازیکن کاریزماتیک باشگاه را برکنار کرد و آراگونس ۳۶ ساله را بر نیمکت نشاند.
آراگونس به عنوان بازیکن در تیم‌های مختلف پایه رئال مادرید حضور داشت و به صورت قرضی برای ختافه، ارکولس، رکرئاتیوو، پلوس اولترا و اوییدو بازی کرد تا این که پیراهن رئال بتیس را بر تن کرد. زمانی که در این تیم حضور داشت اتلتیکو با او قرارداد امضا و دوران باشکوهش را سپری کرد. آراگونس هافبک موثری بود که خیلی راحت به سمت دروازه شوت می‌زد. او شناخت خوبی از فوتبال داشت و روی هم تیمی‌هایش تاثیرگذار بود و همیشه در مواقع بحرانی به تیم کمک می‌کرد. به همین خاطر خیلی زود هدایت تیم را به عهده‌اش سپردند.
هافبک اسپانیایی ۲۶۵ بازی (۱۲۵ گل) در لالیگا، ۵۵ بازی (۲۲گل) در جام حذفی و ۵۸ بازی (۲۹گل) در رقابت‌های اروپایی انجام داد. همچنین در ۱۱ بازی ملی سه گل به ثمر رساند. همه چیز آماده بود تا او بر نیمکت والنسیا بنشیند اما تساوی اتلتیکو همه چیز را عوض کرد. آراگونس چهار سال در این تیم ماند و سپس به عنوان سرمربی در چهار دوره مختلف در تیم مادریدی حضور داشت. آخرین بار زمانی بود که اتلتیکو در دسته دوم حاضر بود (سال ۲۰۰۱) و او پیشنهاد مایورکا را بر ادامه همکاری قبول نکرد تا به باشگاه ابدی‌اش بپیوندد.
آراگونس با قرمز و سفیدپوشان موفقیت‌های زیادی کسب کرد و در نخستین فصل فاتح جام بین قاره‌ای شد. بایرن مونیخ، قهرمان اروپا از بازی کردن در این رقابت‌ها به خاطر خشونت تیم‌های آمریکا جنوبی سر باز زد. سپس اتلتیکو جایگزینش شد. حریف تیم اسپانیایی، ایندیپندینته دِ اویاندا بود که از حضور دو بازیکن مشهور به نام‌های بوچینی و برتونی بهره می‌برد. دیدار رفت در ۱۲ فوریه انجام شد و ایندیپندینته با یک گل پیروز شد. دیدار برگشت ۱۰ مارس برگزار شد و اتلتیکو با ترکیب پاچکو، ملو، اوزه‌بیو، اردیا، کاپون، آدلاردو، آلبرتو، ایرورتا، آگیلار، گاراته و آیالا به میدان رفت. ایرورتا ابتدا در دقیقه ۲۳ گلزنی کرد و در دقیقه ۸۶ گاراته بازی را ۲ بر صفر کرد. این قهرمانی خاطره تلخ تیم اسپانیایی را از گل شوارتسزنبک را از بین برد و جایگاه آراگونس را همچون زمان بازیگری‌اش به عنوان سرمربی مستحکم کرد.
در آن مراسم گرامیداشت مقابل کاسموس جو خاصی برقرار بود. هواداران با اسطوره باشگاه که دوران درخشانی در زمان بازی و در نخستین سال‌های حضورش به عنوان سرمربی داشت خداحافظی کردند. این درحالی بود که هرگز کسی فکر نمی‌کرد آخرین دوران حضور آراگونس سخت‌ترین آن باشد و او برای نجات اتلتیکو از دسته دو هدایت این تیم را دوباره بر عهده بگیرد.
انتهای پیام
نظرات