محققان آلمانی نخستین اسپرم سایبورگ را توسعه داده‌اند که بوسیله نانولوله های مغناطیسی کوچک از راه دور کنترل شده و برای بارور سازی تخمک یا انتقال دوز هدف دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان موسسه علوم نانو یکپارچه در درسدن آلمان به سرپرستی «اولیور اشمیت» با ترکیب سلول‌های اسپرم منفرد با نانولوله‌های مغناطیسی کوچک، ربات زیستی بر پایه اسپرم توسعه داده‌اند.

نانولوله‌های مغناطیسی بطول 50 میکرون و قطر پنج تا هشت میکرون ساخته شده و سپس درون مایع حاوی اسپرم گاو نر قرار داده شدند.

برای به دام انداختن و توقف فرار اسپرم‌ها، نانولوله در یک سر باریک‌تر ساخته شدند.

پروفسور «اشمیت» اصلی‌ترین چالش در مسیر طراحی ربات زیستی (biobots) را تنظیم اندازه نانولوله‌ها با قطری کمی بزرگتر از سر اسپرم عنوان می‌کند که بصورت همزمان بتواند حرکت دم اسپرم را حفظ کند.

سلول‌های اسپرم منفرد درون لوله‌های فلزی به دام انداخته می‌شوند؛ بخش دم مانند اسپرم از قسمت انتهایی نانولوله خارج شده و مانند یک پروانه برای حرکت دادن ربات زیستی استفاده می‌شود.

این ربات زیستی بر پایه اسپرم با استفاده از میدان مغناطیسی از راه دور کنترل شده و می‌تواند برای انتقال داروها به بخش‌های خاص بدن یا بارور سازی تخمک مورد استفاده قرار بگیرد.

به گفته «اشمیت» اسپرم بهترین نوع سلول برای این کار محسوب می شود، چراکه خطری برای بدن ایجاد نکرده و نیاز به منبع انرژی خارجی ندارد.

محققان هنوز دلیل مشخصی برای نتیجه‌بخش نبودن این روش برای سلول اسپرم انسان پیدا نکرده‌اند؛ در ادامه تحقیقات باید سلول‌های اسپرم انسان در محیط آزمایشگاه مورد بررسی قرار بگیرند.

نتایج این دستاورد در مجله Advanced Materials منتشر شده است.

انتهای پیام

به دام انداختن سلول اسپرم درون نانولوله (خاکستری تیره) و کنترل حرکت با مغناطیس