این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: متاسفانه برخی در شهرداری‌ها و شوراهای شهر نسبت به فرهنگ این مرزوبوم اطلاع کافی ندارند ولی عنان اختیار در دست‌شان است. در حالی‌که باید شهرداری و شوراهای شهر را ملزم کرد که برای نام‌گذاری به سراغ مراکزی مانند فرهنگستان زبان و ادب فارسی یا شورای عالی انقلاب فرهنگی بروند و از آن‌ها برای نام‌گذاری‌های‌شان استعلام کنند؛ نه این‌که هرکسی به خود اجازه بدهد هر نامی که می‌خواهد بر سر کوچه و محله قرار بدهد.
نویسنده کتاب «هامون و دریا» تصریح کرد: آشنایی بچه‌های ما با پیشینه فرهنگی‌شان با گذاشتن نام مشاهیر بر کوچه و خیابان‌ها صورت می‌گیرد و این مسئله باعث می‌شود به این موضوع حساس شوند و به دنبال آن بروند که علت این نام‌گذاری‌ها را بدانند. من نمایشنامه‌ای دارم به نام «کوچه بن‌بست» که در آن به موضوع نام‌گذاری یک کوچه و مخالفت‌هایی که می‌شود می‌پردازم. مردم محله جمع می‌شوند که نام یک کوچه را عوض کنند. بعد از کلی شور و مشورت تصمیم می‌گیرند نام آن را فردوسی بگذارند اما یکی از اهالی محله بر روی آن رنگ می‌پاشد و می‌گوید فردوسی طاغوتی است و مانع می‌شود. باز بعد از کلی همفکری تصمیم می‌گیرند اسمش را سعدی بگذارند. همان فرد باز مخالفت می‌کند و می‌گوید او شاهدباز است. اسمش را می‌خواهند مولوی بگذارند مخالفت می‌کند. خیام را پیشنهاد می‌دهند، می‌گوید او لاابالی است. حافظ را می‌گویند، می‌گوید او عاشق‌پیشه است و... . تا این‌که نام «بن‌بست» بر این کوچه می‌خورد! این همان حکایت امر برخی از مدیران ماست.
عباس جهانگیریان با اشاره به تغییر نام خیابان رازی در شهرری در یکی دو سال پیش، گفت: در همه جای دنیا ۷۰ تا ۸۰درصد نام‌گذاری مکان‌ها بر اساس نام مشاهیر آن سرزمین است. حالا ما چرا باید نام فردی چون حافظ را از خیابان حذف کنیم؟ خیابان رازی، نام خیابانی است که نامش به بزرگ‌ترین شخصیت پزشکی ایران و جهان بعد از بوعلی سینا برمی‌گردد.
او افزود: زمانی نیز نام رودکی را از تالار رودکی حذف کردند. رودکی اولین شاعر پارسی‌گوی ماست. زمانی که من درباره این شخصیت دست به قلم شدم، رییس کانون نویسندگان تاجیکستان که آن زمان ایران بود، گفت مگر شما رودکی را دوست دارید؟ گفتم بله او از شاعران بزرگ ماست. گفت پس چرا نام تالار رودکی را تغییر داده‌اید؟ جواب من این بود که از آنان که این کار را کرده‌اند بپرسید! ما نویسندگان از اول با این کار مخالف بودیم.
این نویسنده در ادامه تاکید کرد: چه اشکالی دارد برای حفظ هویت فرهنگی خود نام کوچه‌ها را با مشاهیر خود مزین کنیم تا بچه‌هایی که در این کوچه‌ها به دنیا می‌آیند از ابتدا با این کلمات که فرهنگ و هویت ایرانی ما را ساخته‌اند آشنا شوند؟
جهانگیریان همچنین متذکر شد: مثلا فارابی بنیان‌گذار فلسفه اسلامی است؛ در حالی که طی ۳۷ سال گذشته مکانی به نام او نام‌گذاری نشده است. نام فردوسی حذف می‌شود بدون آن‌که صدای کسی دربیاید. افرادی بی‌علاقه به میراث فرهنگی در تلاشند با چنین کارهایی ضمن این‌که در ایران زندگی می‌کنند، قلب و روح ما را نشانه بگیرند.
انتهای پیام
نظرات