پروانه خسروی‌زاده با اشاره به مشکلاتی که زبان فارسی برای تبدیل شدن به زبان علم با آن‌ها مواجه است، می‌گوید برای تبدیل کردن زبان فارسی به زبان علم باید وجوه دیگر این زبان را تقویت کرد.

این مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره زایایی زبان فارسی گفت: مسأله اصلیِ ما در زمینه واژه‌سازی علمی، در ساختار زبان فارسی نهفته است. این زبان بیش‌تر فعل‌های مرکب و انضمامی دارد تا فعل‌های ساده؛ به همین دلیل اگر بخواهیم در این زبان واژه‌سازی علمی داشته باشیم، به مشکل برمی‌خوریم.

او افزود: مسأله اصلی ساختار زبان فارسی است. همین مسأله که تعداد فعل‌های بسیط (ساده) در زبان ما کم است، از دید زبان‌شناسان برای تبدیل شدن زبان فارسی به زبان علم، یک ضعف محسوب می‌شود. آقای دکتر رضا منصوری در مقاله‌ای با عنوان «چرا و چگونه زبان فارسی باید زبان علمی ما باشد»، در این‌باره مباحثی را مطرح کرده‌اند و آقای دکتر محمدرضا باطنی هم در مقاله «فارسی، زبانی عقیم؟» درباره این موضوع مفصل بحث کرده‌اند.

خسروی‌زاده همچنین درباره راهکار حل این مسائل اظهار کرد: چاره‌ای نیست جز این‌که برای تبدیل زبان فارسی به زبان علم، از امکانات دیگر این زبان استفاده کنیم. باید وجوه مختلف دیگری را که در این زبان هست، تقویت کنیم. یکی از راهکارهای حل این مشکل ساختن مصدرهای جعلی است و راه دیگر استفاده از فعل‌های ترکیبی و انضمامی است.

استادیار گروه زبان‌شناسی رایانشی دانشگاه صنعتی شریف در تشریح راهکار استفاده از فعل‌های ترکیبی برای واژه‌سازی گفت: می‌توان از فعل‌های ترکیبی مثل «آب خوردن» و «گُل خوردن» (در فوتبال)، واژه‌هایی مانند «آب‌خوری» و «گُل‌خوری» را ساخت.

او تأکید کرد: ما چاره‌ای نداریم جز این‌که دست‌مان را برای استفاده از امکانات دیگری که در زبان فارسی وجود دارد، باز بگذاریم.

انتهای پیام