عباس دیلمی زاده در گفت‌وگو با ایسنا، عنوان کرد: مساله آسیب‌ها آنقدر پیچیده و دچار مشکل شده که باید بر اساس و مبنای کارشناسی و علمی و نه بر اساس رفتارهایی هیجانی با آن برخورد کرد.
وی ادامه داد: حل این مساله با نوشتن یک سند و برنامه یکباره قابل حل نیست؛ اتفاقا پیچیدگی موضوع لزوم تشکیل اتاق فکری راهبردی که به وسیله آن بتوان آرام آرام راه‌حل‌های کاربردی برای مداخلات و اقدامات موثر ارائه کرد را نشان می‌دهد؛ در این راه باید همواره راه‌حل‌های خود را مورد ارزیابی قرار داده و برای رسیدن به بهترین راه‌حل مجددا در روش‌های خود تجدیدنظر کرده و آنها را پایش کنیم.
مدیرعامل جمعیت خیریه تولد دوباره همچنین عنوان کرد: واقعیت این است که نمی‌توان یک نسخه واحد را برای حل مساله پیچیده‌ای همچون اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی ارائه داد.
دیلمی‌زاده در خصوص انتشار تصاویر گورخواب های گورستان نصیرآباد شهریار نیز گفت: تا حدی نسبت به طرح این مساله و پخش شدن سریع آن در شبکه‌های اجتماعی نقد دارم، هر چند نمی‌خواهم بگویم که انتشار این تصاویر سیاه‌نمایی است یا نه و قصد تعیین درست و غلطی این کار را ندارم اما معتقدم در چنین مواقعی و زمان انتشار چنین محتوایی باید بررسی کنیم که آیا این اقدام و مداخله نتیجه مثبتی را برای گروه هدف دارد یا خیر؟.
وی ادامه داد: این مساله که گورخواب‌های نصیرآباد پس از رسانه‌ای شدن مساله‌شان در چه وضعیتی قرار دارند، به ما نشان می‌دهد که رسانه‌ای شدن این مساله اقدام صحیحی بود یا خیر؟ هر چند الان شاهد حاکمیت جوی هیجانی بر مساله بوده تا جایی که صحبت‌ها و مصاحبه‌های بسیارضد و نقیصی را در این خصوص مشاهده می‌کنیم.
مدیرعامل موسسه خیریه تولد دوباره افزود: در این بین، هم افراد صاحب‌نظر در حوزه‌های مختلف اجتماعی پاسخ‌های متناقضی را به یکدیگر ارائه می‌کنند و هم گفتگوها و ادبیاتی که از سوی مسئولان ارائه شد متناقض است تاجایی که وضعیت کنونی را می توان نتیجه حاکمیت هیجانات در گروه‌های مختلف سیاسی و غیرسیاسی در این حوزه دانست.
دیلمی‌زاده ادامه داد: وقتی وضعیت موجود و تناقضات پیش آمده را پس از انتشار تصاویر گورخواب‌های نصیرآباد مشاهده و آنها را تحلیل می‌کنیم می بینیم تنها یک پیام رسا و روشن برای کشور دارد و آنست که هیجانی با موضوعات اجتماعی برخورد می‌کنیم در حالیکه باید با چنین موضوعاتی بر اساس روش‌های علمی مواجه شد.
وی در ادامه گفت: انتشار چنین تصاویر و پیام‌هایی ترس را در میان مسئولین و جامعه افزایش می‌دهد و این ترس باعث انجام مداخلات غیرکارشناسانه و هیجانی در تمام سطوح می‌شود بنابراین بیش از هر چیز نیازمند یک اقدام علمی و یک بررسی کارشناسی برای حل مساله هستیم.
مدیرعامل موسسه خیریه تولد دوباره در ادامه تاکید کرد: نمی‌توان بر اساس یک برنامه و مدل واحد برای آسیب‌ها نسخه بپیچیم در حالیکه نیازمند ارائه راه‌حل‌های متفاوت برای حل مساله پیچیده‌ای همچون اعتیاد که طی سال‌های طولانی ما را به چنین نقطه‌ای رسانده، هستیم.
دیلمی‌زاده در ادامه در پاسخ به این سوال که وضعیت آسیب‌هایی چون کارتن‌خوابی در کشور بحرانی است یا خیر؟ گفت: وقتی از بحران سخن می‌گوییم باید ببینیم خطوط و معیارهایمان برای رسیدن به بحران چیست؟ زیرا نقطه و خط بحران در هر کشوری متفاوت است.
وی ادامه داد: موضوع اصلی آنست که در کلیه جوامع از جمله در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته مساله کارتن‌خوابی وجود دارد اما آنچه ما را نسبت به سایر نقاط دنیا در این حوزه متمایز می‌کند آنست که آیا ما برنامه‌های مشخص طولانی مدت و میان‌مدتی برای حل این مساله، کاهش و مدیریت آن داریم یا نداریم؟.
مدیرعامل موسسه خیریه تولد دوباره افزود: رفتارها و اقداماتی که طی سال‌های اخیر با این پدیده داشته‌ایم بیشتر از نوع پنهان کردن موضوع کارتن‌خواب‌ها در نقاط مختلف کشور تا ارائه راه‌حل‌های بنیادین برای حل این موضوع بوده است؛ بنابراین موضوع کارتن‌خوابی مساله‌ایست که در تمامی جوامع و کشورها وجود داشته و مختص ایران نیست.
دیلمی‌زاده ادامه داد: تفاوت ما با سایر نقاط دنیا در مواجه با این آسیب آنست که در تمامی جوامع به نوعی این مساله را مدیریت کردند و برای آن چاره اندیشیده‌اند اما می‌توان مدعی شد که در ایران هیچ برنامه قانع‌کننده‌ای در این حوزه وجود ندارد؛ برای مثال در لایحه برنامه ششم توسعه که در حال حاضر جزئیات آن در صحن علنی مجلس دهم شورای اسلامی در حال بررسی است، می‌بینیم که وضعیت و نگاه به آسیب‌های اجتماعی در این لایحه نیز از نوع پنهان‌کاری است تا جایی که در این لایحه عنوان شده مراکزی راه‌اندازی کنیم که معتادان متجاهر را به اجبار به آن مراکز برده و در آنجا نگهداری کنیم در حالیکه این جنس تفکر از جنس پنهان‌کاری و نه ارائه راه حل های بنیادین به منظور حل مسئله است.
مدیرعامل موسسه خیریه تولد دوباره در پایان تاکید کرد: مساله و مشکل اصلی کشور در این حوزه و در مدیریت آسیب‌ها، بی‌برنامگی است.
انتهای پیام
نظرات