این بازیگر که با ایفای نقش در سریال «در جستجوی آرامش» این روزها در قاب تلویزیون دیده می‌شود، در گفت‌وگو با ایسنا با تاکید بر اهمیت فیلمنامه در آثار نمایشی، گفت: سریال، فیلم و هر هنر نمایشی حلقه و زنجیره‌ای به هم پیوسته است که اگر یک حلقه آن بلنگد کار خراب می‌شود. عوامل یک اثر به دلیل اینکه ما بازیگر هستیم و نقش اصلی را داریم پاس گل را به ما می‌دهند تا گل بزنیم. اما همه این موارد به هم پیوسته است و به هم ربط دارد. اولین قدم در یک اثر نمایشی، فیلمنامه است. اگر فیلمنامه خوب نباشد هیچ اتفاقی نمی‌افتد. از یک فیلمنامه متوسط یک فیلم نسبتا متوسط تولید می‌شود اما اگر فیلمنامه بی‌کیفیت باشد کارگردان هم نمی‌تواند کار خوبی بسازد. فیلمنامه یک اندیشه اولیه است که کارگردان به وسیله بازیگران به آن روح می‌بخشد. بازیگران پلی میان اندیشه نویسنده و سلیقه کارگردان هستند.

این کارگردان افزود: من اگر نقشی را دوست نداشته باشم حتی اگر  میلیاردها میلیارد دستمزد به من پیشنهاد دهند بازی نخواهم کرد.

او با تاکید بر اینکه باید از هر مساله سطحی و سهل‌پسند گریزان بود، ادامه داد: سهل پسندی در بعضی تماشاگران وجود دارد و همچنین این سهل‌پسندی به اسم کمدی در برخی فیلم‌های ما فروش می‌کند و مورد استقبال مخاطبان قرار می‌گیرد. در حال حاضر سطحی پسندی و آسان‌پسندی در موسیقی، شعر و به خصوص سینما وجود دارد.

این بازیگر با انتقاد از عملکرد مسؤولان در سینما و تلویزیون اظهار کرد: در حال حاضر ملاک سینما فروش فیلم شده و ملاک تلویزیون نیز آمار بینندگان برنامه‌ها و مجموعه‌های در حال پخش است که این آمار از کجا می‌آید من نمی‌دانم و دنبال نکرده‌ام. همیشه مردم وسیله‌ای هستند که می‌توان پشتشان ایستاد و زمانی که اعتراض و انتقادی درباره سریال و فیلمی داشته باشیم می‌گویند مردم سریال و فیلم با این ساختار و محتوا را دوست دارند. 

او ادامه داد: پشت مردم ایستادن و آن‌ها را برای کارمان بهانه کردن یک طرز تلقی کودکانه و آسان‌پسند است؛ برای مثال یک فیلم نامناسب از لحاظ محتوا می‌تواند بیننده زیادی داشته باشد و بگویند مردم استقبال کرده‌اند. ملاک یک فیلم نباید فروش باشد بلکه کیفیت، رشد، تعالی، معرفت و کمالات کار هنر باید معیار باشد. کار هنر تبلیغ کمالات و زیبایی‌هاست. کار هنر تبلیغ مکانی بهتر برای زیستن و همچنین نزدیک کردن  تمام افکار و سلیقه‌های مردم در مسائل مشترک است که می‌تواند مردم را به شوق بیاورد تا به زندگی امید و اشتیاق پیدا کنند.

این نویسنده با ارائه مثالی در این راستا اظهار کرد: به نظرم فوتبال حرفه‌ای جهان نزدیک کردن افکار و ایجاد شوق میان مردم را به بهترین شکل انجام می‌دهد. رییس جمهور، کارگر، سیاه‌پوست و زردپوست در کنار هم قرار می‌گیرند و فوتبال را تماشا می‌کنند. در واقع تماشاگران فوتبال از همه قشر هستند و در هیجان عمومی مشترک می‌شوند.

داریوش فرهنگ با تاکید بر ایجاد هیجان و احساسات عمومی توسط یک اثر نمایشی میان مردم بیان کرد: مردم جهان در خصلت‌های انسانی یکسان‌ هستند و اگر سریال، فیلم سینمایی یا تئاتر بتواند هیجان و احساسات عمومی که در تمام مردم جهان مشترک است را ایجاد بکند یعنی نوشته این اثر نمایشی جهان‌شمول است و بومی و دم‌دستی نیست.

انتهای پیام