سیدرضا حسینی لاهیجی گفت: مهمترین وندالیسم در هنرهای شهری، سرقت مجسمه‌های تهران بود که در سال 1389 اتفاق افتاد.

به گزارش ایسنا، نشست «وندالیسم و هنرهای شهری در تهران» با سخنرانی سیدرضا حسینی لاهیجی و سیدمحمود شعیبی 29 دی‌ماه در پژوهشکده فرهنگ، هنر و معماری جهاد دانشگاهی برگزار شد.

سیدرضا حسینی لاهیجی در این نشست با نمایش تصاویری از هنرهای شهری در شهر تهران و شهرهایی از دیگر کشورها، گفت: هنر یک سرمایه‌گذاری در حوزه آرامش شهروندان است و بهترین مرجع برای تصمیم‌گیری درباره هنرهای شهری، هنرمندان مجرب هستند.

او اظهار کرد: نقاشی دیواری، آثار حجم، نمادها و نشانه‌ها، یادمان‌ها، گرافیک محیطی و رنگ در منظر شهری، هنرهای جدید و هنرهای مردمی در حوزه هنرهای شهری قرار می‌گیرند که امروز متأسفانه در شهرها از جمله شهر تهران فضاهایی برای هنرهای شهری وجود ندارد.

حسینی لاهیجی همچنین بیان کرد: ایجاد شوک تصویری برای برهم زدن عادات تصویری از شیوه‌هایی است که در هنرهای شهری کاربرد دارد و مبلمان شهری هم می‌تواند به‌شکل آثار هنری ارائه شود و آثار هنر جدید نیز در شهر جایگاه مهمی دارد. جای گرافیست‌ها در شهر خالی است در حالی که گرافیست‌ها می‌توانند حضور موثری در شهر داشته باشند.

او با اشاره به وندالیسم به‌عنوان پدیده‌ای مبنی بر تخریب اموال عمومی، گفت: سرقت و غیب شدن مجسمه‌های شهر تهران در سال 1389 مهم‌ترین وندالیسم هنرهای شهری بود.

سیدمحمود شعیبی نیز در این نشست گفت: زیبایی شهر می‌تواند در کاهش وندالیته موثر باشد و هرچه محیط شهر امن‌تر باشد، وندالیسم هم کمتر می‌شود. بنابراین شهر باید به‌گونه‌ای طراحی شود که فضا به وندال‌ها داده نشود.

او با اشاره به هنر خیابانی (street art)، هنر مردمی (public art) و هنرهای شهری بیان کرد: هر سه گروه این هنرها بیشتر در حوزه هنرهای شهری تعریف می‌شوند و هنرهای شهری که موضوع نسبتا جدیدی است، باید چند دهه بگذرد تا به‌عنوان بخش مهمی از هنرهای تجسمی شناخته شود و مبانی نظری آن نیز تبیین شود.

وی سپس به وندالیسم اشاره و اظهار کرد: وندالیسم داشتن روحیه بیمارگونه برای تخریب اموال و اماکن عمومی است و در هنرهای شهری نیز به‌عنوان اموال عمومی می‌تواند وندالیسم رخ دهد.

او با اشاره به انواع وندالیسم، توضیح داد: وندالیسم به سه دسته گروهی و هدفمند، فردی و بی‌هدف و مدیریتی تقسیم می‌شود و می‌تواند علل تربیتی روانی یا اجتماعی داشته باشد.

شعیبی ادامه داد: وندال‌هایی که به‌سراغ هنرهای شهری می‌روند به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ دسته اول افرادی که مثل سایر اموال عمومی، به‌سراغ هنرهای شهری هم می‌روند و آن‌ها را تخریب می‌کنند و گروه دوم افرادی که به‌طور اختصاصی متوجه اثر هنری می‌شوند و به‌سراغ تخریب آثار هنری می‌روند، چون معتقدند افرادی بوده‌اند که با رانت و رابطه و ... آثار هنری شهری را ارائه کرده‌اند.

او به رابطه وندالیسم و گرافیتی نیز اشاره کرد و افزود: در خیلی از منابع تا چند سال پیش، گرافیتی و وندالیسم همنشین بودند، اما امروزه با تغییر شکل هنری، گرافیتی وجه هنری پیدا کرده و گرافیتی‌هایی آن را از شیوه و مرام وندال جدا کردند، مانند «بنکسی» که از گرافیتی‌کارهای مشهور و تأثیرگذار است.

انتهای پیام