آنقدر سفارش دارد که معمولا تا 4 صبح کار می‌کند. هفت سال است که کار طراحی نقوش را روی عَلَم انجام می‌دهد و به گفته خودش کاری که انجام می‌دهد، چندان دشوار نیست و خانم‌های دیگر هم می‌توانند از پس آن بربیایند... فقط کمی علاقه می‌خواهد.
به گزارش خبرنگار صنایع دستی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، «فاطمه عیدیون» 29 ساله است و راه پدرش را ادامه می‌دهد. او روی عَلَم طراحی می‌کند، یعنی خط‌های خوش‌نویسی و طراحی نقوش که شامل شمایل امامی و صحنه‌های عاشورایی، گل و مرغ، اسلیمی‌ها و خطاطی‌ها می‌شود را انجام می‌دهد.
این هنرمند درباره روش کارش می‌گوید: علامت ساز تیغه‌ها را می‌سازد و عمل سوزن‌زنی و نقش‌های اسلیمی را من روی آن اجرا می‌کنم. یعنی اول طرح روی زمینه کار که آهن و یا فولاد است، می‌اندازم و با مخلوطی از لاک الکل و جوهر و با یک قلم چوبی روی طرح را پُر و هر خطی که در مدل می‌بینیم سریع اجرا می‌کنیم، بعد از خشک شدن جوهر، کارها را در تشت آب و اسید می‌خوابانم. اسید، قسمت‌های خام خالی را می‌خورد و به قسمت‌هایی که با لاک و الکل پر شده نمی‌تواند نفوذ پیدا کند و زمانی که خشک می‌شود برجستگی برجا می‌ماند.
عیدیون بیان می‌کند: این هنر هنوز ثبت نشده تا کسی آن را بشناسد. هنرمندانی که از قبل این کار انجام می‌دادند، خودشان و کارشان را معرفی نکرده‌اند. هیچکس هم هیچ تعریفی از این هنر نکرده است. شاید هدف از اینکه خودشان را معرفی نکرده‌اند این بوده که می‌خواستند کسی وارد این هنر نشود یا تنها به کار خودشان اکتفا می‌کردند.
او می‌افزاید: می‌گویند می‌توانم این هنر را جزو شاخه‌های رشته فلز بیاورم، اما باید مستنداتی از هنرمندان قدیمی و تاریخچه این هنر جمع‌آوری کنم که البته بخشی از این مستندات از جمله نمونه عکس‌های قدیمی از هیأت‌ها و موزه‌ها را جمع‌آوری کرده‌ام.
این هنرمند درباره قدیمی‌ترین هنرمندی که در این حوزه کار می‌کرده می‌گوید: من قدیمی‌ترین هنرمند این حوزه را نمی‌شناسم، اما میرزاعلی جوهریان یکی از هنرمندان ساکن اصفهان بوده که حدود 80 سال پیش این کار را انجام می‌داده است.
عیدیون بیان می‌کند: پدرم حدود 30 سال این کار را انجام داد و هفت سال پیش فوت کرد. من از بچگی با این هنر بزرگ شده‌ام و به همین دلیل به حرفه پدرم گرایش پیدا کردم.
او درباره درآمد این حرفه اظهار می‌کند: این حرفه می‌تواند پردرآمد باشد، اما باید در این زمینه فعال بود؛ زیرا این کار زحمت بسیاری دارد و تقریبا باید ساعت‌ها پشت میز نشست که می‌تواند به چشم، گردن و شانه آسیب برساند.
این هنرمند می‌گوید: آن چیزی که من را برای انجام این کار مشتاق می‌کند، رشته تحصیلی‌ام است که طراحی و نقاشی بوده است. من عاشق نقاشی هستم و کاری هم که روی عَلَم انجام می‌دهم، نزدیک به نقاشی و پر از زیبایی است.
عیدیون شاگرد ندارد و بیان می‌کند: آنقدر سرم شلوغ است که فعلا نمی‌توانم شاگرد داشته باشم. در ایام محرم آنقدر سفارش دارم که معمولا تا 4 صبح کار می‌کنم.
او درباره واکنش سفارش دهنده‌ها زمانی که متوجه می‌شوند یک خانم این کار را انجام می‌دهد، اظهار می‌کند: من با هیچکدام از سفارش‌دهنده‌ها ارتباط مستقیم ندارم و آن‌ها به واسطه آنکه پدرم را می‌شناختند سفارش می‌دهند. چون این کار مردانه است، تمام کارهای مربوط به گرفتن سفارشات و تحویل آن را همسرم انجام می‌دهد.
این هنرمند می‌گوید: هنگامی که کارهایم را برای ارزشیابی نزد کارشناسان می‌بردم، برایشان عجیب بود که یک زن چنین کاری را انجام می‌دهد. تا کنون هیچ خانمی دستی در ساخت علامت نداشته و چون من این هنر را از پدرم به ارث بردم، تنها زنی هستم که این کار را انجام می‌دهم.
عیدیون نشان درجه سه هنری دارد و اگر بتواند این هنر سوزن‌زنی را ثبت کند، به راحتی می‌تواند نشان درجه یک هنری را بگیرد. او تصمیم دارد بعد از ماه محرم پرونده کامل این هنر را به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ارائه دهد.
گزارش از خبرنگار ایسنا: کبریا حسین‌زاده
انتهای پیام
نظرات