درست در قلب خیابان لاله‌زار تهران، کوچه‌ بوشهری، درِ بزرگ فلزی و پشت آن، خانه‌ای به قدمت «خلیج همیشه فارس» قرار دارد، با نخاله‌هایی که خانه را بیشتر شبیه چیزی مانند زباله‌دانی کرده‌اند.

به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، 37 ماه پیش، در 19 اردیبهشت‌ 1391 اعلام شد که خانه‌ی «حاج معین‌التجار بوشهری»‌ و تثبیت‌ کننده‌ی نام و مالکیت کشور ایران بر آن، در محدوده‌ی خیابان لاله‌زار در تهران شناسایی شده است.

از همان زمان اعلام شد خانه در تملک بنیاد تعاون ناجاست، پس از آن در شهریور همان سال یعنی سه ماه پس از شناسایی خانه، سجاد عسگری، دبیر کمیته‌ پیگیری خانه‌های تاریخی استان تهران از تهیه‌ی پرونده‌ خانه‌ «پدر خلیج فارس» توسط این کمیته با هدف ثبت این اثر در پنجمین همایش ثبت آثار تاریخی خبر داد.

در آن اجلاس آتوسا مومنی، مدیرکل وقت دفتر ثبت آثار تاریخی، فرهنگی و طبیعی کشور خواستار ثبت اضطراری همه‌ی بناهای تاریخی خیابان لاله‌زار توسط کمیته‌ پیگیری خانه‌های تاریخی تهران شد و اعلام کرد: ثبت خانه‌ ‌معین‌التجار بوشهری یکی از افتخارات شهر تهران در پنجمین همایش ثبت است که برای نخستین‌بار در تهران توسط یک سازمان غیردولتی انجام شد.

بنابراین خانه‌ی «خلیج‌فارس» در 19 اردیبهشت 1391 به صورت اضطراری در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

پس از آن در 17 اردیبهشت ماه 1393، یعنی 13 ماه پیش، شورای شهر تهران «یک فوریت طرح الزام شهرداری تهران» به تملک خانه‌ی تاریخی «حاج معین‌التجار بوشهری»‌ پدر معنوی خلیج فارس و نام‌گذاری آن به نام «خانه‌ی خلیج فارس» را مصوب کرد.

اما حالا خانه‌ «خلیج‌فارس» پس از گذشت این مدت و قول و قرارهایی که دل این خانه‌ی تاریخی را شاد کرد، هنوز بی‌پناه است و به نظر وضعیت بدتری نسبت به گذشته دارد!

از لای تک پنجره‌ فولادی که به درون نگاه می‌کنید، به جز نخاله، آوار و زباله چیزی درون خانه مشخص نیست، پشت در فلزی بزرگ خانه چوبی گذاشته‌اند تا احتمالا معتادهایی که قبلا این خانه را مامن شب‌های خویش انتخاب کرده بودند،‌ راهی به درون نداشته باشند و صدها آوار و تخریبی که نسبت به تصاویر منتشر شده‌ی گذشته از این خانه حالا با چشم به راحتی می‌توان آن‌ها را دید.

این خانه روزگاری به «معین‌التجار بوشهری»، مالک دوم باغ لاله‌زار تعلق داشت. در زمان شناسایی این خانه، کارشناسان با اشاره به این‌که این بنا، قرینه‌ی خانه‌ قوام‌السلطنه (موزه‌ی آبگینه و سفالینه‌های ایران) است و تابلوهای نقاشی موجود در آن بنا از اروپا تهیه شده‌اند، اعتقاد داشتند این بنا قابلیت تبدیل شدن به موزه‌ی بین‌المللی نقاشی و تابلوهای گچی را دارد.

از زمان شناسایی این خانه، حتی برخی از خیران بوشهری نسبت به تملک این بنا اعلام امادگی کردند، اما از سوی دیگر چشم دلالان خرید خانه‌های تاریخی به این خانه دوخته شده است.

حالا تبدیل خانه‌ی «خلیج‌فارس» به موزه‌ای بین‌المللی پیشکش همه‌ی متولیان شهری و میراثی تهران، ای کاش نخست فکری به حال نابودی تدریجی این خانه شود، تا این تک لکه‌ی تاریخی در خیابان لاله‌زار تهران از بین نرود، یا دست‌کم متولی حفاظت از این خانه‌ی تاریخی مشخص می‌شد و در راه جلوگیری از تخریب بیشتر بنا اقدامی صورت می‌گرفت.

انتهای پیام