رسول آبادیان با اشاره به امکان استفاده اهل ادبیات از فیس‌بوک برای انتشار داستان، نقد و خبرهای مربوط به کتاب‌های‌شان، معتقد است، فیس‌بوک مانند یک خبرگزاری کوچک در اختیار اهل ادبیات قرار گرفته است.
این نویسنده در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره علت فعالیت ادبی‌اش در فیس‌بوک گفت: فضای مجازی به هر شکلی می‌تواند به عنوان زبان دوران مدرن در هر حوزه‌ای مورد استفاده قرار بگیرد. فیس‌بوک به دلیل برد بالا و همه‌گیر بودن در سطح جهان می‌تواند به صورت آنی بین فارسی‌زبانان دنیا ارتباط برقرار و ذهنیت‌های ادبی منتقدان و نویسندگان را به یکدیگر منتقل کند و حتا سریع‌تر از خبرگزاری‌ها عمل می‌کند.
او در ادامه افزود: یکی از ویژگی‌های فیس‌بوک این است که دنیایی بسیار شخصی در آن وجود دارد و افراد می‌توانند بدون رعایت هیچ چارچوبی در آن اظهارنظر کنند. خوبی فیس‌بوک این است که هر کس به فراخور شخصیت خود از فضای آن استفاده می‌کند. آدم عاقل در دوران مدرن باید از این فرصتی که تکنولوژی در اختیارش گذاشته است، به نحو احسن استفاده کند و صدایش را به گوش دیگران برساند؛ چراکه من فکر نمی‌کنم در هیچ دوره‌ای بشر این شانس را داشته که با کسی در ینگه دنیا به صورت آنی گفت‌وگو کند.
آبادیان همچنین گفت: هرکس می‌تواند به شکلی از فیس‌بوک استفاده کند، دوستان اهل ادبیات هم همین‌طور. من خود سعی می‌کنم معرفی کتاب، اظهارنظر ادبی، داستان، داستانک و مطالب این‌چنینی در فیس‌بوک بگذارم و چون هر مطلب را حداقل 200 - 300 نفر دنبال می‌کنند که همه اهل ادبیات هستند، به نوعی فیس‌بوک مانند یک خبرگزاری کوچک در اختیار ما قرار گرفته است.
او افزود: یکی از ویژگی‌های فیس‌بوک، نامطمئن بودن و فضای شلوغ آن است. جدا نشدن سره از ناسره هم از بزرگ‌ترین مشکلاتی است که در این فضا وجود دارد. در فیس‌بوک هر کس می‌تواند ادعای شاعری، نویسندگی و هنرمندی کند، اما کسی که قدرت تشخیص دارد، به سراغ آثاری نمی‌رود که به نام شعر یا داستان عرضه می‌شوند، اما ویژگی‌های یک اثر ادبی را ندارند. یک فرد کتاب‌خوان با نگاهی به صفحات اولیه یک اثر متوجه می‌شود که با چه کسی روبه‌روست.
آبادیان همچنین گفت: هر کسی در این فضا افرادی متناسب با خود را به عنوان دوست انتخاب می‌کند. البته شاید در لیست دوستان ما 199 نفر مطالب مفیدی منتشر نکنند و فقط صفحه ما را اشغال کنند، اما یکی - دو نفر هم هستند که از آثارشان استفاده می‌کنیم. همچنین در این فضا می‌توانیم از افراد به صورت آنی خبر بگیریم و فرصتی است که هر کس به فراخور شخصیتش از آن استفاده می‌کند. بچه‌های اهل ادبیات هم در این فضا تبادل نظر می‌کنند.
او درباره تأثیر فیس‌بوک بر جریان ادبیات، اظهار کرد: رشد ادبیات به بن‌مایه تفکری جامعه ما برمی‌گردد. کتابی که با هزار نسخه چاپ می‌شود و به چاپ دوم می‌رسد، در جامعه 80 میلیونی ما سروصدا می‌کند و این فاجعه است. فیس‌بوک می‌تواند کاربرد تبلیغاتی داشته باشد، اما ریشه بذر ادبیات به ذهنیت نویسنده‌های ما برمی‌گردد که روی آثارشان کار کنند. فیس‌بوک در حد محکم کردن رشته‌های ارتباطی عمل می‌کند.
آبادیان درباره سرقت ادبی در فیس‌بوک گفت: سرقت ادبی در مورد من اتفاق نیفتاده است، اما در این زمینه در سایت‌ها برای همسرم (فرزانه قوامی) مشکل پیش آمده است. این مشکلات هست، اما شاعر و یا نویسنده‌ای که دستش در جیب دیگران باشد، تا چه اندازه می‌تواند اسم خود را شاعر یا نویسنده بگذارد؟ اگر سرقت ادبی اتفاق بیفتد ،همیشه به رسوایی آن فرد می‌انجامد و یک طرفدار واقعی ادبیات می‌داند که شکل شعر یا داستان نمی‌تواند متعلق به فرد مدعی باشد. ماه هیچ وقت پشت ابر نمی‌ماند. این مسائل علاوه بر فیس‌بوک در سایر فضاهای مجازی هم وجود دارند، اما نباید به خاطر آن‌ها نگران باشیم، چرا که موقتی هستند. مدیریت فضا هم بر عهده خود افراد است. همه می‌دانیم فضای فیس‌بوک، فضای ناامنی است و نمی‌توان صددرصد در آن عرض اندام کرد، اما باید به محاسن آن هم توجه کرد.
این نویسنده با اشاره به این‌که در فیس‌بوک دو-سه نقد خوب خوانده است، گفت: من به‌شدت طرفدار رفع فیلتر از این فضای جهانی‌ام. در فیس‌بوک خبرها را به‌خوبی می‌توان دنبال کرد؛ مثلا من خبر فوت فرزند دوست عزیزمان علیرضا نادری را در فیس‌بوک دیدم. این خود یک تبادل فرهنگی است که ما در خانه خود نشسته‌ایم و می‌فهمیم فلان اتفاق بد برای دوست‌مان افتاده است و زنگ می‌زنیم و عرض ادبی می‌کنیم. این موارد ریشه‌های انسانی ما را تقویت می‌کند. از لحاظ ادبی هم فکر می‌کنم در آینده نزدیک دوستان ما یاد می‌گیرند که از این فضا بهتر استفاده کنند.
انتهای پیام
نظرات