به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال نیوز تودی، با توجه به افزایش فشار زندگی مدرن و با وجود عوارض جانبی آن مانند خواب کمتر و کار بیشتر، سلامت ما به طور جدی در خطر است.

مطالعات متعدد نشان داده‌اند که ساعت‌های طولانی کار برای سلامت فرد ضرر داشته و اثرات زیانباری بر سلامت قلب و عروق و روان دارد.

در مقابل، ساعت کار مناسب و برنامه منظم کاری دارای اثرات مثبتی بر سلامت و رفاه کارمندان است.

با وجود این، بسیاری از ما هنوز هم دارای یک توازن ضعیف بین کار و زندگی هستیم و تمایل کمی به خوابیدن داریم.

 در سال 1910، یک برنامه خواب عادی به طور متوسط ​​9 ساعت در شب در نظر گرفته شده بود، در حالی که امروزه این میزان به حدود 7 ساعت کاهش یافته است.

اثرات مخرب بی خوابی و کم خوابی شامل قرار گرفتن در معرض سکته مغزی، بیماری عروق کرونر قلب و اختلالات روانی مانند اضطراب و افسردگی است.

برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند افرادی که 55 ساعت یا بیشتر در هفته کار می‌کنند،نسبت به سایر کارمندان که ساعات کاری آنها استاندارد است 1.3 برابر بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند.

محرومیت از خواب کافی همچنین با بیماری‌های قلبی عروقی و افزایش خطر مرگ در ارتباط بوده و باعث سکته قلبی و سکته مغزی می‌شود.

ساعات طولانی کار همچنین با خطر بالای ابتلا به اضطراب و افسردگی همراه است.

یک پژوهش پنج ساله نشان می‌دهد که خطر ابتلا به افسردگی در کارمندانی که بیش از 55 ساعت در هفته کار می‌کنند، 1.66 برابر بیشتر بوده و خطر ابتلا به اختلالات ناشی از اضطراب نیز 1.74 برابر بیشتر است.
 

با وجود عوارض جانبی شناخته شده محرومیت از خواب و برنامه کار طولانی مدت، هیچ پژوهشی تاکنون اثر ترکیبی این دو عامل را در کیفیت زندگی مرتبط با سلامت(HRQOL) بررسی نکرده است.

محققان در دانشگاه یووسکوله در فنلاند طی یک پژوهش به تعیین اثرات محرومیت از خواب در میانسالی و ساعت‌های طولانی کار بر روی عملکرد جسمی و HRQOL پرداختند.

این پژوهش به طور خاص در رابطه با میزان ساعات کار و مدت زمان خواب صورت گرفته است.

محققان HRQOL مربوط به 1527 تاجر را که در بین سال‌های 1919 تا 1934 متولد شده بودند نظارت کردند. آنها این داده‌ها را در سال 1974 جمع کرده و بار دیگر در 26 سال بعد به جمع‌آوری اطلاعات پرداختند.

این مطالعه با استفاده از روش RAND-36 و ارزیابی HRQOL تاجرانی انجام شد که بیش از 50 ساعت در هفته کار کرده و کمتر از 47 ساعت در هفته می‌خوابیدند.

امتیاز RAND، یک ابزار بررسی کلی ساده متشکل از 36 سوال است که متخصصان مراقبت پزشکی و محققان برای ارزیابی نتایج مراقبت در بیماران بزرگسال از آن استفاده می‌کنند.

این آزمون بر جواب‌هایی که پاسخ دهندگان می‌دهند متکی بوده و جنبه خوداظهاری دارد و بررسی ساعات کار، مدت زمان خواب و مسائل مربوط به سلامت می‌پردازد.

نتایج این آزمون نشان داد که شرکت کنندگان این پژوهش از نظر عملکرد جسمی، نشاط و سلامت عمومی نمره کمتری را  در مقایسه با کسانی که کار و الگوهای طبیعی خواب داشتند دریافت کردند.

در نهایت مشخص شد که نداشتن الگوهای طبیعی و منظم برای خواب در سنین میانسالی و مسائل جانبی مانند سیگار کشیدن و مسائلی که با سلامت در تضاد است می‌تواند اثرات منفی قابل توجهی بر روی عملکرد جسمی افراد داشته باشد.

نتایج حاصل از این پژوهش در Age and Ageing به چاپ رسیده است.

انتهای پیام