خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز

فرزین پورمحبی

هر کس نداند خودمان بهتر می دانیم که ما از قدیم باهوش ترین ملت جهان بودیم و هستیم. اما معمولا این هوش سرشار در مقایسه با ملت های کم هوش دیگر آنقدرها که باید، برایمان نان نکرده! بگذارید مثال تاریخی اش را بزنیم؛ در زمان های بسیار دور، ایرانیان با هوش برای مصون ماندن از نیش شبانه پشه ها، پشه بند اختراع کردند و بعد هم رفتند داخلش و با خیالی تخت و راحت خوابیدند. اما درست همان موقع، رومیان که هوش اشان به چنین خلاقیت هایی قد نمی داد مجبور شدند در کنار پشه ها تا صبح بیدار بمانند و به آسمان زل بزنند که خب البته آنها علم نجوم را کشف کردند! (نقل از :چنین کنند بزرگان)

بله، ما با هوش فراوانمان خیلی کارها کردیم اما زمینش مال ما بوده و نانش مال بقیه. در المپیادها دانش آموزان و دانشجویان مان رتبه گرفتند و بعد هم دیگران آنها را تحویل گرفتند ، بچه هایمان در زیر زمین خانه هایشان انرژی هسته ای تولید کردند، اما آنهم آش دهن سوزی نشد که نشد. بهتر بگوییم؛ زیادی هم دهن سوز شد. ساخت و پاخت های ملی هم گلی به سرمان نزد. مثل کشف داروی سرطان، تسخیر فضا با موشک میمون بر، ساخت و پرتاب ماهواره امید و آرزو، تولید خودروی ملی ( سمند؛ به‌عنوان تنها اتومبیل سخنگوی جهان!) و ...

خب در چنین مواقعی باید نشست و آسیب شناسی کرد و دید کجای کار می لنگد؟ چرا یک ایرانی، هم می خواهد و هم می تواند و هم می کند اما همچنان اوضاعش آنطور که باید بشود نمی شود؟ شاید آن چیزی که به جانمان افتاده همان ککی باشد که در تنیان خودمان است! فکر نمی کنید اصولا کمی «های و هویمان» زیادی باشد؟ معمولا با جار و جنجال توجه عالم و آدم را جلب می کنیم و بعد آنهایی که نه در تظاهرات ها و تحصن ها شعار مرگ بر فلان را می دهند و نه پرچم آتش می زنند و نه سفارت تسخیر می کنند و.... با خیال راحت و بی سر و صدا بمبشان را می ترکانند و کسی هم به آنها نمی گوید: خرت به چند من!

اینطوری می شود که پاکستان و عربستانی که بهره هوشی آنها نصف ما هم نمی شود از تحریم ها و خیلی از مصیبت های ارسالی دیگر از کنگره آنوری ها قسر در می روند و ما می مانیم و آش نخورده و دهان سوخته ای که البته خیلی چیزها را هم گفته! اینطوری می شود که موش به همبونه کار ندارد اما همبونه به موش کار دارد. سیاست پنهان کردن چیزهایی است که هست و نه نشان دادن چیزهایی که نیست! اینطوری گزکی هم به دست نمایندگان جمهوری خواه زخم خورده بعد از توافق مجلس امریکا هم نمی افتد تا قانون های عجیب و غریبی را در کاسه ما و صنعت گردشگری مان بگذارند. موش که به انبونه کار نداره اما دریغ از کج کردن ابرویی به عاملان اصلی مصیبت های تروریستی که شلوغش هم نمی کنند.

انتهای پیام