به گزارش ایسنا، ۲۷ تیر ماه ۱۳۹۵ پروندهی بیابان لوت به عنوان نخستین اثر طبیعی و بیستویکمین اثر تاریخی ایران با تائید کمیته میراث جهانی یونسکو در فهرست میراث طبیعی به ثبت جهانی رسید. بیابان لوت با مساحتی در حدود ۱۷۵ هزار کیلومتر، در شمال شرقی استان کرمان و در میان سه استان خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان و کرمان گسترده شده و حدود ۱۰ درصد وسعت کشور را دربر گرفته است.
این محوطه جهانی به سه واحد جغرافیایی لوت شمالی، لوت مرکزی که کلوتها و تپههای ماسهای در آن قرار دارد و لوت جنوبی که غنیترین پوشش گیاهی این کویر را دارد، تقسیم میشود.
حالا زهرا رضایی ملکوتی، مدیر پایگاه میراث جهانی بیابان لوت در استان خراسان جنوبی خبر از آغاز مطالعه پوشش گیاهی این بیابان جهانی میدهد.
او نخست با بیان تعریفی از «بیابان» به این مضمون که «منطقهی وسیع و خشکی که پوشش گیاهی، حیات و میزان بارندگی در آن کم است و در عین حال انواع متنوع و گوناگون گیاهانی که خود را با شرایط سخت بیابان وفق دادهاند»، ادامه میدهد: در همین راستا و با توجه به اهمیت پژوهش و مطالعه در این زمینه، پایگاه میراث جهانی بیابان لوت استان پس از تخصیص ۱۰۰ میلیون ریال از اعتبارات ملی با همکاری دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه بیرجند بررسی و شناسایی «فلور بیابان لوت» را آغاز کرده است.
وی در ادامه ثبت بیابان لوت به عنوان اولین اثر طبیعی کشور در فهرست میراث جهانی یونسکو را عاملی برای سنگینتر شدن وظیفه و مسئولیت میراث فرهنگی در قبال حفاظت و نگهداری از این محوطهی جهانی میداند و بیان میکند: به دلیل ویژگیهای خاص جغرافیایی و تاریخی، بسیار ضروری است که توجه بیشتری به اقدامات مدیریتی، حفاظتی و نظارتی لوت شود. چون بیابان لوت به عنوان میراث جهانی برای پایداری و حفاظت منطقه بسیار مؤثر است.
به گزارش ایسنا، سابقهی تمدنی بیش از پنج هزار ساله در حاشیهی کویر لوت و کشف حدود سههزار اثر تاریخی از این منطقه نیز این منطقه را در نوع خود منحصربفرد میکند. از جمله این کشفیات میتوان به دِرفش پنج هزارسالهی شهداد اشاره کرد که قدیمیترین درفش جهان نیز محسوب میشود.
این کویر که به عنوان گرمترین نقطهی زمین شناخته میشود، در حالی در سالهای ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، و ۲۰۰۹ به عنوان گرمترین نقطهی کره زمین اندازهگیری شد که در سال ۲۰۰۵ با دمای ۷۰.۷ درجهی سانتیگراد، رکورد گرمترین دما در تمام زمین را ثبت کرد.
انتهای پیام
نظرات