دانشمندان «موسسه پژوهشی اسکریپس» (TSRI) در امریکا به منظور کمک به افراد مبتلا به نارسایی‌های هورمونی، شیوه درمانی بالقوه‌ای را بر اساس مولکول‌های سیستم ایمنی گاو ارائه داده‌اند.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، مطالعه جدید نشان می‌دهد هورمون‌ها و آنتی‌بادی‌های انسانی را می‌توان با یکدیگر ادغام کرد تا محصول نهایی، عملکرد آنتی‌بادی‌های بادوام و ساقه‌مانند گاو را تقلید کند. محققان در واقع آنتی‌بادی را مونتاژ کرده‌اند که می‌تواند روزی به انسان‌ها کمک کند.
بسیاری از مردم به تزریقات هورمون رشد انسانی برای مقابله با شرایطی مانند سندروم ترنر (که موجب کوتاه‌قدی زنان می‌شود)، وزن پایین هنگام تولد و دیگر نارسایی‌های هورمونی نیاز دارند.
گاهی اوقات «هورمون رشد انسانی» (hGH) بدن ظرف 30 دقیقه به سرعت کاهش می‌یابد و این بدین معناست که این هورمون باید روزانه به آن‌ها تزریق شود و این امر برای کودکان تا حد زیادی دردآور است. با این حال، آنتی‌بادی‌ها می‌توانند هفته‌ها در بدن بمانند و در بررسی جدید، محققان از یافته‌های حاصل خود در سال 2013 بر روی نوعی آنتی‌بادی گاو الهام گرفتند.
آنتی‌بادی گاو دارای یک قاعده گرد و ساقه آمینواسید طولانی، دارای ساختاری نامعمول است. بر روی ساقه، "ناحیه برآمدگی" قرار دارد که به پاتوژن‌ها متصل می‌شود.
دانشمندان به دنبال پاسخ به این پرسش بودند که آیا می‌توانند دی‌ان‌ای هورمون انسانی مانند hGH را جایگزین ناحیه برآمدگی کنند یا خیر. آن‌ها به منظور آزمایش این فرضیه از فناوری دی‌ان‌ای نوترکیب برای ادغام‌کردن hGH با نسخه‌ای مارپیچی از ساقه‌های آنتی‌بادی گاو استفاده کردند.
این ادغام باثبات بود و عملکرد hGH را حفظ کرد، بنابراین دانشمندان در گام بعدی تلاش کردند نوعی مولکول هورمون-آنتی‌بادی را بدون وجود هیچ نوع دی‌ان‌ای گاو تولید کنند به طوری که این مولکول بتواند روزی به درمان‌های انسانی اعمال شود.
محققان از آنتی‌بادی ضدسرطان هرسپتین به عنوان اساس آنتی‌بادی در درمان جدید استفاده کردند. آن‌ها سپس مولکول آنتی‌بادی- hGH را در مدل‌های موش‌ها آزمایش کردند.
تیم علمی دریافت موش‌های دارای نارسایی hGH که این درمان را دریافت کردند، به طور عادی رشد کردند. در واقع، موش‌های درمان‌شده، فقط دو بار در هفته به این تزریق، در مقایسه با تزریقات روزانه موش‌ها با hGH اما بدون وجود اساس آنتی‌بادی، نیاز داشتند.
محققان به منظور آزمایش بیشتر شیوه جدید، هرسپتین را به هورمونی به نام لپتین متصل کردند که وزن بدن را تنظیم می‌کند. آن‌ها نشان دادند مولکول آنتی‌بادی-لپتین در موش‌ها درست مانند لپتین طبیعی کارآمد بود و نیاز به تزریقات زیاد وجود نداشت. آزمایشات بعدی هیچ نوع اثرات جانبی مضر درمانی جدید را نشان ندادند.
تیم تحقیقاتی در حال بهینه‌کردن درمان جدید برای استفاده بالقوه آن در انسان‌هاست و محققان امیدوارند این شیوه روزی بتواند مقادیر ماندگارتر hGH (یا شاید حتی انسولین را برای درمان دیابت نوع 2) را به بدن فرد نیازمند ارائه دهد.
جزئیات این دستاورد علمی در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم قابل مشاهده است.
انتهای پیام
نظرات