نتایج پژوهش جدید محققان مرکز تحقیقات پیشرفته استنفورد حاکی از آن است که کیفیت دی‌ان‌ای افراد فقیر به دلیل وجود تنش و مشکلات زیاد در زندگی آن‌ها کاهش می‌یابد.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، این نتایج نشان می‌دهد که ساکنان مناطق محروم در مقایسه با ساکنان مناطق ثروتمندتر، از تلومر کوچکتری برخوردارند.
این پژوهش به بررسی تلومرهای ساکنان سیاه‌پوست، سفید پوست و مکزیکی طبقات فقیر و متوسط رو به پایین منطقه دیترویت پرداخته است.
تلومرها به کلاهک‌های محافظ در انتهای رشته‌های کروموزوم گفته می‌شود که ژنها در آن‌ها قرار دارند. در انسان‌های جوان، تلومرها حدود 8 هزار تا 10 هزار نوکلئوتید طول دارند و با هر تقسیم سلولی یا در اثر استرس، کوتاهتر می‌شوند.
پژوهش‌های پیشین نشان داده بود که طول تلومرها می‌تواند بطور قابل اعتمادی به پیش‌بینی امید به زندگی در انسان‌ها بپردازد.
تحقیقات جدید نشان داد که ساکنان کم درآمد دیترویت صرفنظر از نژاد آن‌ها از تلومر کوتاهتری نسبت به میانگین مردم آمریکا برخوردارند.
ارتباط نژاد و درآمد با طول تلومر در این گروه‌ها بطور چشمگیری متفاوت بود.
کوتاهترین تلومرها متعلق به انسان‌های سفید فقیر بود، در حالیکه سفیدپوستان ساکن دیترویت در طبقه متوسط رو به پایین از بالاترین طول تلومر برخوردار بودند.
سیاه‌پوستان صرفنظر از سطح درآمدشان از طول تلومر مشابهی برخوردار بودند، در حالیکه مکزیکی‌های دارای تلومر بلندتر دارای درآمد بیشتر بودند.
به ادعای محققان، سکنه مکزیکی فقیر در این پژوهش از تلومر بلندتری در مقایسه با مکزیکی‌های غیرفقیر برخوردار بودند که احتمالا به دلیل پرورش یافتن آن‌ها در محیطهای پرتنش کمتر بوده است.
این پژوهش در پی یک مطالعه مشابه دانشگاه پنسیلوانیا و دانشگاه پرینستون انجام شد که سال گذشته نشان داده بود محیطهای پرتنش می‌توانند بر دی‌ان‌ای کودکان زیر 9 سال تأثیر بگذارند.
بررسی 40 پسربچه 9 ساله که در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده بود، نشان داد که آن دسته از کودکانی که در محیطهای محروم بزرگ شده بودند، تلومر کوتاهتری داشتند.
این محققان همچنین گزارش دادند که پسربچه‌های دارای حساسیت ژنتیکی به محیط پس از تجربه محیط اجتماعی تنش‌زا نسبت به پسرهای بدون حساسیت‌های ژنتیکی از تلومر کوتاهتری برخوردار بودند.
این حساسیت‌ها مبتنی بر انواع ژن مرتبط با فرستنده‌های عصبی سروتونین و دوپامین هستند.
انتهای پیام
نظرات