مردم صبور شهرستان گلپایگان نهایت همکاری خود را با مسئولان انجام دادند تا کام هموطنانشان در دیگر شهرها از جمله قم با آب شیرینی که از گلپایگان از طریق سد کوچری عبور داده می‌شود شیرین شود، اما احداث یک سد تا چه اندازه‌ای می‌تواند برای مردم یک منطقه دردسر آفرین باشد؟
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه اصفهان در گلپایگان، اگر یک پژوهشگر بخواهد تحقیقات خود را در زمینه سد و سدسازی تکمیل کند بی شک به پیشینه و چگونگی ساخت سدهای مختلف کشور مراجعه می‌کند، اما توصیه ما این است که برای تکمیل دانسته‌هایش حتما سری به سد کوچری گلپایگان بزند و از آغاز این پروژه تاکنون را مورد بررسی قرار دهد. مطمئنا مسایل و مشکلاتی را در دل این سد بی زبان خواهد دید که نظیرش در کشور وجود ندارد.
کشاورزی و دامداری شغل اصلی مردم گلپایگان است که با کمترین دغدغه در حال گذران بود، اما حدود 5 الی 6 سال پیش پروژه سد کوچری آغاز شد و مردم شهرستان گلپایگان پا به پای پیشرفت احداث این سد مشکلات رنگارنگی را با گوشت، پوست و استخوان خود لمس کردند و بیشتر این مشکلات را روستاییان و کشاورزان به دل و جان خریدند.
ابتدا قرار بود آب از طریق لوله از گلپایگان عبور کند و به قم برود، اما نماینده وقت گلپایگان و خوانسار با این موضوع مخالفت کرد و خواهان احداث سد شد زیرا معتقد بود سد سازی در هر شهری قطعا رونقی را با خود به همراه دارد، اما وی این روزها را نمی‌دید که مردم شهرستان گلپایگان بی پشت و پناه در گرداب مشکلات این سد دست و پا بزنند.
دغدغه مردم گلپایگان از همان روزهای آغازین احداث سد شروع شد زیرا این سد در خوش آب و هواترین و تنها منطقه طبیعی تفریحی و گردشگری شهرستان احداث می‌شد، اگر چه مردم برای از دست دادن منطقه طبیعی تفریحی خود بسیار نگران بودند، اما به خاطر هموطنانشان در شهرهای دیگر که قرار بود از طریق احداث این سد آب شرب به آنها برسد مهر سکوت بر لبان خود نشاندند.
یک عضو شورای شهر گلپایگان در رابطه با حق آبه‌ها به خبرنگار ایسنا گفت: مردم گلپایگان به ویژه منطقه کنار رودخانه شامل 17 پارچه آبادی از این حق آبه‌ها بهره مند می‌شوند و مسئولان آب قم، تهران، اصفهان، وزارتخانه و حتی دستگاه‌های امنیتی و انتظامی مطلع باشند که در حال مدیریت مردم هستیم.
علی فیروزی ادامه داد: اکوسیستم رودخانه گلپایگان در حال از بین رفتن است و از نظر زیست محیطی دچار مشکل می‌شویم، از طرف دیگر منطقه طبیعی تفریحی و گردشگری شهرستان ازبین رفته است، این موضوعات را چه کسی باید پیگیری کند. مسئولان باید به این موضوع توجه داشته باشند که ممکن است مردم اکنون چیزی نگویند اما بالاخره یک روزی مطالبه خواهند کرد.
وی افزود: مردم شهرستان گلپایگان خصوصا روستاهای عربستان، تیکن، دُر، شورچه، دستجرده و ... با خشکسالی مواجه هستند و کم آبی فشار زیادی به آنها وارد کرده است، حال در این شرایط ذخیره کردن آب جهت ایجاد منطقه گردشگری کار درستی نیست.
علی فیروزی با بیان اینکه مخالف ایجاد منطقه گردشگری نیستیم، خاطر نشان کرد: ایجاد منطقه گردشگری خوب است، اما در صورتی که در این منطقه بحران آب نداشته باشیم. هم‌چنین طبق اظهاراتی که در گوشه و کنار می‌شنویم یک بار آب سد را بی موقع باز و از سد خارج کردند، لذا اگر قرار است آبی رها شود در فصل گرما باشد که کشاورزان بتوانند از آن استفاده کنند و به گونه‌ای نباشد که به دلیل عدم استفاده و نیاز کشاورز آب از گلپایگان عبور کند و در قم ذخیره شود و مشخص هم نشود چه استفاده‌ای از آن می‌شود.
عضو شورای شهرستان گلپایگان یادآورشد: علت اینکه آب بی موقع باز و رها می‌شود این است که مردم گلپایگان و کشاورزان نتوانند از آن استفاده کنند و آب نهایتا در سد 15 خرداد ذخیره شود و احتمالا در زمینه گردشگری و تفریحی دارند فعالیت می‌کنند، در حالی که آب سد، آب شرب است و اگر در قم در جهات دیگری از این آب استفاده شود در حق مردم گلپایگان ظلم شده است و مسئولان هم راضی نیستند که برای رسیدن به برخی از اهداف، گلپایگان لطمه ببیند.
فیروزی تامین آب شرب را اولویت کشور دانست و تصریح کرد: آب شرب حق گروه و شهر خاصی نیست و هر جایی که آب شرب نیست باید تامین شود، اما صحبت ما این است که در زمینه شرب استفاده شود نه در زمینه‌های دیگر و اینکه وضعیت موجود را عادلانه نمی‌بینیم.
