پاییز و زمستان که از راه میرسد دوستداران محیط زیست و آنهایی که دلشان برای حیات و بقای گونههای مختلف پرندگان مهاجری که به تالاب فریدونکنار میآیند میتپد، به یاد کشتار هرسالهای میافتند که به شیوههای مختلف در این منطقه انجام میشود.
سالهاست که فعالان بینالمللی محیط زیست و طبیعت، منطقه فریدونکنار را به عنوان سیاهچالهای برای حیات پرندگان مهاجر میشناسند؛ سیاهچالهای که در آن صیادان از زمین و هوا بیمحابا به شکار میپردازند و این کارزار هر سال شدت بیشتری به خود میگیرد.
با آغاز فصل سرما هر سال حدود سه میلیون پرنده از سیبری به ایران میآیند که حدود یک میلیون بال از آنها در استان مازندران زمستانگذرانی میکنند.
اگر در این روزها سری به این تالابها بزنید از انواع غاز، مرغابی، قو، باکلان، پرلا، کشیم و حواصیل گرفته تا پلیکان، قرهغاز، شاهین، عقاب دریایی و عقاب شاهی را میتوانید ببینید، اما گردهمایی پرسروصدای این پرندگان مهاجر معمولا دوام چندانی ندارد؛ طولی نمیکشد که صیادانی که از ماهها قبل انواع دامها و شیوههای صید را تدارک دیدهاند سراغ این پرندههای مهاجر که به خیال زمستانگذرانی در سرزمینهای معتدل، مسافتی طولانی را طی کردهاند، میروند و دسته دسته شکارشان میکنند.
پرندگان در طول شب و حتی در طی روز بدون اینکه انتخابی در نوع و گونهشان انجام شود در این تورها به دام میافتند.
تالاب فریدونکنار که به عنوان بیست و دومین تالاب در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده با وسعت 5400 هکتار در جنوب شرقی شهر قرار گرفته است. مجموعه متنوع گیاهان و جانوران آبزی، این تالاب را به یکی از غنیترین اکوسیستمهای تالابی شمال کشور تبدیل کرده و گونههای زیادی از پرندگان از جمله درنای سیبری زمستانها را در این تالاب میگذراند و اول بهار به خانه ییلاقیشان در شمال روسیه پر میکشند.
از آنجا که بخشهای زیادی از این تالاب مالکان خصوصی دارد، شکارچیها برای شکار بیشتر، آب تالاب را تخلیه میکنند یا در آن گازوئیل میریزند تا پرندهها بیشتر پرواز کنند و در دامهای هوایی گرفتار شوند یا در دامگاه دانه میپاشند تا پرندههای خسته و گرسنه را به سوی دامها بکشانند.
بازار پرنده فروشان شهر نیز در این فصل برای خود عالمی دارد. پرندگانی که بسیاری از آنها در فهرست گونههای حمایت شده و در معرض خطر انقراض قرار دارند، از جمله درنای سیبری، قوی فریادکش، قوی گنگ و قوی کوچک، عروس غاز، غاز پیشانی سفید کوچک، غاز پا زرد، اردک مرمری، اردک بلوطی، اردک سرسفید، بوتیمار بزرگ، آنقوت، طاووسک، پلیکان خاکستری، تنجه، اکراس، خودکا ابروسفید، خروس کولی دم سفید و پاشلک بزرگ و انواع پرندگان شکاری و جغدهای زنده و مرده به راحتی در بازار دست به دست میشوند.
این پرندههای در معرض انقراض اگر هم زنده صید شوند تاکسیدرمی و قاچاق میشوند و یا به باغ پرندگان میفرستندشان؛ اگر نه، سرشان را میبرند و از گوشتشان غذا میپزند!
با اینکه چند سالی هست که سرو گوشت پرندگان وحشی در رستورانها غیرقانونی اعلام شده اما متاسفانه برخی از رستورانهایی که غذاهایی با عنوان «محلی» سرو میکنند کماکان از گوشت این پرندگان استفاده میکنند و رستورانهای محلی مشتری ثابت بازار پرندگان فریدونکنار به حساب میآیند.
باندهای مافیایی شکار غیرمجاز و قاچاق، که عموماً از اشرار هستند، آنچنان در این شهر قدرت گرفتهاند که مهار آنها از سوی سازمان محیط زیست به تنهایی غیرممکن به نظر میرسد. نیروهای یگان محیط زیست استان به دلیل احتمال بروز درگیری خونین و مسلحانه هر بار تنها اقدام به جمعآوری تورهای حاشیه دامگاه کردهاند.
با وجود این برخوردهای موردی، فعالان محیط زیست میزان شکار قوها در سال گذشته را بسیار بیشتر از سالهای قبل و کاملا بیسابقه ارزیابی کردند.
امسال مردم بومی این شهر تعداد پرندگانی را که برای زمستان گذرانی به این تالاب آمدهاند بسیار کمتر از سالهای قبل اعلام کردند و با ادامه کشتار وسیع این پرندگان دور نیست آن زمان که دیگر اثری از این گونههای نادر و حفاظت شده در ایران نماند.
با اینکه سازمان حفاظت محیط زیست امسال قانونی مبنی بر ممنوعیت شکار پرندگان مهاجر آبزی را اعلام کرد اما به نظر نمیرسد شکارچیان غیرمجازی که برای سودهای خود دست به اسلحه هم میبرند از قتل عام این پرندگان صرفنظر کنند.
پائیز امسال نیز با پایان یافتن فصل کشت و تعدادی از شالیکارها با بستن کانالهای زهکشی که برای خروج آب اضافی شالیزارها طراحی شده، آنها را تبدیل به شبه تالابهایی کردهاند تا پرندگان مهاجر را فریب داده و به پایین بکشانندشان.
رئیس سازمان محیط زیست، ابتدای پاییز امسال اعلام کرد«تمام تلاشمان را به کار میگیریم، برنامهریزی هم کردهایم تا اجازه شکار و صید پرندگان را ندهیم. عدهای نباید احساس کنند که از قانون مصون هستند. فریدونکنار هم همچون سایر شهرهای شمال باید تابع قانون باشد، قلدری یا تهدید هم جوابگو نیست.»
انتهای پیام
نظرات