به گزارش ایسنا، در یادداشت حسین احمدی‌نیاز چنین آمده است:

« هفدهم مهرماه برابر با هشتم اکتبر روز جهانی کودک را در حالی گرامی می داریم که حجم وسیعی از کودکان مناطق مرزی ایران با عراق در استانهای آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه و ایلام برای امرار معاش مجبور به کولبری بار از آن سوی مرز به داخل کشور هستند. این کودکان ماحصل شرایط اقتصادی و اجتماعی این مناطق بوده به نحوی که یا به علت از دست دادن سرپرست خانوار و یا قرار گرفتن در تنگنای اقتصادی و مالی مجبور به این کار هستند. عدم توسعه اقتصادی ، صنعتی و اجتماعی این استانها و نبود کارخانه  و واحدهای صنعتی ، بیکاری فزاینده، خشکسالی های متوالی و کاهش کشاورزی، گرانی و تورم و بسیاری معضلات دیگر موجب شده تا این کودکان تن به کولبری دهند.

کولبران، کودک فاقد هر نوع نهاد صنفی حمایتی بوده و به‌شدت مورد ستم قرار می گیرند، وضعیت خاص آنان و شرایط اقتصادی و اجتماعی آنان موجب این ظلم مضاعف شده است. این کودکان فراتر از کودکان کار مرسوم مورد هجمه و ظلم قرار می گیرند زیرا از یک سو کار این کودکان در غیاب چشمان تیزبین مطبوعات، رسانه ها، شبکه های اجتماعی و فعالان مدنی صورت می گیرد و از دیگر سو مخاطرات زیادی در مسیر کاری آنان قرار گرفته است که می توان به وجود مین های زمینی، کمیپن های مبارزه با قاچاق کالا، خشونت های فیزیکی و جنسی و... اشاره کرد.

کودکان کولبر به علت فشار فیزیکی حمل کالا و ... که بر آنان وارد می شود به‌شدت دچار آسیب شده و بیماری های جسمی خطرناکی می گیرند و به علت عدم پوشش بیمه ای و نبود مراکز درمانی در این مسیر و ناتوانی مالی در درمان دچار معضلات جسمی زیادی شده و دوره کودکی آنان به دوره ای پر از درد و ستم تبدیل می شود. این کودکان بندرت شادی های دوره کودکی را دیده اند. این نگون بختان فاقد حق بازی و شادی هستند و بازی های کودکانه  آنان حمل کالا و بار سنگین و دیدن انواع و اقسام خشونت است.

نبود سیستم های نظارتی، فقدان نهادهای مدنی فعال در این زمینه، عدم وجود اتحادیه یا سندیکاهای کارگری خاص کودکان و نیاز شدید به درآمد این کار برای ارتزاق زندگی موجب تدوام کولبری کودکان شده و همواره ستم مضاعف شدید به این کودکان وارد شده است. کنوانسیون حقوق کودک برای این کودکان نامفهوم و خنده دار بوده زیرا هرگز برای آنان مراعات نشده است. واقعیت مساله این است که این کودکان بسان کودکان دیگر نقاط ایران و جهان حق شادی و بازی کودکانه و دوران قشنگ کودکی دارند اما چه کنیم که فقر، بیکاری، نابرابری و... موجب وادار شدن این کودکان به کولبری شده است.»

انتهای پیام