در مراسم بزرگداشت حبیب‌الله چایچیان متخلص به «حسان»، از شعر هیأتی به عنوان راه نجات شعر امروز ایران یاد شد. همچنین بین علی انسانی و محمدعلی مجاهدی چالشی درباره شعر آیینی درگرفت.

به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در مراسم بزرگداشت حبیب‌الله چایچیان که سه‌شنبه، پنجم آذرماه، در مؤسسه اوج برگزار شد، محمدعلی مجاهدی، از شاهران آیینی، سابقه‌ آشنایی‌اش با چایچیان را از پنج دهه قبل ذکر کرد و گفت: استاد حسان بالغ بر هفتاد و اندی سال در مسیر شعر ولایی قلم زده و آثار ایشان مورد استقبال جامعه ولایی ایران بوده است. او نه تنها در سرودن شعر آیینی توانمند است، بلکه در اجرای آن سروده‌ها نیز ید طولایی دارد. پیر پارسا استاد چایچیان کارنامه درخشان و افتخار‌آفرینی را در فعالیت فرهنگی‌اش دارد و همواره مداح اهل بیت (ع) بوده است.

او افزود: حسان عمری را در هیأت‌های مذهبی گذرانده و در این فضاها بالیده است، از این‌رو شیرازه سخن‌هایش در دل و زبان مخاطب‌ها اثر می‌گذارد. علت اقبال عام و فراگیر از آثار استاد حسان آن است که سخنش پیچیدگی ندارد؛ یک سبک عراقی خالص است. همه چیز در سروده‌هایش عین بلور شفاف است و شاعر امروز هم باید سهم مخاطب را نسبت به شعر به فراموشی نسپارد.

مجاهدی در بخش دیگری از سخنانش به طرح دیدگاهایش درباره‌ی چگونه بودن شعر امروز پرداخت و با برشمردن عناوینی از کتاب‌های حبیب‌الله چایچیان اظهار کرد: او سال‌ها از خرمن تقوا و دانش علامه امینی برخوردار بوده است.

در این مراسم که اجرای آن بر عهده‌ی مصطفی محدثی خراسانی بود، حجت‌الله اسلام محمدرضا زائری گفت: نه تنها دست استاد حسان، بلکه پای ایشان را می‌بوسم. آن‌ها که شاعر اهل بیت (ع) هستند، به نیکی می‌دانند آثارشان مال خودشان نیست. بسیاری ابیات را که حتا بعد از گذشت سال‌ها مرور می‌کنند، درمی‌یابند این سروده‌ها مال خودشان نیست و از عالم غیب بر آن‌ها الهام شده است. به واقع برنامه‌هایی از این دست نه تنها بزرگداشت شاعران آیینی، بلکه بزرگداشت آن دستی است که کسانی را برگزیده است که برای ائمه و عاشورا شعر بگویند.

زائری در بخش دیگری از سخنانش با مروری بر برخی از خاطره‌هایش در دوران مدرسه و بهره‌گیری از شعرهای حسان برای اجرا در گروه سرود، اظهار کرد: استاد حسان از محضر علامه امینی بهره‌ها برده و امتیاز ویژه ایشان نیز همین است. در واقع از این منظر جناب حسان الگو هستند. تولید شعری و ادبی ایشان درباره اهل بیت (ع) به پشتوانه‌ بهره‌گیری از حضور علامه امینی بوده است. به اعتقاد من، شاعران جوان هم می‌بایست برخوردار از ارتباط با علما باشند.

در این مراسم همچنین محمدمهدی سیار، شاعر، به طرح دیدگاهایش درباره شعر معاصر ایران پرداخت و با بیان این‌که شعر امروز از گسست‌های متعددی رنج می‌برد، از گسست شعر با مخاطب‌، گسست شعر با موسیقی، ‌جدایی شعر از آیین و همچنین جدایی شعر از اندیشه دینی به عنوان عمده چالش‌های پیش ‌روی شعر امروز یاد کرد.

او در ادامه متذکر شد: در یکی چند دهه اخیر بین شعر و رسوم و آیین مردم جدایی رخ داده است. این هم ناشی از پس‌لرزه‌های جدال تمدنی ما با غرب است. در واقع شعر امروز پیوند وثیقی با باورهای دینی مردم ندارد. در روزگار کنونی از شاعران توقع حکیم بودن نمی‌رود، حال آن‌که گذشته چنین نبوده است. در میان همه گونه‌های شعری که از این گسست‌ها رنج می‌برند، تنها حوزه شعری که مصون از این موضوع بوده، شعر هیأتی ماست. علی‌رغم نقص‌های ادبی که این‌ گونه‌ شعر می‌تواند داشته باشد، اما با این‌گونه خلل‌ها و گسست‌ها روبه‌رو نشده است. شعری که در همه این سال‌ها به حاشیه رانده شده بود، به اعتقاد من، این ‌گونه شعر راه نجات شعر فارسی خواهد بود و می‌تواند منزلت و اعتبار گذشته را به او بازگرداند.

سیار از حبیب‌الله چایچیان به عنوان شخصیتی یاد کرد که روحش با آموزه‌های قرآنی پیوند خورده است و گفت: از همین‌رو بازتاب این پیوند او با قرآن را در آثارش می‌بینیم.

علی انسانی، از شاعران آیینی، نیز بر ضرورت بهره‌گیری جوان‌ها از چهره‌های پیشکسوت ادبیات مذهبی تأکید کرد، همچنین از برخی پیشکسوت‌ها که نسبت به جوان‌ها بی‌مهری‌ کرده‌اند، انتقاد کرد که این صحبت‌ها با واکنش محمدعلی مجاهدی مواجه شد و او گفت: منظورتان من است، در حالی که من در 50 سال گذشته همواره جوان‌پرور بوده‌ام و به شعر و خلاقیت جوان‌ها اهمیت داده‌ام، اما موضوعی هست که برنمی‌تابم. به اعتقاد من نسبت ربوبیت دادن به اهل بیت (ع) چه از طرف جوان‌ها باشد و چه پیشکسوت‌ها اصلا قابل قبول نیست. در فضایی که عربستان سعودی میلیون‌ها دلار خرج می‌کند تا اندیشه شیعی را بکوبد و به سخره بگیرد، من برنمی‌تابم که با نسبت‌های ربوبیت دادن به اهل بیت (ع) این خوراک را برای دستگاه سعودی فراهم کنیم. غیرت من این مسائل را برنمی‌تابد.

در پایان این مراسم حبیب‌الله چایچیان (حسان) گفت: به دلیل این‌که چشمم نمی‌بیند و حافظه‌ هم ندارم، ناگزیر شعری را نمی‌توانم بخوانم.

او با این حال چند بیت از سروده‌هایش را در وصف حال زینب (س) برای حاضران خواند.

انتهای پیام