میلاد مسائلی در گفت‌وگو با ایسنا، از شرایط و ناکامی‌های هندبال سخن گفت‌ و وضعیت این روزهای هندبال را مناسب ندانست. او با بیان اینکه اکنون نباید با مشکلات مالی مواجه باشیم، گفت: از مسئولان توقع داشتیم که وقتی ما عمر، جوانی، تحصیل، خانواده‌ و زندگی‌مان را صرف هندبال کردیم، حداقل اکنون در زندگی به مشکل نخوریم. ما با ناچیزترین بودجه، به بالاترین افتخارات در آسیا دست یافتیم. ما می‌خواهیم اکنون مشکلات مالی نداشته باشیم و با درایت و مدیریت فدراسیون چند اسپانسر برای ما پیدا شود تا زندگی ملی‌پوشان حمایت شود.

متن کامل گفت‌وگوی ایسنا با میلاد مسائلی را در ادامه می‌خوانید:

* پیشنهاد خوبی برای هندبالیست‌ها در فصل جدید نیست!

میلاد مسائلی: در فصل جدید ملی‌پوشان تیم ندارند و همه بدون تیم مانده‌اند. من یک پیشنهاد داشتم که یک پنجم پیشنهاد قرارداد دو سال گذشته‌ام بوده است و این واقعاً شرم آور است. من مانده‌ام که چرا هندبال به این روز افتاده است؟

* برخی از باشگاه‌ها سوء استفاده می‌کنند/جسارت یافته‌اند مبلغ پایین پیشنهاد دهند

میلاد مسائلی: به نظر من باشگاه‌ها در این اوضاع سوء استفاده می‌کنند. من و چند ملی‌پوش دیگر که فصل گذشته در تیم کفش ملی بودیم، دو سالی هست که پولی از بازی کردن در لیگ دریافت نکرده‌ایم. خیلی دیگر از بازیکنان و ملی‌پوشان نیز در فصل گذشته مبالغ قراردادهایشان را نگرفته‌اند و اکنون در شرایط خیلی سختی به سر می برند. این جسارت به باشگاه‌ها داده شده که به راحتی بیایند و پیشنهادهای شرم آوری به قهرمانان ملی‌پوش هندبال که چندین و چند سال برای کشور ایران اسلامی افتخار کسب کرده‌اند بدهند. نمی دانم چطور به خود اجازه می‌دهند این گونه پیشنهاد دهند؟

*200 میلیون تومان برای یک ملی‌پوش مبلغ بسیار ناچیزی است!

کسانی که می‌گویند برخی باشگاه‌ها مثل منیزیم فردوس سقف قراردادها را بالا برده است، اصلاً ورزشی نیستند و نباید به خود اجازه بدهند تا در این مورد نظر بدهند. بحث تنها باشگاه منیزیم نیست، سال‌های قبل‌تر نیز تیم ثامن الحجج (ع) این گونه قراردادها را داشته‌است. هندبال از رشته‌های ورزشی پرتحرک و پر فشاری است که ورزشکار باید در طول سال از لحاظ بدنی آمادگی فوق‌العاده‌ بالایی داشته باشد. او باید برای 12 ماه سالش برنامه‌ریزی داشته باشد تا آمادگی جسمانی‌اش به حد بالایی برسد، تا احتمال آسیب‌دیدگی‌ و مصدومیتش کاهش یابد. 200 میلیون تومان هم برای یک ملی‌پوش مبلغ ناچیزی است، چون ما ملی‌پوشان آینده‌ای نداریم؛ حرفه‌ دیگری جز هندبال نداریم. با این قراردادهای اندک حتی 200 میلیون تومان یک سرپناه برای خود نمی توانیم تهیه کنیم چه برسد به این که بخواهیم عمر و آینده‌ای برای خود بسازیم کسانی که این گونه حرف‌ها را می‌زدند دشمن هندبال هستند.

