چوب بازی یکی از بازی‌های بومی و محلی سیستان است که در زبان محلی "چو بازی" خطاب می‌شود.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه سیستان و بلوچستان، این بازی همانند رقص محلی این منطقه با سرنا و دهل همراهی و تنظیم می‌شود و مسیر حرکت شرکت کنندگان پیرامون یک دایره است.

رئیس هیات ورزش‌های روستایی و عشایری استان در خصوص این ورزش گفت: در این بازی بومی و محلی در دست هر بازیکن یک یا دو چوب است که همزمان با ریتم سرنا و دهل بهم ضربه می‌زنند.

براهویی افزود: شروع این بازی آهسته و آرام است و با هر ضربه اصلی و محکم دهل هر دو نفر که کنار یکدیگر قرار دادند چوب‌هایشان را به هم می‌کوبند و به تدریج ریتم آهنگ تند شده و حرکت چوب نیز با آن تند می شود.

وی گفت: در این ورزش تمرین فنون شمشیرزنی صورت می‌گرفت تا بدن‌ها برای روزگاران جنگ آمادگی کامل داشته باشد و به عبارت دیگر می‌توان گفت ورزش چوب بازی تمرین فن شمشیر زنی در دوران صلح است که گاه به صورت چاپ دوچوبه نیز اجرا می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: در چاپ دو چوبه حرکت شرکت کنندگان بر روی خط و دایره‌های شکل نیست و تعداد شرکت کنندگان نیز کمتر از چوب‌بازی است.

رئیس هیات ورزش‌های روستایی و عشایری استان گفت: در بسیاری از مواقع به هنگام چوب بازی ساده دو، چهار و یا شش نفر از ورزیدگان مسلط و آگاه در داخل دایره چوب بازی به جای چوب از شمشیر استفاده می‌کردند.

وی در پایان افزود: این ورزش در شمال سیستان و بلوچستان و در منطقه سیستان رواج دارد که قدمت آن نیز به قدمت شهر سوخته می‌رسد.

به گزارش ایسنا، امروزه در بسیاری از جشن‌های عروسی منطقه سیستان از بازی چوب بازی به عنوان رقص محلی استفاده می‌شود و مردان حاضر در جشن‌ها با ایجاد دایره و بهره‌مندی از موسیقی سرنا و دهل اقدام به اجرای این بازی می‌کنند.

انتهای پیام