به گزارش ایسنا، «میدان مشق» در تهران نیز جزو همین محوطه‌های تاریخی است که به واسطه داشتن مدیریتی چند ضلعی یعنی شهرداری، وزارت امور خارجه و میراث فرهنگی با برپایی برنامه‌های مختلف که تا امروز نیز کم نبوده‌اند، توانسته تا جایی که امکان دارد به دیگران معرفی شود، اما یک نکته وجود دارد و آن لزوم برگزاری برنامه‌هایی در شأن این محوطه‌ی تاریخی است؛ برنامه‌هایی که شأنیت این نوع محوطه‌های تاریخی را زیر سوال نبرد.

و حالا در نوروز برگزاری جشن برای کودکان با حضور عمو پورنگ و عروسک‌هایش شاید از ابعادی بتواند به معرفی بهتر این مجموعه‌ی تاریخی در میان گردشگران نوروزی تهرانی و حتی دیگر شهرهای کشور کمک کند، اما با توجه به رفتارهای متناقضی که برخی خانواده‌ها در استفاده از این نوع بناهای تاریخی دارند، به نظر می‌رسد قبل از برگزاری هر نوع برنامه‌ای از این قبیل یا حتی در حین برگزاری آن‌ها، بهتر است آموزشی مناسب در این زمینه به خانواده‌ها و حتی کودکان داده شود.

مگر نه این‌که وقتی پلیس، کودکان را به عنوان «همیار پلیس» در وظیفه‌ی خطیر خود شرکت داد، کودکان نیز به خوبی از عهده‌ی آن برآمدند و همیاری خوب برای پلیس و آمری به معروف برای بزرگترهای خود شدند؛ مشابه چنین قدم‌هایی هنوز در میراث فرهنگی برداشته نشده است، یعنی مسیر مشخصی پیدا نکرده که بتواند از روی زمین برداشته شود، قدمی که در حال حاضر فقط سعی دارد به هر نحوی که شده بناها و محوطه‌های تاریخی را معرفی کند و نه فرهنگ‌سازی در راستای حفاظت از تاریخ و هویت ایرانی.

میدان مشق چند قسمت دارد، بخشی متعلق به موزه ملک و بخش‌هایی متعلق به وزارت امور خارجه که هر دو به واسطه‌ استفاده‌ مستمری که از بناهای در اختیار انجام می‌دهند، دست‌کم توجه و رسیدگی به آن‌ها به طور دائم است، اما بخش دیگر که در طول سال‌های گذشته به حال خود رها شده بود، بخش شمالی است که از چند سال پیش در اختیار دانشگاه هنر تهران قرار گرفت تا به مرور بازسازی شود؛ اقدامی که هنوز در دست انجام است.

اما نکته قابل تامل، محل قرار گرفتن سِنِ - مکان اجرای برنامه توسط مجری - برگزاری مراسم نوروزی برای کودکان بود که در نزدیک‌ترین موقعیت این بخش از مجموعه میدان مشق که به نظر می‌رسد هنوز به طور کامل استحکام‌بخشی نشده، برگزار شد.

برنامه‌ای که به واسطه‌ی مخاطبانش یعنی کودکان قطعا پر سروصداتر از دیگر برنامه‌های فرهنگی است که بعضا در این مکان تاریخی برگزار می‌شدند.

از سوی دیگر برخورد خانواده‌های کودکان با این محوطه‌ی تاریخی را نباید دور از ذهن داشت، وقتی که پدر خانواده کودک را روی سکوی مجسمه‌ی تاریخی قرار گرفته در کنار ورودی ساختمان اصلی میدان مشق می‌گذارد تا از او عکسی به یادگار بگیرد، این را به راحتی در ذهن کودک نهادینه می‌کند که چنین رفتارهایی با بناهای تاریخی درست است و کسی هم به آن‌ها تذکر نمی دهد!

هر چند مجری برنامه تلاش می‌کند در کنار شادی هیجان‌انگیزی که به کودکان می‌دهد، آنها را با کلمه «موزه» آشنا کند و چند بار از آن‌ها می‌پرسد که تا امروز موزه رفته‌اید، اما این کار هم چند دقیقه‌ای بیشتر طول نمی‌کشد، حرف‌هایی که قطعا کودکان از زبان خاله‌ها و عموهای دنیای کودکانه خود بهتر می‌آموزند و می‌توانند هر کدام به تنهایی یک همیار میراث فرهنگی در درون خود شکل دهند، نه مخربِ هویت و تاریخ خود و کشورشان!

اگر قرار باشد برای هر برنامه‌ای بر اساس عنوان آن یک محوطه‌ یا بنای تاریخی انتخاب شود، آن‌قدر فضای تاریخی با کاربری‌های مختلف در تهران و سراسر کشور وجود دارد که جای هیچ بحثی نمی‌ماند.

نمونه‌ی بارز آن «موزه‌ی عروسک‌های ملل» است که می‌توانست بهترین مکان برای برگزاری این برنامه‌ی تلویزیونی باشد، هر چند تهیه‌کنندگانش باید قدری شوی تلویزیونی آن را کم می‌کردند، اما آشنا شدن کودکان با همین موزه که مناسب آن‌ها بود می‌توانست تعریف بهتری از فضای موزه‌ای و تاریخی را به کودکان آموزش دهد.

به گزارش ایسنا؛ «میدان مشق» سابق که میدان «امام خمینی (ره)» (توپخانه) امروزی است، در اوایل حکومت ناصرالدین‌شاه، محل فعلی اداره‌ی پست، شهربانی سابق و وزارت دفاع ملی سابق، سراسر بیابان بود و سربازان در آن «مشق» (تمرین) می‌کردند. به همین دلیل، به آن «میدان مشق» می‌گفتند. در دوران پهلوی دوم در بخشی از محوطه، بناهای نظامی و دولتی ایجاد شد و قسمتی از آن هم به‌صورت گردشگاه درآمد که به آن «باغ ملی» می‌گفتند. اما پس از مدتی، آن بخش هم به تصرف ساختمان‌ها درآمد، با این وجود نام آن و سردرش هنوز پابرجاست و در دوره‌ی معاصر مکانی اداری - فرهنگی و آموزشی برای وزارت امور خارجه، موزه‌ی ملی ایران و دانشگاه هنر است که برای سامان‌دهی‌اش طرح‌ها و مصوبات زیادی در دست بررسی است.

انتهای پیام