سیدحسین موسویان، مخالفت کنگره آمریکا با صدور ویزا برای حمید ابوطالبی - گزینه دولت برای نمایندگی ایران در سازمان ملل - را نوعی اقدام تلافی‌جویانه در پی عصبانیت از توافق ژنو ارزیابی کرد.

به گزارش ایسنا، مشروح گفت‌وگوی روزنامه آرمان با این عضو سابق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران در پی می‌آید:

* مخالفت کنگره و سنای آمریکا با ویزای ابوطالبی در شرایط حاضر خبر مهم رسانه‌های جهان است. با توجه به تجربه و دانش حضرتعالی چرا آمریکا در شرایط حاضر که گفت‌وگوهای هسته‌ای برقرار است تصمیم گرفته موضوع ویزای آقای ابوطالبی را پیش بکشد؟

به نظر من این یک مخالفت غیرمنطقی و یک دردسر غیرضروری و البته بی‌سابقه بود که کنگره آمریکا در مورد ویزای یک دیپلمات برای ماموریت سازمان ملل وارد عمل شده و قانون به تصویب برساند. کنگره آمریکا از توافقنامه هسته‌ای ژنو به شدت عصبانی بود. تلاش‌های زیادی کرد که در اجرای آن اخلال کند. دو سه ماهی تنش سنگین بر سر این مساله بین کنگره و دولت اوباما ادامه یافت که نهایتا مقاومت و قاطعیت اوباما و حمایت افکار عمومی آمریکا موجب شد که کنگره عقب‌نشینی کند. موضوع آقای ابوطالبی فرصتی برای کنگره به‌وجود آورد که تلافی کند زیرا موضوع گروگانگیری دیپلمات‌های آمریکایی در افکار عمومی این کشور یک مساله حساسی است. دولت اوباما هم نخواست که این مساله تبدیل به یک چالش جدید با کنگره شود که افکار عمومی از کنگره حمایت کند و او بازنده این بازی باشد. چند ماه دیگر انتخابات کنگره انجام می‌شود و دو طرف برای جلب افکار عمومی تلاش می‌کنند.

* آیا تنش جدید بر مسیر گفت‌وگوهای هسته‌ای ایران و 1+5 تاثیر می‌گذارد؟

هر دو دولت ایران و آمریکا مایل نیستند که مذاکرات هسته‌ای تحت تاثیر مسائل جدید قرار گیرد. تهران و 6 قدرت جهانی عزم جدی برای رسیدن به یک توافق جامع و نهایی هسته‌ای را دارند.

* چالش جدید در حالی است که آقای ظریف نسبت به آینده مذاکرات خوشبین است. به نظر شما تنظیم پیش‌نویس توافقنامه هسته‌ای در ماه‌ آتی را چه چالش‌هایی تهدید می‌کند؟

هم آقای ظریف و هم 6 قدرت جهانی نسبت به مذاکرات خوشبین و امیدوارند. من فکر می‌کنم که دو طرف مذاکره‌کننده درک کرده‌اند که حداکثر امتیازاتی که باید بدهند و می‌توانند بگیرند، چیست. هر دو طرف یعنی ایران و 1+5 آماده‌اند تا توافق نهایی را ظرف دو سه ماه تمام کنند. اما واشنگتن و تهران هر دو بیشتر نگران مشکلات و مخالفت‌های داخلی هستند. در عین حال برخی از کشورهای عرب و رژیم صهیونیستی، مرتب بنزین روی آتش مشکلات داخلی تیم مذاکره‌کننده آمریکایی می‌پاشند. به عقیده من و بسیاری از تحلیلگران، آقای ویلیام برنز نفر دوم وزارت خارجه آمریکا نقشی کلیدی در پیشبرد مذاکرات داشته است. به هر حال واقعیت این است که آقای برنز می‌خواهد در مهرماه بازنشسته شود. امیدوارم که توافق نهایی تا آن موقع حاصل شده باشد چرا که غیبت نفر دوم وزارت خارجه آمریکا می‌تواند بر روند گفت‌وگوها موثر باشد. به هر حال امیدوارم تا آن موقع توافقنامه هسته‌ای میان ایران و 6 قدرت جهانی حاصل شده باشد.

* همانطورکه بهتر می‌دانید از جمله این چالش‌ها آماده کردن متن توافق پیشنهادی و توافق بر سر جملات و کلمات کلیدی آن است. ممکن است دو طرف برداشت‌های متفاوتی از توافقنامه پیشنهادی داشته باشند. متن توافقنامه پیشنهادی باید چگونه باشد تا دو طرف بتوانند به توافق برسند؟ به نظر شما مهم‌ترین چالش میان ایران و 6 قدرت جهانی بر سر چیست؟

از نظر من کلیات توافق نهایی بر چهار اصل استوار خواهد بود؛ پذیرش غنی‌سازی در داخل خاک ایران از سوی قدرت‌های جهانی، رفع تدریجی تمامی تحریم‌های یکجانبه و چندجانبه از سوی قدرت‌های جهانی، پذیرش بازرسی‌های مورد درخواست آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از سوی ایران و پذیرش محدودیت‌هایی در مورد سطح و ظرفیت غنی‌سازی و آب سنگین توسط ایران. در عین حال، «جنگ جملات» در توافقنامه نهایی در پیش روی مذاکره‌کنندگان هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهانی است.

انتهای پیام