به گزارش ایسنا به نقل از گیزمگ، پنج مورد از این عوامل ویروس‌هایی هستند که یا خود به طور مستقیم باعث بروز سرطان شده و یا راه را برای ویروس‌های سرطان‌زا هموار می‌کنند.

این ویروس‌ها عبارتند از: ویروس نقص ایمنی انسانی نوع یک  (HIV-1)؛ ویروس لنفوتروپیک انسانی نوع یک (HTLV-1)؛ ویروس اپشتین بار (EBV)؛ سارکوم کاپوزی مرتبط با ویروس هرپس (KSHV)و پولیوما ویروس سلول مرکل (MCV) که همگی به عنوان ویروس‌های سرطان زا در انسان شناخته شده‌اند.

این ویروس‌ها به طور معمول و به خودی خود به عنوان موارد سرطان زا شناخته نشده اما به گفته موسسه ملی بهداشت (NIH)، آنها یک تهدید واقعی محسوب می‌شوند.

با توجه به اینکه حدود 12 درصد از سرطان‌های انسانی در سراسر جهان به این ویروس‌ها نسبت داده شده و در حال حاضر نیز هیچ واکسنی برای درمان این پنج ویروس وجود ندارد، استراتژی‌های پیشگیری برای کاهش عفونت‌هایی که می‌تواند منجر به سرطان شود امری حیاتی است.

این پژوهش جدید نشان می‌دهد که "پیشگیری" می‌تواند در جلوگیری و کاهش روند ابتلا به سرطان نقش مهی را ایفا کند.

ویروس HIV-1 به تنهایی عاملی برای سرطان محسوب نمی‌شود اما  با تضعیف سیستم ایمنی بدن و تحریک سلول‌های سرطان‌زا می‌تواند احتمال ابتلای فرد به سرطان را دو برابر کرده و فرد را به لنفوم هوچکین و غیر هوچکین؛ سرطان anogenital(سرطان آلت تناسلی، واژن، گردن رحم و مقعد) سارکوم کاپوزی و احتمالا سرطان به مربوط دهان و سرطان کبد دچار کند.

علاوه بر این پنج ویروس، حلال صنعتی تری‌کلرواتیلن (TCE) نیز به عنوان یک عامل سرطان زا شناخته شده که خطر ابتلا به سرطان کلیه را در افراد افزایش می‌دهد.

تری‌کلرواتیلن (Trichloroethylene) که به TCE معروف است یک ترکیب شیمیایی است که عموما به عنوان یک حلال صنعتی کاربرد دارد. این ماده در ظاهر یک مایع بی‌رنگ، غیرقابل اشتعال و معطر است.

راه‌های زیادی وجود دارد که مردم در معرض TCE قرار گیرند. این حلال صنعتی می‌تواند در هوا ، آب و خاک و مکان‌هایی که در آن تولید می‌شود منتشر شود.

این ماده به آرامی تجزیه شده و می‌تواند خود را از طریق خاک به منابع آب آشامیدنی زیر زمینی برساند.

از آنجاییکه این حلال استفاده زیادی در تجهیزات نظامی دارد، در آب‌های زیرزمینی در بسیاری از مناطق نظامی یافت می‌شود.

آخرین مورد از هفت مورد سرطان زا، ​​کبالت و ترکیبات آن بوده که یون‌های کبالت را در داخل بدن منتشر می‌کنند.

کبالت فلزی سفید با علامت شیمیایی Co، شبیه نیکل ولی با ته رنگ آبی است که از لحاظ شیمیایی فعال‌تر از نیکل است.

این فلز یک عنصر طبیعی است که از آن برای ساخت آلیاژهای فلزی و سایر ترکیبات فلزی، مانند باتری‌های قابل شارژ نظامی و تجهیزات صنعتی استفاده می‌شود.

وقتی یون‌های کبالت به سلول‌ها راه پیدا می‌کنند در روند ترمیم دی‌.ان‌.ای اختلال ایجاد کرده و  باعث اثرات مخرب دیگری شده که می‌تواند منجر به سرطان شود.

البته راهی که در آن این یون‌ها به رشد تومور منجر می‌شوند هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

محققان این پژوهش همچنان به دنبال تکمیل یافته‌های خود بوده تا آنها را به طور مستند و بسیار دقیق ارائه کنند.

انتهای پیام