عکسی که مشاهده می‌کنید متعلق به پاسپورت «ارنست همینگوی» نویسنده مطرح آمریکایی است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در این عکس، ارنست همینگوی جوان، نویسنده شاهکارهای ماندگاری چون «پیرمرد و دریا» و «وداع با اسلحه»، را می‌بینید. این تصویر روی پاسپورت این داستان‌نویس و روزنامه‌نگار برجسته الصاق شده بود.

ارنست میلر همینگوی نویسنده و روزنامه‌نگار سرشناس آمریکایی و برنده‌ی جایزه‌های معتبر نوبل ادبیات و پولیتزر، بیست‌ویکم جولای ‌١٨٩٩ در ایلیونز آمریکا و از یک پدر فیزیکدان متولد شد.

او بعد از پایان تحصیلات دبیرستان به دنبال تحصیلات عالیه نرفت و شغل نویسندگی‌اش را به‌عنوان یک خبرنگار تازه‌کار در نشریه‌ی «کانزاس سیتی استار» ادامه داد. تنها شش ماه در روزنامه کار کرد اما در طول عمر نویسندگی‌اش، سبک خاص نگارش خود، یعنی استفاده از جملات و پاراگراف‌های کوتاه، نگاه مثبت و استفاده از زبان ساده را سرلوحه‌ی کارش قرار داد.

همینگوی که در جنگ جهانی اول حضور داشت،‌ پس از مجروح شدن، به بیمارستانی در ایتالیا انتقال داده شد و در آن‌جا به یکی از پرستاران آمریکایی علاقه‌مند ‌شد. اما پرستار برخلاف قرارهایشان، به یک سرباز ایتالیایی علاقه‌مند می‌شود و همین ضربه‌ی روحی، مقدمه‌ای برای یکی از اولین رمان‌های او با نام «وداع با اسلحه» می‌شود که در پایان داستان، همینگوی در یک انتقام‌جویی شخصی، شخصیت پرستار را می‌کشد.

پس از آن‌که در سال ‌١٩٢١ با «‌هارلی ریچاردسون» ازدواج می‌کند و راهی پاریس می‌شود در آن‌جا به «جنبش مدرن پاریس» معرفی می‌شود، که آغازگر تشکیل «مجمع تبعید آمریکا»، معروف به «نسل گمشده» می‌شود؛ نامی ‌که همینگوی در رمان «خورشید همچنان می‌درخشد» و کتاب شرح حالش به آن اشاره داشته است.

از عادت‌های او در این سال‌ها،‌ شب‌بیداری‌های زیاد بود که موجب می‌شد برای نمونه تنها در شش هفته بتواند «خورشید همچنان می‌درخشد» را به پایان برساند.

بعد از ازدواج دوم همینگوی با «پائولین پیفر» در سال ‌١٩٢٧، داستان معروف «آدم‌کش‌ها»ی او در مجموعه‌ی «مردان بدون زنان» منتشر شد. در سال ‌١٩٣٨، همینگوی مجموعه داستان «ستون پنجم و ‌٤٩ داستان اول» را نوشت که «برف‌های کلیمانجارو»، «برنده هیچ نمی‌برد» و «تپه‌ها فیل‌های سفید را دوست دارند» معروف‌ترین آن‌ها هستند.

در جریان جنگ داخلی اسپانیا در سال ‌١٩٣٩، همینگوی رمان معروف «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند» را در کوبا نوشت و در سال ‌١٩٤٠ آن را منتشر کرد.

یکی از سه‌گانه داستان‌های دریایی همینگوی با نام «پیرمرد و دریا» در سال ‌١٩٥٢ منتشر شد و با استقبال چشمگیری همراه بود؛ به‌طوری که جایزه‌ی ادبی «پولیتزر» را در سال ‌١٩٥٣ برای او به‌همراه آورد. یک سال بعد از آن،‌ موفقیت همینگوی با دریافت نوبل ادبیات کامل شد.

خالق «پیرمرد و دریا»، در اواخر عمر به دلیل چند حادثه‌ی رانندگی،‌ از جراحت و مصدومیت‌های زیادی در بدن خود رنج می‌برد و فشار خون بالا به همراه مشکلات «کلیه» نیز او را آزار می‌داد. ابتلا به افسردگی موجب شد در سال ‌١٩٦١ اقدام به خودکشی کند اما موفق نشد. بعد از سه هفته روان‌درمانی،‌ سرانجام روز دوم جولای ‌١٩٦١ در خانه‌اش در «آیداهو» به زندگی‌اش پایان داد.

انتهای پیام