بنا بر اعلام یک کارشناس معتبر علمی، برای استعمار یک سیاره فراخورشیدی بین 20 هزار تا 40 هزار نفر و تضمین تنوع ژنتیکی آن لازم است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس مطالعه جدید، جهت تضمین تنوع ژنتیکی این چنینی و در نتیجه، بقای یک کلونی فضایی برای سفر 150 ساله به یک جرم کیهانی بیگانه، چنین تعداد افرادی لازم است.
دکتر کامرون اسمیت، دیرین‌شناس و مورخ ماقبل تاریخ در دانشگاه ایالتی پورتلند اورگون که در شرکت Icarus Interstellar نیز مشغول به فعالیت است، چنین ادعایی را مطرح کرده است. این شرکت در پیشرفت‌دادن تحقیقات طراحی کشتی فضایی بین‌ستاره‌ای مشارکت می‌کند.
اسمیت در «ایکاروس» روی «پروژه هایپریون» کار می‌کند که به بررسی مولفه‌های متعدد دخیل در ماموریت آینده اعماق فضا، شامل تعداد انسانهای لازم برای این ماموریت می‌پردازد. به گفته وی، سفر میان‌ستاره‌ای با تعداد نفرات کمتر از 20 هزار نفر می‌تواند طی چند نسل خطرناک باشد. اسمیت وجود 20 هزار نفر را ضروری و 40 هزار تن را ایده‌آل می‌داند.
وی گفت: داشتن جمعیت مهاجر 40 هزار نفری که 23 هزار و 400 تن از آن‌ها مردان و زنان بارور است، رقمی مناسب برای اطمینان از سلامتی کلونی مسافر بین‌سیاره‌ای محسوب می‌شود که قرار است 150 سال یا پنج نسل به یک منظومه همسایه سفر کند. چنین رقمی برای اجتناب از درون‌همسری در میان جمعیت انسانی نسبتا کوچک ضروری است.
دکتر اسمیت در گفتگو با پروژه «عملیات درون فضایی آینده» متعلق به ناسا گفت: هیچ جمعیت طبیعی مهره‌داری روی زمین کمتر از 5000 تا 7000 نفر نیست. بهترین راه برای تضمین بقای یک کلونی در یک سفر طولانی‌مدت به سیاره بیگانه دوردست، داشتن فضاپیمای بزرگی است که به اندازه کافی برای گنجاندن جمعیت یک شهر در خود جا داشته باشد.
گزینه دیگری که کمتر قابل‌ترجیح است، ارسال اسپرم‌ها و تخمکهای منجمد از انسانهای زمینی است.
دکتر اسمیت مدعی است مطالعه وی به استعمارگری جهان‌های درون منظومه شمسی از جمله مریخ قابل‌اعمال است. با این حال وی معتقد است برای استعمارگری بین‌ستاره‌ای، پیشرفت‌های مهم در فناوری لازم است.
با افزایش 1000 برابر سرعت فضاپیماهای کنونی می‌توان به ستاره‌ای مانند پروکسیما قنطورس که در فاصله 4.24 سال نوری از زمین قرار دارد، ماموریت ارسال کرد.
جزئیات این مطالعه در مجله Acta Astronautica منتشر شد.
انتهای پیام
نظرات