حسن نمکدوست - استاد دانشگاه و مدیر مرکز مطالعات روزنامه همشهری - گفت: آمادگی رسانه‌ها در مواقع بحرانی در بین همکاران رادیو بیشتر از سایر رسانه‌هاست و آنها به مراتب بیشتر از روزنامه‌نگاران کاغذی می‌توانند در این مواقع کمک کنند.

به گزارش خبرنگار بخش رسانه ایسنا، در سیزدهمین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه که با موضوع «رسانه و بحران» برگزار شد، نمکدوست با تاکید بر اینکه رادیو مهمترین رسانه‌ای است که در بسیاری از مواقع بحرانی می‌تواند کمک کند، اظهار کرد: در صورت وقوع بحران طبیعی، دیگر روزنامه‌نگاری کاغذی و یا دسترسی به فضای مجازی معنایی ندارد.

مدیر مرکز مطالعات روزنامه همشهری ادامه داد: کسانی که خودشان را روزنامه‌نگار بحران می‌دانند در گام اول باید خودشان را برای مواجه شدن با بحران نه تنها از لحاظ دانشی و تکنیکی بلکه از لحاظ جسمانی و روحی نیز آماده کنند. آنجا موضوع کمک به حل مساله است و به همین خاطر بسیاری از روزنامه‌نگاران می‌دانند که افراد آسیب دیده بیش از همه، به امکانات نیاز دارند و چه بسا باید از امکانات خودشان هم برای کمک عبور کنند.

او با اشاره به شرایط سخت خبرنگاران و روزنامه‌نگاران در شرایط بحران، بیان کرد: حضور چند هفته‌ای و تحمل روانی در جایی که آب، برق و نان وجود ندارد، تاریکی مطلق حاکم است، شبانه‌روز مردم در حال ضجه و ناله هستند و در حالی که همه چیز در حال فروپاشی است و تلاش برای تحمیل نکردن خودتان به نیروهای امدادرسانی، اصلا کار ساده‌ای نیست.

نمکدوست با بیان اینکه این نوع آمادگی در میان روزنامه‌نگاران ما وجود ندارد، اظهار کرد: ما آمادگی مواجه شدن با بحران را نداریم. اما به صورت غیر بیان شده همکاران ما در رادیو درگیر این مساله هستند.

این مدرس دانشگاه افزود: اگر بخواهیم روزنامه‌نگاری بحران را به یک هدف تقلیل دهیم، این است که تا حد امکان به کاستن از میزان آسیب‌ها، رنج‌ها و تلفات و همچنین به افزایش حجم کمک‌رسانی، کمک کند و به سبب همین هدف مشترک است که در مواقع بحران رقابت روزنامه‌نگاری معمول وجود ندارد و روزنامه‌نگاران به راحتی اطلاعاتشان را در اختیار هم قرار می دهند.

دکتر نمکدوست همچنین با بیان اینکه میان روزنامه‌نگاری جنگ، بین‌المللی و بحران با وجود هم‌پوشانی‌هایی که دارند، تفاوت‌هایی باید قائل شد، خاطرنشان کرد: به هرحال موقعیت‌های بحرانی چه دست ساز و چه غیر دست‌ساز پیش‌بینی‌نشده هستند و در یک لحظه رخ می‌دهند.

او خاطرنشان کرد: به نظر من تعبیر بهشت روزنامه‌نگاری بحران در این منطقه، تعبیر دقیقی نیست و در واقع جهنم روزنامه‌نگاری بحران است؛ چراکه‌ کسانی که شاهد بحران‌هایی نظیر زلزله بم هستند جزو رنج‌کشیده‌ترین افراد دنیا محسوب می‌شوند.

این استاد دانشگاه در پایان سخنانش با اشاره به تصاویر فجیع منتشر شده از «فاجعه منا» و سایر شرایط بحرانی، گفت: پاسخ به این سوال که آیا انتشار تصاویر از فجایع و اندوه دیگران برای بهره برداری به منظور به دست آوردن شهرت و یا بالا بردن تیراژ صورت می‌گیرد و یا برای اینکه ارتباطات و رسانه به کمک حل مساله بیاید، جواب خیلی از سوال‌های دیگر را نیز خواهد داد.

به گزارش ایسنا، در نشست تخصصی «رسانه و بحران» همچنین یونس شکرخواه، اکبر نصراللهی، اردشیر زابلی‌زاده، محمد فرنود، علی فریدونی، افشین والی‌نژاد و محمد سلطانی‌فر سخنرانی کردند که متعاقبا ارسال می‌شود.

انتهای پیام