* مسبب اصلی ناکامی‌ها لج و لج بازی‌ها بود/ بزرگترین خیانت انتخاب عرفان بود

مسبب اصلی این اتفاقات فقط و فقط لج و لج بازی‌هایی بود که در فدراسیون پیش آمد. بزرگترین خیانت به هندبال را با انتخاب عرفان اسماعیلاگیچ مرتکب شدند. وضعیت کنونی هندبال به این سبب است که تیم‌ ‌ملی بزرگسالان به جام جهانی راه نیافت. مطمئناً اگر ما به جام‌جهانی رفته بودیم این شرایط پیش نمی‌آمد؛ اگر ما به جام‌جهانی صعود نکردیم به دلیل انتخاب اشتباه سرمربی تیم‌ ‌ملی بود. این ناکامی سبب دلزدگی و دلسردی اسپانسرها می‌شود. اسپانسر با یک امیدی به این رشته می‌آید و سرمایه‌گذاری می‌کند. حداقل اگر این کار برای او از لحاظ مادی سودی ندارد از لحاظ معنوی و بحث تبلیغات باید عایده‌ای داشته باشد. متاسفانه این اتفاقات رخ داده زمانی درد ما را دوچندان می‌کند که کسانی در فدراسیون بودند، که یک عمر هندبالیست بوده و با هندبال آشنا هستند. آن‌ها می‌دانستند عرفان خوب نیست و نمی‌تواند ارتباط خوب با بازیکنان داشته باشد و حتی نمی‌تواند تیم‌ ‌ملی ایران را به آن سطح آمادگی که باید برساند،  ولی باز هم سر لج و لج بازی او را منتخب کردند و تعدادی از بازیکنان را خط زدند و چند تن از بازیکنان را دشمن خواندند و خواستند بازیکن سالاری نباشد. این حرف‌ها باعث شد تا اکنون هندبال به این اوضاع گرفتار شود و متاسفانه وعده و و عیدهایی پوچ و تو خالی که شنیده بودیم در عمل محقق نشود.

*حرفه‌ای ورزش کردیم اما حرفه‌ای پول نگرفتیم و اکنون به مشکل خورده‌ایم

تا جایی که من می‌دانم ملی‌پوشان هیچ کدام هیچ کار و حرفه دیگری جز هندبال ندارند. شاید بازیکنان هندبالی که ملی‌پوش نیستند در کنار هندبال برای امرار معاش کار دیگری را انجام دهند،  ولی ما ملی‌پوشان حرفه دیگری جز هندبال نداریم. ما زمانی حرفه‌ای ورزش کردیم، اما حرفه‌ای پول نگرفتیم و اکنون همین امر سبب شده که اکنون در زندگی به مشکل بخوریم، از 12 ماه سال هفت، هشت ماه آن را در اردوی تیم‌ ‌ملی بودیم و چند ماه باقی‌ مانده را هم در باشگاه تمرین می‌کردیم، دیگر فرصتی برای سرمایه‌گذاری در کار دیگری نداشتیم. برای انجام کار دیگری باید حداقل پول باشد که متاسفانه در هندبال پولی هم برای سرمایه‌گذاری در کار دیگر نبود. من به شخصه تنها راه امرار معاشم همین ورزش هندبال است و در کنار آن کار و حرفه‌ دیگری ندارم.

*عمر، جوانی، تحصیل، خانواده‌ و زندگی خود را برای هندبال گذاشتیم! هندبال برای ما چه کرد؟

هیچ کسی برای مشکلات تحصیلی با ما ملی‌پوشان همکاری نکرد. استاد و مدیر گروه دانشگاه به دلیل این که سر کلاس نمی‌رفتم اجازه امتحان نمی‌دادند و اهمیتی نداشت که ملی‌پوش هستم. ورودی 88 هستم، ولی هنوز لیسانس نگرفته‌ام. تنها 9 ترم مرخصی تحصیلی گرفتم تا در اردوی تیم‌ ‌ملی باشم. از مسئولان توقع داشتیم که وقتی ما عمر، جوانی، تحصیل، خانواده‌ و زندگی‌مان را صرف هندبال کردیم، حداقل اکنون در زندگی به مشکل نخوریم. ما با ناچیزترین بودجه، به بالاترین افتخارات در آسیا دست یافتیم. ما می‌خواهیم اکنون مشکلات مالی نداشته باشیم و با درایت و مدیریت فدراسیون چند اسپانسر برای ما پیدا شود تا زندگی ملی‌پوشان حمایت شود.

*سال آینده سال پر باری برای تیم‌ ‌ملی هندبال خواهد بود

ما در سال‌ آینده مسابقات المپیک آسیایی و جام ملت‌های آسیا را داریم. سال آتی سال پر باری برای ما است،  ولی تیم‌ ‌ملی بدون تمرین است. با این شرایط هندبال به نابودی خواهد رسید و به این زودی پا نخواهد گرفت تا دوباره حرف اول را در آسیا بزنیم.

*چیزی که باعث دلگرمی هندبالیست‌ها است بازگشت هندبال به دوران گذشته است

چیزی که باعث دلگرمی ما هندبالیست‌ها شده است بازگشت هندبال به دوران آقای رحیمی است. رحیمی با قدرت و مدیریتی که داشت توانست پیروزی‌های زیادی را در هندبال ایجاد کند. اکنون ما می‌خواهیم هندبال به شرایط قبل بر گردد تا دوباره شاهد پیروزی هندبال ایران در  المپیک، جام ملت‌های آسیا و سایر مسابقات بین‌المللی باشیم و لیگ هندبال هم از این بی سر و سامانی بیرون آید.

انتهای پیام