به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری اسپوتنیک، کشمیر هند اخیرا شاهد خشونت و هرج و مرجی شده است که تاکنون جان دستکم 47 تن را گرفته و بیش از 5000 زخمی بر جای گذاشته است. این اعتراضات اولین بار پس از کشته شدن برهان وانی، رهبر سرشناس کشمیریها در نهم ژوئیه به وقوع پیوست که در جریان درگیری با نیروهای هند هدف اصابت گلوله قرار گرفته بود.
ساکنان کشمیر، نیروهای مسلح هند را عامل خشونتها در جریان اعتراضات خیابانی میدانند. جان کربی، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا هم به خبرنگاران گفت: «ما تمام طرفین را به تلاش برای یافتن راهحلی صلحآمیز ترغیب میکنیم. ما در جریان گزارشهای درگیری میان معترضان و نیروهای هند در کشمیر قرار میگیریم و قطعا نگران این شرایط هستیم.» در حالی که وزارت خارجه آمریکا خواستار آرامش و تنشزدایی شده است، بسیاری هراس دارند که هند و پاکستان به عنوان دو قدرت هستهای، درگیریهای خونبار بر سر این منطقه مورد مناقشه را تجدید کنند. ساکنان کشمیر هم روابط خود با هند را اشتباهی تاریخی میدانند که با بیدقتی نقشهنگاران انگلیسی حاصل شد.
تاریخ کنترل هند بر منطقه کشمیر به جدایی خونبار سال 1947 باز میگردد که بیش از یک میلیون کشته بر جای گذاشت و در آن زمان نایبالسلطنه بریتانیا تصمیم گرفت تا مساله مهاجرت مسلمانان و هندوها به منطقه خاصی را سازماندهی کند. هندوها و سیکها در هند ساکن شدند و مسلمانان قرار بود در کشور جدید پاکستان اسکان یابند.
در آن زمان نقشه اراضی به درستی تبیین نشد و بعدها پاکستان به پاکستان شرقی (بنگلادش کنونی) و پاکستان غربی تقسیم شد. در میان جنجالیترین مسائل مربوط به تقسیم اراضی، اعطای کشمیر و جامو به هند بود؛ آن هم در شرایطی که اکثر ساکنان آن مسلمان بوده و هستند.
براساس آمار سال 2011 از دولت منطقهای جامو و کشمیر، از سال 1990، 43 هزار و 460 تن در جریان درگیریها میان هند و پاکستان بر سر این منطقه کشته شدند که 21 هزار و 323 تن از آنان شبهنظامی بودند، 13 هزار و 226 تن غیر نظامی به دست شبهنظامیان کشته شدند، 3642 غیرنظامی به دست نیروهای امنیتی کشته شدند و 5369 پلیس به دست شبهنظامیان کشته شدند.
تنشها میان هند و پاکستان خصوصا برای ناظران بینالمللی نگرانکننده است. آنها بر این نکته تاکید دارند که دو دولت مجموعا 120 کلاهک هستهای در اختیار دارند و بر سر کشمیر ادعا دارند و همین امر آنها را مستعد وقوع جنگ هستهای میکند.
انتهای پیام
نظرات