یک طراح صنعتی معتقد است: با وجود این‌که طراحی صنعتی در ایران، رشته جوانی نیست، اما از بدو ورود به کشور منجمد شده و هیچ پیشرفتی نکرده است. اکنون نیز طراحی صنعتی ایران، جایگاه خوبی در جهان ندارد.

بابک یوسف‌شاهی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، اظهار کرد: از نظر طراحی در سطح جهان، تعدادی طراح مطرح با ملیت ایرانی داریم؛ اما برخی از آن‌ها به‌دلیل تحصیل در خارج از کشور و نداشتن دیدگاه ایرانی، از نظر حرفه‌ای طراح ایرانی محسوب نمی‌شوند.

وی با بیان این‌که طراحی صنعتی در تمام دنیا رابطه خاصی با جامعه دارد و طراحان، سوپراستار جامعه به‌شمار می‌روند، گفت: این‌گونه است که دانشجویان ایرانی پس از تمام شدن درس‌شان به‌دلیل آرمان‌خواهی و انتظار داشتن فضای مناسب کاری، پس از ورود به بازار کار دچار سرخوردگی می‌شوند.

یوسف‌شاهی ادامه داد: از نظر استعداد طراحی، در کشور کمبودی نداریم و فارغ‌التحصیلان دانشگاه اگر روی کار متمرکز شود قطعا موفق می‌شوند.

وی با اشاره به این‌که مشکلاتی که امروز گریبان‌گیر جامعه طراحان صنعتی است، از یک سمت و سو نیست، افزود: یکی از مشکلات عمده این است که صاحبان صنایع به نیازشان به طراحان صنعتی پی نبرده‌اند و بیشترین موضوعی که برای آن‌ها اهمیت دارد و درباره‌اش صحبت می‌کنند، کم کردن هزینه‌ها در تولید است.

او تأثیر رسانه را در آگاهی دادن به جامعه نسبت به حرفه طراحی صنعتی مهم دانست و گفت: طراحی صنعتی در مطبوعات ایران بازتاب زیادی ندارد و کسب موفقیت‌های جهانی در مسابقات، ارسال مقالات و کسب دستاوردهای علمی توسط طراحان ایرانی در رسانه‌ها نمود پیدا نمی‌کند.

یوسف‌شاهی با بیان این‌که وب‌سایت‌های زیادی در فضای مجازی وجود دارند که طرح‌های خارجی را به جامعه ایرانی معرفی می‌کنند، اظهار کرد: هیچ‌کدام از این وب‌سایت‌ها دغدغه طراحی صنعتی ندارند، بلکه صرفا به‌دلیل جذابیت طراحی‌ها و افزایش مخاطبان خود، طراحی صنعتی را دستمایه قرار داده‌اند.

وی ادامه داد: محصولاتی که در ایران تولید می‌شوند، بدون طراحی مخصوص به خود صرفا از روی طرح‌های خارجی با تغییرات جزیی و بدون نظارت، کپی شده‌اند.

این طراح صنعتی از محدود بودن فعالیت‌های علمی در حوزه طراحی صنعتی گلایه کرد و گفت: هیچ سمینار، نشست یا همایشی برای به اشتراک گذاشتن یافته‌های جدید در این حوزه برگزار نمی‌شود. مسؤولان نیز به طراحی صنعتی توجهی نشان نمی‌دهند، زیرا با مفهوم و کارکرد آن غریب هستند. از طرفی صنفی هم برای این حرفه در نظر گرفته نشده است. بنابراین انگیزه‌های زیادی در این میان تلف می‌شوند.

او ادامه داد: از دست یک نفر طراح ‌صنعتی به‌تنهایی کاری ساخته نیست، اما اگر صنف این حرفه وجود داشته باشد، مرکزیت ایجاد می‌کند و فاصله را میان صنعت، طراحان و مسؤولان کمتر می‌کند.

یوسف‌شاهی نمونه موفق استقبال مردم در حوزه طراحی ایرانی را عرصه مُد و پوشاک دانست و گفت: در چند سال اخیر، به طراحی لباس ایرانی توجه زیادی شده و درپی آن با ایجاد انگیزه، طراحان فعالیت بیشتری انجام داده و فاصله خود را با صنعت و جامعه کم کرده‌اند. بنابراین طرح‌های ایرانی زیادی به بازار وارد شده که توجه مردم را به‌دنبال داشته‌ است. این کار در طراحی صنعتی هم شدنی است؛ اما لازمه آن کم کردن فاصله میان فضای اکادمیک و صنعت است.

او همچنین تخصص مبلمان شهری را دارای بهترین وضعیت در میان دیگر تخصص‌های حوزه طراحی صنعتی ارزیابی و اضافه کرد: این شرایط تحت تأثیر توجه مسؤولان مربوط به این حوزه ایجاد شده، زیرا مسؤولان شهرداری نیاز خود را به طراح صنعتی احساس کردند و نتیجه آن، تغییر و تحولی مثبتی است که در فضای شهری اتفاق افتاده است.

انتهای پیام