به گزارش ایسنا، پیروز حناچی با اشاره به اهمیت بحث درآمدهای ناپایدار و پایدار شهری، گفت: هم اکنون فضایی فراهم شده است که به ابعاد کارشناسی وابستگی کلانشهرها به عوارض ناشی از ساختوساز و ایجاد عارضه در شهرها(به صورت عام اعم از بخش قانونی و غیرقانونی) بپردازیم.
حناچی با اشاره به نتایج مطالعات وزارت راه و شهرسازی در10 کلانشهر کشور اعلام کرد: رقمی درحدود 79.6درصد از درآمدهای شهرداریها به عوارض ناشی از ساختوساز بستگی دارد که این رقم شامل بخشهای قانونی و غیرقانونی اعم از درآمدهای ناشی از پروانه عادی ساختمان، فروش تراکم، درآمدهای ناشی از ماده 100 و... میشود.
او در واکنش به اظهارات شهردار تهران درباره اجرای طرح جامع شهری اظهار کرد: طرح جامع شهری و همچنین طرح تفصیلی تهران که از این طرح تبعیت میکند منشاء بسیاری از مشکلات شهری در تهران است، ضمن اینکه در شهرسازی مانیفستی وجود دارد که براساس آن هر طرح بالادستی، چارچوب طرحهای پاییندست را تهیه میکند. به عنوان نمونه طرح تفصیلی ازطرح جامع شهری، طرح جامع از طرح مجموع شهری و همچنین طرح مجموع شهری ازطرحهای منطقهای تبعیت میکنند و این سلسله مراتب همیشه و همه جا در شهرسازی وجود داشته است.
عضو شورای عالی معماری و شهرسازی تاکید کرد: طرحی که هم اکنون در تهران اجرایی میشود با طرح جامع تهران ارتباط منطقی و معقولی ندارد و در بسیاری از موارد احکامی فراتر از طرح جامع مصوب را فراهم کرده است، در واقع طرح تفصیلی تهران 450 صفحه شیت نقشه دارد که کمیسیون ماده پنج آن را امضا کرده است، اما مصوبهای دراین زمینه نه در ماده پنج و نه در شورایعالی شهرسازی، مستقیما وجود ندارد.
به گفته معاون وزیر راه و شهرسازی این طرح، هیچ تناسبی با طرح جامع تهران ندارد ضمن اینکه طرح جامع کنونی با طرح جامع گذشته نیز تفاوت ماهوی دارد و ناهنجاریهای کنونی شهر تهران نیز ریشه در این ناهماهنگیها دارد.
وی تصریح کرد: به عنوان نمونه بر اساس طرح مجموع شهری، منطقه22 تهران دیگر نباید بارگذاری مسکونی اضافه داشته باشد و حداکثر میزان جمعیتپذیری آن در افق طرح، حدود 220 تا 230 هزار نفر تعیین شده است. طبق طرح، مابقی فضای این منطقه باید برای کاربریهای خاص تهران در آینده مورد استفاده قرار گیرد اما تاکنون برای استقرار650 هزار نفر درمنطقه 22، پروانه صادر شده است.
او تاکید کرد: انحرافات متعددی در طرح تفصیلی مشاهده میشود و با وجود آن که به گفته شهردار تهران، طرحهای شهری تهران اجرایی میشوند اما نتیجه به دست آمده از طرح، رضایتبخش نیست.
حراج منابع درآمدهای پایدار شهری
چگونگی تامین بودجه شهرداری تهران یکی از مباحثی است که در سالهای گذشته جار و جنجال بسیاری ایجاد کرده است و در بودجه سال جاری نیز شاهد کاهش رقم پیشنهادی شهرداری از 18 هزار و 716 میلیارد تومان به 17 هزار و 800 میلیارد تومان ازسوی کمیسیون تلفیق شورای شهر بودیم.
معاون معماری و شهرسازی وزیر راه و شهرسازی درباره روند رشد بودجه شهرداری تهران طی سالهای گذشته میگوید: در اواخر دوره آقای کرباسچی، بودجه شهرداری تهران200 میلیارد تومان بود که در دوران آقای الویری به 550 میلیارد تومان رسید، آقای ملکمدنی پیشنهاد بودجه هزار و 200 میلیارد تومانی را به شورای شهر ارائه داد.
حناچی ادامه داد: آقای احمدینژاد بودجه شهرداری را دو هزار و سیصد میلیارد تومان درنظر گرفت و اگر در این میان، دورههای سرپرستی شهرداری را نایده بگیریم به دوران آقای قالیباف میرسیم که بودجه شهرداری در دوره اول تصدی ایشان هشت هزار میلیارد تومان، دوره دوم 15 هزار میلیارد تومان و دراین دوره نیز 17.5 هزار میلیارد تومان است البته پس از روی کارآمدن دولت یازدهم، نرخ رشد بودجه شهرداری کندتر شده است و از این بابت باید از شورای شهر تشکر کنیم چرا که بودجه پیشنهادی شهرداری به شورا با احتساب غیر نقدی بیش از این بوده است. الان مهمترین سوال این است که 17.5 هزار میلیارد تومان بودجه شهرداری تهران از چه منابعی تامین میشود؟ اگر در این زمینه جستوجو کنیم ریشه بحران شهری در تهران را به دست میآوریم.
