مرتضی طلایی در گفت‌وگو با ایسنا، در تشریح اقدامات انجام شده برای کاهش آلودگی هوای شهر تهران گفت: زمانی که ما از سه سال پیش برای «طرح کاهش» اصرار می کردیم، پیشنهادمان قراردادن خودروهای فرسوده در کلاس قرمز و خودروهای دودزا کاربراتوری در کلاس زرد بود. اگر به پیشنهاد شهرداری توجه می‌شد، در روزهای اضطرار به راحتی امکان منع تردد این خودروها از درب منزل و جریمه دوربینی در همه شهر مهیا می‌شد. این طرح می‌توانست به عدالت نزدیک‌تر باشد.

وی افزود: منع فروش آرم روزانه به خودروها که در هر حال معاینه فنی دارند، اقدامی کاملا بی‌اثر است چون تمیزترین بخش خودروها از تردد منع می‌شوند. هر چند شهرداری همیشه در این سال‌ها بلافاصله منع فروش طرح را عملیاتی می‌کند.

وی درخصوص تاثیر معادن شن و ماسه بر آلودگی هوای شهر تهران ادامه داد: تعطیلی معادن شن و ماسه در زمانی که سکون کامل اتمسفر جوی وجود داشته و جابجایی باد وجود ندارد و در زمانی که همه آلودگی موجود توسط منابع داخل شهر تولید می شود نیز صرفا اقدامی نمادین است. حتی منع تردد خودروهای دودزا نیز معنای خاصی ندارد. منع به معنی توقف است؟ انتقال به پارکینگ؟ جریمه دستی؟ با کدام کد جریمه؟ چند نفر نیروی پلیس؟ چه تعداد خودرو؟ این ها مواردی است که باید از قبل برای آن اندیشیده می‌شد نه در زمان بحران. مثلا در همین قضیه انتقال نمایشگاه های تهران به شهر آفتاب می شد این کم کاری ها را دید. مگر قرار نبود نمایشگاه های بالای 200هزار نفر به شهر آفتاب برود؟ پس چرا دوباره نمایشگاه مطبوعات در مصلی برگزار شد؟.


این عضو شورای اسلامی شهر تهران درباره راه حل معضل آلودگی هوای شهر تهران تاکید کرد: خودروسازانی که خودرو بی‌کیفیت تولید و روانه بازار می کنند، برنامه اسقاط خودرو فرسوده در قبال خودرو نو که کاملا معلق شده است، دیزل سازانی که مانع نصب فیلتر دوده روی خودروهای دیزلی شده اند، تولیدکنندگانی که سال‌ها موتورسیکلت کاربراتوری را تولید و روانه بازار کردند و دستگاه اجرایی که مسئول اجرای طرح کاهش و منع تردد خودروهای فرسوده در شهر هستند؛ این روزها باید پاسخگوی مردم باشند.

وی تاکید کرد: در مصوبات به موضوع موتور سیکلت ها هیچ توجهی نشده است در حالیکه هر موتور کاربراتوری به تنهایی ٥ تا ٨ برابر خودرو ها تولید آلایندگی می کنند اما در وضعیت قرمز هوای تهران هیچ تصمیمی در این حوزه اتخاذ نشده است.

انتهای پیام