یک هنرمند نقاشی دیواری گفت: نقاشی دیواری متناسب با فضای اتوبان‌ها نیست، چون این فضاها برای گذر سریع هستند و بهتر است نقاشی‌های دیواری در فضاهایی باشند که بیشتر دیده شوند.

خسرو خسروی - هنرمند نقاشی دیواری - در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، اظهار کرد: من تا کنون سه پروژه‌ی شهری را با همکاری سازمان زیباسازی شهرداری تهران انجام داده‌ام. از این پروژه‌ها دو مورد با تکنیک نقش‌برجسته‌ی بتنی و یک مورد با تکنیک موزاییک و نقش‌برجسته بتنی اجرا شده‌اند. وقتی من شروع به تولید اثر با تکنیک نقش‌برجسته بتنی کردم، این حوزه بسیار بکر بود و فقط یک نفر قبل از من در شهر با این تکنیک اثر خلق کرده بود.

او درباره‌ی کارهایش توضیح داد: من در کارهایم بیش از محتوا، به فرم توجه می‌کنم؛ ولی به‌طور کلی، آثارم تم ایرانی و سنتی دارند که در قالب‌های شهری ترجمه شده‌اند.

این هنرمند بیان کرد: یکی از مشکلات موجود در کنار نقاشی دیواری در شهرها، این است که علاوه بر سازمان زیباسازی شهرداری تهران که به‌شکل تخصصی به این کار وارد شده، گاهی شهرداری‌های برخی مناطق هم اقدام به خلق نقاشی دیواری می‌کنند؛ ولی آثار آن‌ها معمولا کیفیت لازم را ندارد. به‌طور کلی فقط حدود یک‌سوم آثار توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران و به‌صورت تخصصی انجام می‌شوند و بقیه‌ی آثاری که در شهر می‌بینیم، غیرتخصصی و توسط نهادهای دیگر ایجاد شده‌اند. اگر تمام کارهای هنری که در شهر انجام می‌شوند، توسط سازمان زیباسازی باشند، ما شاهد کارهای قوی‌تری خواهیم بود.

او همچنین اظهار کرد: در همه‌ی کشورهای دنیا، دیوارنگاری امری رایج است و از لحاظ محتوایی، گونه‌های مختلفی از نقاشی‌های دیواری در دنیا انجام می‌شود. مثلا در کشورهایی که تب و تاب فضاهای سیاسی در آن‌ها داغ است، مانند کشورهای آمریکای جنوبی، نقاشی‌های دیواری مضامین اجتماعی و سیاسی دارند. در برخی کشورها هم نقاشی دیواری، دکوراتیو هستند.

خسروی ادامه داد: یکی از موضوعاتی که می‌توان در نقاشی دیواری به آن پرداخت، مسائل مربوط به زندگی روزمره و در واقع، موضوعات اجتماعی است. کشیدن نقاشی دیواری با این محور در بسیاری از کشورها رایج است، به شرطی که خطوط قرمز کم‌رنگ‌تر شوند. اگر خطوط قرمز کم‌رنگ شوند و دست هنرمندان باز گذاشته شود، موضوعات اجتماعی برای نقاشی دیواری مناسب‌اند. در ایران، به‌دلیل وجود برخی محدودیت‌ها، نقاشی‌های دیواری به سمت هنر دکوراتیو رفته‌اند.

او درباره‌ی تفاوت نقاشی دیواری و آثار حجمی شهری، توضیح داد: برای تولیدات حجمی، هزینه‌ی زیادی صرف می‌شود، ولی هزینه‌ی تمام‌شده برای کشیدن نقاشی دیواری بسیار کمتر از آن است. از سوی دیگر، دیوارنگاری مانا نیست و باید مدام تجدید شود. البته ماندگاری اثر نقاشی دیواری هم به بودجه‌اش بستگی دارد؛ هرقدر برای یک اثر، هزینه‌ی بیشتری صرف شود ،طبعا از ابزارآلات مرغوب‌تری برای تولید آن بهره گرفته می‌شود و اثر ماندگاری بیشتری خواهد داشت.

این هنرمند همچنین از اجرای پروژه‌های نقاشی دیواری در اتوبان‌ها انتقاد کرد و گفت: در اتوبان‌ها دیوار خالی وجود دارد و آن دیوارها نیز از جنس بتن هستند. به همین دلیل، دیوارنگاری در اتوبان‌های تهران امری رایج شده است. البته این کار، چندان جالب نیست، چون نقاشی‌های دیواری در محل گذر سریع نباید باشند و بهتر است در محل‌هایی قرار گیرند که مخاطبان به آرامی از آن‌ها عبور می‌کنند.

او اضافه کرد: بهتر است جای نقاشی دیواری در معماری شهری در نظر گرفته شود، نه این‌که هر جا دیواری خالی ماند، آنجا را برای کشیدن نقاشی دیواری انتخاب کنیم.

انتهای پیام