به گفته معاون معماری و شهرسازی وزیر راه و شهرسازی، در بودجه همه نهادها و سازمانها، منابع درآمدی و همچنین هزینهها تعیین میشود که در مورد شهرداری تهران نیز باید این موضوع به خوبی مشخص شود که این درآمدها از چه محلی کسب میشود.
حناچی معتقد است که بخش عمدهای از درآمدهای شهرداریها ناپایدار است زیرا ارتباط مستقیمی با عوارض ساخت و ساز دارد و به همین دلیل در زمان رکود، شهرداریها در تامین هزینه های وظایف جاری نیز با مشکل مواجه میشوند.
معاون معماری و شهرسازی وزیر راه و شهرسازی اظهار کرد: شهرداریها درشرایط رکود مسکن، مجبور به فروش و حراج منابع خود میشوند که درحال حاضر شهرداری تهران نیز سرمایه های درشت خود را فروخته و یا در حال فروش است، مانند اکثریت سهام در بانک شهر و یا پیشنهاد فروش فروشگاه شهروند که این موضوع زیان مالی هنگفتی برای شهر به همراه دارد، زیرا با این اقدام کالاهای سرمایهای که میتواند در کسب درآمدهای پایدار شهر مفید باشند از دست میرود.
عدم توجیه اقتصادی پروژههای شهری
دکتر پیروز حناچی در ادامه به اظهارات شهردار تهران درباره رقم بودجه شهرداری اشاره کرد و گفت: چندی پیش آقای قالیباف اعلام کرد که با پنج هزار میلیارد تومان میتواند شهر تهران را مدیریت کند یعنی هزینه های کف شهر تهران( حفاظت از فضای سبز، جمعآوری زباله و ...) دراین حد است اما اگر شهرداری برنامهای برای انجام فعالیتهای عمرانی داشته باشد هزینه ها متفاوت میشود.
وی به پایگاه اطلاعرسانی دولت افزود: در بسیاری از کشورها پرداخت تمامی هزینه های شهری به عهده شهروندان نیست و موفقیت مدیریت شهر در تامین منابع جدید و سالم است. یکی از معیارهای سنجش موفقیت شهردارها این است که درآمدهای شهری را ازچه منابعی تامین میکنند.
معاون معماری و شهرسازی وزیر راه و شهرسازی با اشاره به تجربه های موفق شهرداریهای سایر نقاط دنیا تصریح کرد: برخی ازشهرداریها، پروژههای بزرگ شهری را میفروشند و البته عوارض هم از آنها دریافت میکنند. دریافت عوارض از مسافران شهری بزرگراهها، مکانیزمی برای کنترل سفرهای شهری و کاهش حجم آن هاست اما از این ابزار در تهران و کلانشهرها استفاده نمیشود. ضمن اینکه در مقابل، پروژههایی از سوی شهرداری تعریف میشود که ممکن است توجیه اقتصادی نداشته باشد، به عنوان نمونه اتوبان دو طبقه صدر درشرایطی ساخته شد که تجربه ناموفق مشابهی در سئول دراین زمینه وجود داشت.
وی توضیح داد: چند سال قبل از احداث اتوبان دو طبقه صدر یکی از اتوبانهای دو طبقه شهر سئول تغییرکاربری داد و به پیادهراه تبدیل شد. باتوجه به آنکه سئول دردهه 90 میلادی مشکل آلودگی و حمل و نقل داشت، شهرداری این شهر اقدام به ساخت بزرگراهی دوطبقه برای بهبود عبور و مرور کرد اما سرانجام پس از چند سال به دلیل مشکلات ایجاد شده و به منظور ایجاد آرامش درشهر، این بزرگراه دوطبقه تغییر کاربری داد. متاسفانه شهرداریهای ما از این تجربه ها کمتر استفاده میکنند.
به گفته این عضو شورای عالی معماری و شهرسازی، درحال حاضر در دنیا اتوبانهای دو طبقه احداث نمیشود و اگر هم احداث شود پس از مدتی تغییر کاربری میدهند. البته در این موضوع بحث توسعه حمل و نقل عمومی بسیار تاثیرگذار است. ناگفته نماند که تغییر کاربری بزرگراه دو طبقه در سئول کاهش دما و آلودگی، افزایش ارزش زمینهای منطقه و همچنین افزایش حضور نخبگان دراین منطقه را به همراه داشت.
انتهای پیام
نظرات