«اتاق خواب ون‌گوگ» نام نمایشگاهی نقاشی از کارهای «ونسان ون‌گوگ» است که به زودی در شیکاگو برگزار می‌شود.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شیکاگو ماه آینده میزبان مجموعه‌ای از نقاشی‌های ونسان ون‌گوگ استاد پساامپرسیونیست هلندی خواهد بود.

در این نمایشگاه که «اتاق خواب ون‌گوگ» نام گرفته، سه نسخه موجود از تصویر اتاق این نقاش در کنار هم قرار می‌گیرد، این رویداد از 14 فوریه در موسسه هنر شیکاگو برگزار می‌شود.

به گزارش شیکاگو تریبیون، علاوه بر سه نقاشی «اتاق خواب»، 30 تابلوی دیگر از این هنرمند هلندی عرضه می‌شود.

در این نمایشگاه همچنین نسخه دیجیتالی شده اتاقی که الهام‌بخش ون‌گوگ برای خلق این آثار بوده نمایش داده می‌شود تا بازدیدکنندگان به صورت مجازی در آن فضا قرار گیرند.

در کنار ارائه شاهکارهای نقاش «شب‌های پرستاره»، مجموعه سخنرانی‌های تخصصی، نمایش فیلم و اجراهای هنری هم در این نمایشگاه که تا دهم ماه می ادامه خواهد داشت، ترتیب داده شده است.

ون‌سان ون‌گوگ، نقاش نامدار هلندی، اگرچه در زمان حیاتش در گمنامی کامل به‌سر برد، اما اکنون به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پست‌امپرسیونیست شناخته می‌شود. او در 30 مارس 1853 در زاندرت در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. ون‌گوگ فعالیت هنری خود را به‌عنوان طراح و نقاش از سال 1880 و در سن 27 سالگی آغاز کرد.

برخی از مشهورترین کارهای او در دو سال پایانی عمرش خلق شدند، او فقط در دوماه پایانی عمرش 90 نقاشی از خود باقی گذاشت.

ون‌گوگ ابتدا از رنگ‌های تیره و محزون استفاده می‌کرد تا این‌که در پاریس با امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم آشنا شد و این آشنایی پیشرفت هنری او را سرعت بخشید. او شیفته‌ نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقه‌ کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتابگردان بود.

مجموعه‌ «گل‌های آفتابگردان» او که تعدادی از آن‌ها از معروف‌ترین نقاشی‌هایش نیز محسوب می‌شوند، شامل 11 اثر است. خودنگاره‌ها و «شب‌های پرستاره»‌ دیگر نقاشی‌های برجسته‌ او هستند.

ون‌گوگ در سال 1890 به دکتر «گاشه» روان‌شناسی که از او پرتره‌ای نیز کشیده ‌است، مراجعه کرد. «پیسارو» این دکتر را به او معرفی کرده بود.

اولین برداشت ون‌گوگ از «گاشه» این بود که دکتر، خودش از او بیمارتر است. روزبه‌روز فرورفتگی و افسردگی ون‌گوگ عمیق‌تر می‌شد. سرانجام او در 29 جولای 1890 در سن 37 سالگی در میان کشتزارها، گلوله‌ای در سینه‌اش شلیک کرد و روز بعد در مهمانسرای «روو» درگذشت.

ون‌سان آخرین احساسش را به برادرش که قبل از مرگ بر بالین او آمده بود، این‌گونه بیان کرد: «غم برای همیشه باقی خواهد ماند». شش‌ماه بعد تئو نیز درگذشت و پس از مرگ ون‌گوگ، تابوت‌اش را پر از گل‌های آفتابگردان کردند.

انتهای پیام