تیمی از محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) ابزار قابل‌کاشت و کوچکی ارائه داده‌اند که امکان ارزیابی کارآیی داروهای مختلف را بر روی تک‌تک بیماران فراهم می‌کند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، یکی از شیوه‌های رایج برای آزمایش کارآمدی یک داروی ضدسرطان، استخراج‌ سلول‌های تومور از بیمار‌ان و استفاده از آن‌ها برای آزمایش دارو در محیط آزمایشگاهی است. با این حال، مشکل عمده این روش آن است که شرایطی که تحت آن، دارو عمل می‌کند، متغیر بوده و در واقع، شرایط آزمایشگاهی، شرایط موجود در درون بدن بیمار را به دقت تقلید نمی‌کند.

برای مقابله با این مشکل، تیم تحقیقاتی ام‌آی‌تی (MIT) رویکردی ارائه کرده است که به نوعی، آزمایشگاه را در درون بدن بیمار قرار می‌دهد و می‌توان تمام آزمایش‌های حساس را در این میکرومحیط بومی انجام داد.

ابزار طراحی شده به اندازه دانه برنج است و حاوی مخازن‌ ریزی است که می‌تواند تا 30 داروی مختلف را حمل کند؛ این ابزار از پلیمر سفت بلوری ساخته شده و با استفاده از یک سوزن بیوپسی در درون بدن بیمار کاشته می‌شود.

زمانی که این ابزار در جای مناسب قرار گرفت، محموله‌های دارویی متنوع خود را آزاد و 200 تا 300 میکرون از این داروهای مختلف را بدون ترکیب‌شدن آن‌ها با یکدیگر، وارد تومور می‌کند. پس از 24 ساعت، این کاشت به همراه نمونه‌ای از تومور احاطه‌کننده آن از بدن بیمار برداشته می‌شود.

این نمونه‌موردی تومور سپس به بخش‌هایی تقسیم و داروهای مختلف از آن جدا می‌شوند.

تیم علمی این ابزار را بر روی موش‌های آزمایشگاهی حامل تومورهای پروستات، پستان و ملانوم آزمایش کرد و نتایج به دست‌آمده از این شیوه کاشت، با دانش موجود درباره کارآیی داروهای منفرد مطابقت داشت.

همچنین، هنگام آزمایش‌کردن این کاشت بر روی سرطان پستان منفی سه‌گانه، ابزار مزبور، قادر به شناسایی پنج دارویی بود که در مبارزه با تومورهای بدخیم کارآمدترین داروها بودند.

تصور می‌شود شیوه جدید به شناسایی بهترین انتخاب‌های درمانی برای بیماران منفرد کمک کند. افزون بر این، در حالی که این تحقیق بر روی کارآیی داروهای منفرد تمرکز کرده، این کاشت می‌تواند برای آزمایش ترکیبات مختلف داروها علیه یکدیگر نیز کارآمد باشد.

همچنین می‌توان از این روش برای آزمایش داروهای سرطانی آزمایشگاهی بهره برد و این موضوع امکان مشاهده کارآیی متغیرهای مختلف یک شیوه درمانی را می‌دهد.

تیم علمی در حال ادامه تحقیقات خود بوده تا امکان خوانش نتایج این کاشت را زمانی که هنوز در درون بدن است، فراهم کند. آزمایش‌های بالینی این شیوه در سال 2016 آغاز و بر روی بیماران مبتلا به سرطان پستان متمرکز خواهند شد.

جزئیات این تحقیق در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

انتهای پیام