وی یادآورشد: مردم گلپایگان می‌دانند که 5 متر مکعب آب بر ثانیه وارد سد 15 خرداد قم می‌شود، هم‌چنین مسئولان قم بدانند که مردم گلپایگان مطلع هستند که در قم سکوهای لازم برای احداث فضای گردشگری زده شده و آبی که حق مردم گلپایگان است آنجا ذخیره می‌شود و مباحث گردشگری را دنبال می‌کنند و اگر چنانچه این اتفاق رخ دهد مطمئن باشید مردم در زمینه انتقال آب به سمت قم، حرف خواهند داشت.
یادمان نمی‌رود برای تملک اراضی و خانه‌های روستای کوچری مردم این منطقه که بیشتر آنها پیرمردان و پیرزنان زحمت کشیده بودند تا چه اندازه مشقت‌های مختلفی را تحمل کردند، از پله‌های فرمانداری گلپایگان تا استانداری و وزارتخانه را عصا به دست طی کردند تا به حقوق حقه خود برسند، در حالی که کسانی که می‌خواستند سد را احداث کنند باید به در منازل آنها می‌رفتند و حق و حقوقشان را پرداخت می کردند، ولی آن زمان کار دنیا برعکس شده بود تا اینکه سرانجام روستا خالی از سکنه شد، سد احداث و زمان آبگیری آن فرارسید، حال اینکه آیا منازل روستایی به طور کامل تخریب شد یا نه و یا اینکه برای قبرستان و طویله‌ها موارد بهداشتی و ایمنی رعایت شد را نمی‌دانیم، اما این را خوب می‌دانیم و خوشبختانه یا متاسفانه قابل انکار هم نیست که "کنده‌های" موجود در روستا به طور کامل تخریب نشد!
حال این حفره‌ها در زیر آب وجود دارد و هر لحظه نیز ممکن است کنده‌ها ریزش پیدا کند، تخریب شود و زندگی فردی را ببلعد، این سوال پیش می‌آید که چرا مسئولان شهرستان پیگیر جدی مصوبه امضا شده در فرمانداری مبنی بر احداث پایگاه ساحلی توسط متولیان سد نیستند تا نیروهای هلال احمر در آن مستقر شوند و از خطرات احتمالی در حد مقدور جلوگیری شود و اگر پیگیر هستند پس چرا تاکنون اقدامی در این راستا انجام نشده است؟
مشکلات ایجاد شده توسط این سد به اینجا ختم نمی‌شود و بحث پر فراز و نشیب حق آبه‌های مردم شهرستان موضوع دیگری است که چنگ نگرانی بر دل مردم به ویژه کشاورزان انداخته است. حق آبه‌هایی که باید به آن توجه شود از فاصله سد قدیم تا سد جدید است، یعنی میزان آبی که از مسیر روستای ویست وارد روستای کوچری، سپس رودخانه و روستاهای دیگر می‌شده و اکنون باید این حق آبه‌ها به صاحبانش داده شود.
با خشکسالی‌های اخیر دیگر جانی در مزارع کشاورزان و روستاییان گلپایگان نمانده است. عدم تخصیص حق آبه‌های کشاورزان شهرستان گلپایگان را چطور می‌توانیم توجیه کنیم، برخی کدام چرتکه را در دست گرفته‌اند که حق آبه‌های کشاورزان گلپایگان از آن چکه هم نمی‌کند. کشاورزان شهرستان گلپایگان نه خواهان آب شرب برای کشاورزی خود هستند و نه از حق و حقوق خود چیز بیشتری می‌خواهند تنها خواهان حق آبه‌های خود برای امرار معاش هستند، حقی که پیش از احداث این سد نیز از آن برخوردار بودند.
خوب است مسئولان این موضوع را بدانند که جاده برون شهری فاقد استانداردهای لازم برای آب و سد نیست که با زدن تابلو از مردم بخواهند وارد آن نشوند؛ این جاده است، مسیری که مردم و روستائیان بالاتر از سد کوچری از آن تردد می‌کنند.
امیدواریم هرچه سریع تر مدیریت واحد سد کوچری گلپایگان مشخص شود، از طرفی از مسئولان آب قم و تهران که هر از چند گاهی در گذشته در شهرستان حضور پیدا می‌کردند می‌خواهیم اکنون نیز وارد شهرستان شوند و از نزدیک در جریان مشکلاتی که این سد برای مردم شهرستان ایجاد کرده قرار گیرند و علاوه بر تعیین حق آبه‌های مردم، فکری نیز به حال مشکل جدید دیگر کنند، مشکلی که به روی تمام مردم شهرستان می‌تواند تاثیر بگذارد و همانطور که تخریب نکردن برخی کنده‌ها جان انسانی را گرفت این مشکل تازه که جاده جدید و پر پیچ و خم کوچری است باری نشود بر مشکلات دیگر و هرچه سریعتر استانداردسازی‌های لازم در جاده انجام و به اداره راه و شهرسازی تحویل داده شود تا مبادا خدایی ناکرده شاهد از دست دادن جان شهروندان در این جاده باشیم.
گزارش از: فاطمه عبدلی، خبرنگار ایسنا منطقه اصفهان
انتهای پیام
نظرات