علی رهبری - موسیقیدان و رهبر ارکستر - در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: استاد مصطفی‌کمال پورتراب نه‌تنها استاد، همکار و دوست من بود، بلکه یکی از موسیقیدان‌های نادر و بزرگوار ایرانی محسوب می‌شد.
او ادامه داد: زنده‌یاد پورتراب در مدت ۴۰ سال دوری‌ام از ایران، با من در تماس بود و علاقه داشت بداند که ما در خارج از ایران چه می‌کنیم. همچنین ایشان سال گذشته، بارها در تمرین‌ها و کنسرت‌های ارکستر سمفونیک تهران حضور داشت.
رهبری تأکید کرد: جای پورتراب خیلی خالی است. حیف شد که او از دنیا رفت.
همچنین میلاد کیایی - آهنگساز و نوازنده سنتور - نیز به خبرنگار ایسنا گفت: خیلی از اهالی موسیقی با هنرشان زندگی کرده‌اند؛ اما مصطفی‌کمال پورتراب جزو معدود هنرمندانی بود که تمام زندگی‌اش را وقف موسیقی کرد.
او ادامه داد: حدود سال ۱۳۴۲، یعنی بیش از ۵۰ سال پیش، برای گرفتن مجوز تدریس موسیقی از آموزشگاهی که در آن درس می‌دادم، به شورای موسیقی وزارت فرهنگ و هنر معرفی شدم. آن زمان آقایان رادمرد، حسین دهلوی و مصطفی کمال پورتراب اعضای شورا بودند و سوالاتی را از من پرسیدند. من هم که آن زمان ۱۸ سال سن داشتم، از سوی این هنرمندان پذیرفته شدم. هنوز هم مجوز تدریسم را که توسط این هنرمندان امضا شده است، نگه داشته‌ام.
این هنرمند اظهار کرد: من کلاس‌های آهنگسازی را نزد استادان مختلف از جمله زنده‌یاد مرتضی حنانه گذراندم و برای فرا گیری تئوری موسیقی به‌مدت سه‌ماه نزد پورتراب آموزش دیدم و بسیار از او آموختم.
کیایی با اشاره به خلق و خوی زنده‌یاد پورتراب، گفت: هنرمندان، روح لطیفی دارند و ناهنجاری‌های زمانه زودتر به آن‌ها آسیب می‌زند. از این رو، پورتراب کمی زود عصبانی می‌شد.
وی افزود: پس از انقلاب، دوستی من با پورتراب بیشتر شد و در بسیاری از جلسات او را می‌دیدم. البته هیچ‌گاه اجازه نمی‌دادم این دوستی فقط به احوال‌پرسی ختم شود و همیشه از او می‌آموختم. زنده‌یاد پورتراب صرفا یک تئورسین موسیقی محسوب می‌شد و اجراکننده‌ی آن نبود. بسیاری از بزرگان موسیقی ایران نیز تئوری را از او یاد گرفتند.
به گزارش ایسنا، زنده‌یاد مصطفی‌کمال پورتراب صبح روز دوم تیرماه براثر ایست قلبی در سن ۹۲ سالگی از دنیا رفت.
پورتراب از ۱۳۲۴ تدریس موسیقی را آغاز کرد. وی در سال ۱۳۴۰ سرپرستی یکی از ارکسترهای وزارت فرهنگ و هنر ایران را برعهده گرفت. همچنین در فاصله ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲ مدیر هنرستان موسیقی ایران شد.
او در زمینه ترجمه نیز آثاری مانند «کن‍ترپوان به‌زبان ساده» نوشته اچ. سی. ال. است‍اک، «تج‍زیه و تح‍لی‍ل موسیقی برای جوانان» نوشته ل‍ئ‍ونارد برنس‍تاین، «هارمونی بر روی شستی‌های پیانو» نوشته کارل پدرن، «تک‍الی‍ف و حل مس‍ائ‍ل تئوری موسیقی و تع‍لی‍م خط و خوشن‍ویس‍ی» نوشته اتوره پوتس‍ولی، «آموزش کن‍تر پوان مدال (مق‍امی)» نوشته مارسل دوپر، «هارمونی کلاسی‍ک» نوشته سی. اچ. کی‍تس‍ون، «موسیقی مدرن» نوشته موریس لورو، «موتس‍ارت» نوشته یان مک لی‍ن، «زندگی پراضطراب چایک‍وفس‍کی» نوشته هربرت ولس‍توک، «هانون» نوشته شارل لویی، «هارمونی مدرن (توضی‍ح و کاربرد آن)» نوشته ایگ‍لف‍یل‍د هال و «هماهنگی علمی و عملی» نوشته هانری سارلی را منتشر کرد.
انتهای پیام
نظرات