مهدی شفیعی در گفت‌وگویی با ایسنا درباره‌ی گلایه‌هایی که برخی تعزیه‌خوانان از نبود محلی ثابت در تهران برای اجرای تعزیه دارند که باعث شده بیشتر آن‌ها در ایام محرم و صفر خارج از پایتخت به اجرای تعزیه بپردازند، بیان کرد: در بسیاری از شهرهای ما توجه به تعزیه جدی است و از میادین و تکایا برای اجرا به عنوان محلی مشخص استفاده می‌شود که نمونه‌ی این‌ها در شهرهای نزدیک تهران از جمله برقان و طالقان به خوبی دیده می‌شود، اما در تهران شرایط متفاوت است.
او با اشاره به اینکه شهرداری تهران کارهایی را برای اجرای تعزیه در این شهر انجام داده است، ادامه داد: اینکه در تهران شاهد وجود یک مکان ثابت برای تعزیه باشیم، نیازمند هم‌افزایی و همگرایی تمام نهادهای موثر در این حوزه به ویژه شهرداری و میراث فرهنگی است.
وی افزود: وقتی مقوله‌ای به عنوان میراث معنوی جهانی به ثبت می‌رسد، درست است که سازمانی مثل میراث فرهنگی متولی آن محسوب می‌شود، اما این مقوله ملی است و تمام نهادهای مردمی و دولتی باید در قبال آن احساس مسئولیت کنند. رسانه‌ها، آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها هم علاوه برنهادهایی که مستقیم درگیر این مقوله هستند، مسئولیت سنگینی دارند چون برجسته سازی این موارد است که منجر می‌شود مسئله‌ای در افکارعمومی دارای اهمیت باشد و طبعا توجه به آن نیز بیشتر شود.
شفیعی با بیان اینکه اداره‌ی کل هنرهای نمایشی حتما بیش و پیش از برخی نهادها به تعزیه به عنوان یکی از مهم‌ترین وجوه تاریخ خود پرداخته و می‌پردازد و نیز با اشاره به چاپ بیش از 12 دفتر تعزیه و کتب پژوهشی در مورد تعزیه و حمایت از اجرای مجالس تعزیه درباره‌ی نگهداری و حفظ اسناد و وسایل اجرای این هنر نمایشی توضیح داد: فضایی که برای موزه‌ی تئاتر درنظر گرفته بودیم، در محلی میان تئاترشهر و اداره‌ی کل هنرهای نمایشی خریداری شده و راه‌اندازی آن در ماه‌های آینده به طور جدی پیگیری می‌شود و قطعا بخشی از موزه برای نگهداری موارد مربوط به تعزیه و نمایش ایرانی اختصاص می‌یابد.
او تاکید کرد: اساسنامه و فعالیت این موزه، ثبت و نهایی شده و سازو کار مستندسازی برای آنچه باید در آنجا قرار گیرد هم انجام می‌شود. در این راستا تلاش می‌کنیم تا شش یا هفت ماه آینده راه‌اندازی آن را به سرانجامی برسانیم.
به گزارش ایسنا، به نظر می‌رسد باید منتظر بود با راه‌اندازی این موزه اتفاقاتی ویژه برای تعزیه بیفتد، به ویژه آنکه مدتی قبل لاله تقیان، پژوهشگر تئاتر و تعزیه در گفت‌وگویی با ایسنا اظهار کرده بود: دست‌اندرکارانی که برای ثبت جهانی تعزیه در یونسکو اقدام می‌کردند، تأکیدی بر اینکه این گونه آثار به چه نحوی باید نگهداری شود نداشتند و در واقع عده‌ای فقط تعزیه را ثبت کردند آن هم بدون اینکه کار ویژه‌ای برایش انجام داده باشند.
انتهای پیام
نظرات