حمیدرضا نعیمی که به زودی نمایش «شوایک، سرباز ساده دل» را در تالار وحدت روی صحنه می‌برد و پیش از این هم در تئاترشهر نمایش‌هایی را اجرا کرده است، درباره ساختمان ساخته شده در کنار تئاترشهر که به نظر می‌رسد کاربری فرهنگی هم دارد، در گفت‌وگویی با ایسنا با بیان یک مقدمه اظهار کرد: مطمئنا هر ساختمانی که جزو میراث فرهنگی کشور به حساب آید از سوی تمام نهادها باید مورد صیانت و پاسداری قرار گیرد و به اطراف آن هم توجه ویژه شود، یعنی همانطور که هیچ‌کس نمی‌تواند بپذیرد یک بیمارستان در کنار یک ورزشگاه ساخته شود چون به لحاظ ماهیت و نیازهای خود هیچ غرابتی با یکدیگر ندارند، برای اماکن تاریخی و مذهبی هم باید چنین توجهی مدنظر قرار گیرد.

او با اشاره به اینکه «تئاترشهر ما نیز در جایی است که به یک محوطه آزاد و بزرگ نیاز دارد»، افزود: امروزه وقتی به شهر قزوین پا می‌گذاریم، می‌بینیم که شهرداری قزوین چقدر به زیبایی از مکان‌های تاریخی استفاده کرده و بناهایی که به عنوان میراث فرهنگی شناخته می‌شوند را حفظ می‌کند. یکی از این ساختمان‌ها به فرماندهی شهر مربوط است که گویا موزه شده و در واقع شهرداری یا استانداری ساختمانی را ویران کرده تا ساختمان تاریخی قزوین بیشتر در معرض دید شهروندان و توریست‌ها قرار گیرد؛ این یعنی یک نگاه فرهنگی در حالی که آن بنای تاریخی به راحتی می‌توانست توسط یک نگاه دگماتیسم برای همیشه مخفی بماند.

وی خاطرنشان کرد: امروز باید به فضای وسیعی که در شهر تهران وجود دارد فکر کنیم. در این شهر تعداد پارک‌ها بسیار کم است. پیاده‌روها بسیار تنگ هستند و فضای شهر به گونه‌ای است که سه نشانه‌ای که برای تمدن شهری مورد توجه قرار می‌گیرد را کمتر می‌بینیم. یکی از این نشانه‌ها سیستم حمل و نقل شهری است و آرامشی که مردم برای تردد از آن باید برخوردار باشند. دیگری میزان وسعت پیاده‌روهاست که در کشورهایی اروپایی می‌بینیم پیاده‌روها چقدر وسیع و گسترده است و صندلی‌های کافه‌ها در پیاده‌روها چیده می‌شود تا عابران حتی برای استراحتی کوتاه و موقت بتوانند روی آن بنشینند، اما به پیاده‌روهای کثیف و شلوغ و آلوده تهران نگاه کنید که چقدر با آن‌ها تفاوت دارد. سومین مسئله هم صندلی‌های تئاتر آن شهر است که البته منظور از تئاتر فقط نمایش نیست بلکه تمام سالن‌هایی که تماشاگران برای تماشای نمایش، فیلم، اپرا و کنسرت در آن‌ها حضور پیدا می‌کنند، است. درحالی که مگر چند ساختمان مثل تئاترشهر، تالار وحدت یا تالار سنگلج در کشور ما و در پایتخت آن وجود دارد؟!

نعیمی گفت: لذا می‌خواهم تاکید کنم در چنین شرایطی از آنچه داریم باید مراقبت کنیم تا از دست نروند. تئاترشهر پایتخت ایران باید پارکینگ داشته باشد. در شرایطی که "باربیکن لندن" که یک منطقه بزرگ است و به خاطر تئاترش معروف شده یک پارکینگ چهار طبقه به وسعت کل خیابان ولیعصر و چهارراه کالج دراختیار دارد و تماشاگرانی که برای دیدن برنامه‌های مختلف به این محل مراجعه می‌کند به راحتی ماشین‌های خود را در آنجا پارک می‌کنند ولی اگر کسی بخواهد به چهارراه ولیعصر (عج) بیاید تا بتواند به تماشای تئاتری در تئاترشهر بنشیند آیا می‌تواند به راحتی این کار را انجام دهد؟ کجا باید وسیله نقلیه خود را پارک کند؟

کارگردان «سقراط» ادامه داد:  در گذشته یک قطعه زمین و پارکینگی برای تئاترشهر وجود داشت که البته همان هم امنیت نداشت ولی می‌توانست تبدیل به یک مکان (پارکینگ) چند طبقه شود تا حتی به منبع درآمدی هم تبدیل شود، اما این قطعه زمین را گرفتند تا در آنجا مسجد بسازند و این یعنی دیگر کسی حق اعتراض ندارد در حالی که مسجد باید در جایی ساخته شود که فضای آرامش‌بخش آن به تزکیه نفس کمک کند، ولی هر چه جلوتر رفتیم کاربری مسجد هم تغییر کرد.

وی گفت: وقتی می‌گوییم مسجد یعنی از یک معماری مشخص حرف می‌زنیم که کاربرد و سازه‌اش مشخص است، اما ساختمان فعلی ساخته شده چه شباهتی به مسجد دارد؟ کجای آن قرار است مناره و گنبد گذاشته شود؟ آیا اگر کسی از بیرون رد شود متوجه می‌شود که این ساختمان یک مسجد است؟ آیا کاشی‌کاری‌های معروف و گلدسته‌های معروف مساجد ما را دارد؟  همه این‌ها در شرایطی است که در این سال‌ها هزینه زیادی شده و بنایی ساخته شده که فعلا کسی برای تغییرات آن پاسخگو نبوده است.

نعیمی در پایان بیان کرد: به نظرم در وضعیتی که الان برای این ساختمان وجود دارد بهتر است دوباره به امور فرهنگی و هنری برگردد و شهرداری دست به یک اقدام شجاعانه بزند تا علاوه بر اینکه در یک قطعه زمینی دیگر با آرامش مسجدی را با تمام تعاریف خود بسازد، این مکان را هم به عنوان بخشی از مجموعه تئاترشهر متعلق به این مجموعه بداند چرا که با حضور هنرمندان و طراحی معماران می‌توان داخل این بنای ساخته شده را برای کارهای هنری در نظر گرفت.

انتهای پیام