یک عضو شورای شهر زیار گفت: مناره زیار در شرق اصفهان با خشکی زنده‌رود گردشگران خود را از دست داده است و اداره میراث فرهنگی باید امکانات رفاهی برای جذب گردشگران به این اثر تاریخی فراهم کند.

رسول فاتحی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه اصفهان، اظهار کرد: زیار تا قبل از شهر شدن در بهمن سال 1391 به عنوان مرکزیت دهستانی با 16 روستا تلقی می‌شد. زیار در شرق در ابتدای جاده اصفهان به ورزنه قرار گرفته و از یک طرف با بخش جلگه و از سوی دیگر با جرقویه سفلی همسایگی سرزمینی دارد.

این عضو شورای شهر زیار درباره ظرفیت‌های گردشگری این منطقه، افزود: وجود زاینده رود و هم‌چنین زمین‌های آباد دشت‌های زیار و روستاهای مجاور آن در خور توجه همگان بود، اما متاسفانه به دلیل خشکسالی آن محیط سابق به زمین بایر تبدیل شده است.

فاتحی با بیان اینکه این سرزمین در طول تاریخ یکی از مناطق دارای تمدن در حایشه زنده‌رود بوده است، تصریح کرد: آثار تاریخی زیادی همانند مسجد جار، مناره زیار و بندهای تاریخی بر روی رودخانه نشانگر این امر است.

وی، مناره زیبای زیار را یکی از آثار زیبای گردشگری این شهر دانست و گفت: این اثر که در چهار سال اخیر مورد مرمت میراث فرهنگی قرار گرفته است بین سال‌های 550 تا 668 هجری قمری یعنی در عصر سلجوقی و با توجه به معماری همان عصر ساخته شده است.

این عضو شورای شهر زیار ادامه داد: ارتفاع این مناره بیش از 47 متر و بر روی پایه‌های هشت ضلعی ساخته شده که این پایه‌ها دو متر بلندتر از محیط اطراف است و بر کتیبه‌های این مناره آیاتی از قرآن به خط کوفی نگاشته شده است.

فاتحی خاطرنشان کرد: مناره زیار در فاصله‌ای نزدیک به حریم زنده‌رود و در بین مزارع کشاورزی قرار دارد، اما به دلیل وقوع خشکسالی و خشکی رودخانه، میزان بازدید از آن نیز کاسته شده است، چرا که زیبایی‌های طبیعی اطرف عامل مهم جذب مردم برای مشاهده از این مناره بود.

وی تاکید کرد: مسئولان اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان باید اقدامات اساسی برای جذب گردشگر از طریق ایجاد امکانات رفاهی در اطراف این مناره تاریخی انجام دهند.

این عضو شورای شهر زیار اظهار کرد: بند معروف مروان سازه‌ای سنگی و زیبا بر روی زاینده رود است که در راستای جمع آوری آب و انتقال آن به مادی‌های معروف "مروان" و " ده کرم" برای بخش جلگه در قرن‌های قبل ساخته شده بود و جریان آب بر روی آن زیبایی خاصی داشت.

فاتحی با بیان اینکه این بند سنگی در حدود نقطه‌ای بین براآن جنوبی و منطقه رودشتین قرار دارد، افزود: البته در سال‌های اخیر با تغییر مسیر رودخانه، سازه‌ای سد مانند به طول 1.5 متر و از بتن جایگزین این بنا شده است.

وی گفت: سنگ‌های قسمت‌هایی از بند مروان ریخته شده است که باید مرمت و به عنوان یکی از جاذبه‌های توریستی در شرق اصفهان معرفی شود چرا که این بند جزیی از هویت تاریخی تمدن وابسته به این رودخانه در طول تاریخ است.

انتهای پیام