مقصود از انجام واجبات، رسیدن به مقام بندگی است، که در سایه‌ی دل سپردن به فرامین و دستورات الهی حاصل می‌شود.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) انجام عبادت توفیق الهی است یعنی، اینکه زمینه‌های انجام عبادت برای انسان فراهم شده است، از توفیق و لطف خداست.

امام علی(ع) در توصیف بزرگترین فرایض می‌فرمایند: "حدود و مرزهای فرایضی که خداوند بر خلق خود مقرّر فرموده پنج فریضه است، که از بزرگترین فرایضند: نماز، زکات، حجّ، روزه و ولایت که نگهبان چهار فریضه دیگر است1".

آن حضرت درباره جایگاه انجام واجبات در میان عبادات، فرمودند: "عبادتی چون انجام فرایض، نیست2".

پیامبر خدا(ص) نیز درخصوص ثمره انجام واجبات چنین فرمودند که "به فرایض خدا عمل کن، تا از پرهیزگارترین مردم باشی3".

همچنین امام علی(ع) در حدیثی دیگر بر عمل به واجبات تاکید می‌کنند و می‌فرمایند: "فرایض! فرایض! آنها را به خدا ادا کنید، تا شما را به بهشت رسانند4".

در حدیثی از امام صادق(ع) نیز می‌خوانیم که فرمودند: "خداوند تبارک و تعالی فرموده‏ است: بنده‏‌ام به چیزی محبوبتر از آنچه بر او فرض کرده‏‌ام، خود را محبوب من نکرده‏ است5".

منابع احادیث:

1- بحارالأنوار: 68 / 388 / 39 منتخب میزان الحکمة: 444

2- نهج‌البلاغة: الحکمة 113 منتخب میزان الحکمة: 444

3- الکافی: 2 / 82 / 4 منتخب میزان الحکمة: 444

4- نهج البلاغة‌: الخطبة 167 منتخب میزان الحکمة: 444

5- الکافی: 2 / 82 / 5 منتخب میزان الحکمة: 444

انتهای پیام