یک هنرمند نقاشی دیواری که کارهای متعددی را در زمینهی نقاشی دیواری در تهران انجام داده، از وضعیت این هنر و مشکلات هنرمندان این عرصه سخن گفت.
رضا علیخانی در گفتوگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، دربارهی فعالیتش در زمینهی نقاشی دیواری، اظهار کرد: من از سال 1387 کار میکنم. در این شش سال در نقاط مختلف شهر تهران طرحهای متعددی را کار کردهام، ولی شاید دوستداشتنیترینهایشان برای خودم پروژهی اخیرم در اتوبان امام علی (ع) با موضوع زندگی امام علی (ع) است که با تکنیک بتنبرجسته و سرامیک شکسته کار کردهام.
او ادامه داد: اثر دیگرم با عنوان «مه و خورشید و فلک» در اتوبان تهران کرج با تکنیک سرامیکشکسته کار شده، متریالهای رایج در این هنر، رنگ اکریلیک، بتن و سرامیک است.
علیخانی دربارهی متولی اصلی نقاشی دیواری در سطح شهر گفت: متولی اصلی این کارها سازمان زیباسازی و مناطق 22گانه شهرداری تهران است. شورای هنری سازمان زیباسازی شامل گروهی اساتید رشتهی هنر است که من برای تکتک آنها و تجربیاتشان احترام قائلم، اما متأسفانه در مواردی سلیقههای شخصی خود را لحاظ میکنند یا دلایل نامأنوسی در رد یا قبول بعضی آثار ارائه میکنند. امیدوارم روزی سازمان زیباسازی شهر تهران یگانه مرجع تأیید و بانی اجرای آثار تجسمی در سطح شهر باشد.
این هنرمند به مهمترین مشکلات هنرمندان این عرصه اشاره و اظهار کرد: رویهی اداری بسته شدن قرارداد تا دریافت دیرهنگام حقالزحمه از جمله مشکلات اصلی هنرمندان است. از طرف دیگر، ما مانند سایر هنرمندان در کار خود محدودیتهایی داریم که حکایتی دراز دارد.
علیخانی ادامه داد: نقاشی دیواری باید بهصورت برنامهریزیشده و با یک سیستم فکری مشخص در سطح شهر اجرا شود. متأسفانه در بیشتر نقاط شهر، مجموعههایی از نقاشی دیواری وجود دارد که بهصورت منفرد خوباند، ولی در کنار هم تشویش بصری ایجاد کردهاند.
این هنرمند دربارهی طرحهای اجراشده نیز اظهار کرد: مناطق و سازمان زیباسازی غالبا موضوع خاصی پیشنهاد نمیکنند و خوشبختانه از این نظر، دست هنرمندان تا حدودی در انتخاب موضوع باز است.
او به تأثیر این هنر بر زندگی اجتماعی مردم اشاره و بیان کرد: این هنر کاملا با جامعه و تمام اقشار در تماس مستقیم است. جامعه بر ما تأثیر میگذارد و ما بر جامعه؛ این یک بدهبستان متقابل است.
علیخانی به روند نقاشی دیواری در ایران و تفاوت آن با کشورهای دیگر اشاره کرد و گفت: روند نقاشی دیواری و شروع حرکتهای پویای نوین در این عرصه که حدودا از سال 1384 در تهران آغاز شد (توسط گروهی از دانشجویان دانشگاه تهران) تا امروز هم ادامه دارد. در مسیرهایی بهدلیل سوءمدیریت، این حرکت دچار انحراف شده، ولی در مجموع و برآیند کلی آن، رشد داشته و نقاط درخشانی دارد و در ارتباط با اینکه در سطح جهانی در چه جایگاهی هستیم باید نگاهی به اقتصاد، فرهنگ، شرایط سیاسی و ... بیندازیم، چون این هنر با این عرصهها در تماس است.
انتهای پیام
نظرات