مدیر سابق پایگاه پژوهشی شهر شیراز درپی تخریب خانه‌های قدیمی شیراز تحت عنوان از بین بردن «منقل‌خانه»ها توسط نیروی انتظامی، گفت: خشت‌وگل خانه‌های قدیمی در هیچ نقطه‌ای از دنیا، معتاد تولید نمی‌کند.

علیرضا قلی‌نژاد در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به برخی اظهارات مبنی بر این‌که خانه‌های قدیمی معتادپرور هستند‌، اظهار کرد: این صحبت مبنای علمی ندارند، اما یک روی دیگر سکه این است که آیا موضوع بناهای تاریخی برای مسوولان کشوری ارزشمند است یا خیر؟

او با تأکید بر این‌که متولیان بناهای ارزشمند و تاریخی، وظیفه‌ی شناسایی و حفاظت این خانه‌ها را برعهده دارند، ادامه داد: اگر قرار باشد تخریبی در بافت تاریخی شیراز رخ دهد، نخست باید متولی آن، یعنی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان فارس برای این کار مجوز بدهد. در حالی که برای تخریب این خانه‌ها با هدف جمع‌آوری معتادان از بافت تاریخی شیراز، استعلامی از اداره کل میراث فرهنگی استان فارس گرفته نشده است.

وی اظهار کرد: اتفاقی که اکنون در بافت تاریخی شیراز در حال رخ دادن است، مانند این است که سازمان میراث فرهنگی به جای همه‌ی مسوولیت‌های پیچیده‌ی نیروی انتظامی تصمیم‌گیری کند، کاری که اکنون توسط نیروی انتظامی برای میراث فرهنگی در حال انجام است.

مدیرکل سابق بافت‌های تاریخی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بیان کرد: آمار یا مستنداتی نداریم که نشان دهند، تعداد معتادان در بافت‌های تاریخی بیشتر است یا در بافت‌های نوساز یا فرسوده. ما دستگاه‌هایی را مانند مجموعه‌ی عمران و نوسازی،‌ شرکت‌های نوسازی و بهسازی شهرداری و حتی شرکت‌های زیرمجموعه‌ی شهرداری داریم که وظیفه‌ی انجام این کارها را برعهده دارند. از سوی دیگر، سازمان میراث فرهنگی متولی بخش‌های تاریخی این مجموعه است.

او مشارکت مردم برای حفاظت از بافت‌های تاریخی را نکته‌ی دیگری در این زمینه دانست و گفت: ما مردم را به مشارکت دعوت کردیم، تا از بافت‌های تاریخی حفاظت کنند، اما این کار انجام نشد و همه دست‌به‌دست هم دادند تا این فضای ناامن ایجاد شود. بنابراین طبیعی است که چنین خانه‌هایی محل مراجعه‌ی بزهکاران شود.

قلی‌نژاد با بیان این‌که گناه حضور بزهکاران در بناهای تاریخی بر گردن آن فضاها نیست‌، تأکید کرد: گناه از روندی است که به ناامن شدن فضا منجر شده است. در واقع، ساختمان‌ها نیستند که بخواهیم آن‌ها را خراب کنیم، بلکه جریان ناکارآمدی وجود دارد که به رها شدن ساختمان‌های تاریخی،‌ بی‌توجهی مسوولان و سرانجام، ایجاد چنین فضای ناامنی منجر شده است.

او گفت: در وضعیت کنونی، یک موضوع را به نفع موضوع دیگری کنار می‌گذاریم؛ خانه‌ها را خراب می‌کنیم تا شاید معتادان در آن‌ها جمع نشوند!

عضو پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اضافه کرد: ما در دوره‌ای، شورای بافت تاریخی داشتیم که میراث فرهنگی را در موقعیت فرابخشی و میان‌بخشی قرار می‌داد و دستگاه‌های فرابخشی را به یکدیگر پیوند می‌داد. این کار با هدف حفاظت‌، احیا و بازگرداندن فضاهای تاریخی به زندگی انجام می‌شد؛ اما متأسفانه این اقدام نیز اکنون از بین رفته است و دستگاه‌ها با یکدیگر همکاری ندارند.

به گزارش ایسنا، در سه دوره تخریب بناهای معروف به «منقل‌خانه‌ها» در شهر شیراز، حدود 10 خانه‌ی قدیمی به‌جرم تجمع معتادان در آن‌ها و احتمالا ناتوانی مسوولان از جمع‌آوری این افراد تخریب شدند.

البته درباره‌ی عنوان «منقل‌خانه» نیز ناصر حدادی - پژوهشگر تهران قدیم - به خبرنگار ایسنا گفت:‌ امکان این‌که کسی جایی را برای استفاده از منقل، نه با هدف دم کردن چایی اختصاص دهد، وجود دارد؛ اما در معماری ایرانی چنین مکان‌هایی را نداشته‌ایم.

انتهای پیام