در ادامه‌ی انتشار مجموعه‌ی گفت‌وگو با کارگردانان جهان، «گفت‌وگو با آنتونیونی» با ترجمه‌ی آرمان صالحی منتشر شد.

به گزارش بخش کتاب ایسنا، از این مجموعه پیش‌تر، گفت‌وگو با تروفو، گفت‌وگو تارکوفسکی، گفت‌وگو با آنجلوپولوس، گفت‌وگو با وودی آلن، گفت‌وگو با چاپلین، گفت‌وگو با برگمان و گفت‌وگو با آرتور پِن منتشر شده بود.

در معرفی آنتونیونی عنوان شده است: میکل آنجلو آنتونیونی یکی از پیشگامان سینمای مدرن و روشنفکرانه‌ی ایتالیا و اروپا است که با فیلم‌های مطرحی چون «حرفه‌خبرنگار» (مسافر)، «شب»، «صحرای سرخ»، «کسوف» و «آگراندیسمان» خود را در سینمای جهان جاودانه کرد. فیلمسازی صاحب سبک که به همراه اینگمار برگمان، لوییز بونوئل، فدریکو فلینی، آلن رنه و ژان لوک گدار تحولات و گرایش‌های تازه‌ای را در سینمای اروپای دهه‌ی 60 به وجود آورد و تاثیر عمیقی بر فیلم‌سازان نسل خود و نسل‌های بعدی بر جای گذاشت. وقتی از او پرسیده می‌شود: «شما در جهان بدون سینما چه حرفه‌ای را برای خود انتخاب می‌کردید؟ چه چیزی می‌ساختید؟» خیلی موجز پاسخ می‌دهد: «فیلم».

رولان بارت فیلسوف بزرگ فرانسوی، آنتونیونی را نمونه‌ی کامل هنر مدرن می‌خواند و فرزانگی، هوشیاری و شکنندگی را از بارزترین مضمون فیلم‌های او برمی‌شمرد. بارت همچنین کیفیت و دقت هنری آنتونیونی را در ثبت لحظات گذرای زندگی و تعریف خویشتن در بحبوحه‌ی میان عدم قطعیت و ثبات، ستایش می‌کند.

شاخصه‌های بارز سینمای آنتونیونی در شخصی‌بودن سینمای او است: آن‌طور که خود نیز باور دارد تنها راه رسیدن به درکی عمیق و جدید از آن‌چه می‌بینیم رسیدن به یک شیوه‌ی نوین نگاه‌کردن به‌ویژه در عالم فیلم و سینما است: «همه‌ی فیلم‌ها همواره یک عنصر اتوبیوگرافی در خود دارند. به همین دلیل من هر نما را مطابق با حال‌وهوای حسی و ذهنی خودم در روز فیلم‌برداری طراحی و اجرا می‌کنم... براساس تجربه‌ای که در آن روز از زندگی داشته‌ام و براساس حسی که محیط پیرامون در من ایجاد کرده است.»

همچنین در معرفی این مجموعه آمده است: گفت‌وگو با کارگردانان، سری کتاب‌هایی است که دانشگاه می‌سی‌سی‌پی آن را گرد آورده، و ترجمه‌های فارسی آن توسط آرمان صالحی، حسین کربلایی‌طاهر، فریدون حسن‌پور و از سوی نشر شورآفرین منتشر می‌شود. مجموعه‌ی گفت‌وگو با کارگردانان، رهنمونی است به دنیای شخصی و هنری این آدم‌های خاص، به‌ویژه برای برای خواننده-ببننده‌ای که می‌خواهد از مولفه‌های گوناگون تشکیل‌دهنده یک فیلم و کُلیتی که این عناصر را شکل می‌دهد به دریافتی روشنگر و هنرورانه نائل آید. همین شناخت است که موجب می‌شود خواننده/بیننده راه‌های ورود به دنیای فیلمساز و ادراکِ فیلم را کشف کند تا بتواند به داستان و کاراکترهای فیلم نزدیک شود: دست‌یافتنی به مددِ کلمه و کلام فیلم‌ساز در یک سفر مکاشفه‌آمیز برای لذتِ آگاهی از آفریده‌های‌شان در مدیوم سینما.

انتهای پیام