یک هنرمند خوشنویس معتقد است، سکوت هنرمندان تجسمی در سال‌های گذشته، باعث شده به مشکلات مادی و بودجه‌ی این بخش توجه لازم نشود.

احمد آریامنش در گفت‌وگو با خبرنگار بخش تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: همیشه در مصاحبه‌هایی که از هنرمندان پیشکسوت رشته‌هایی مثل تئاتر منتشر می‌شود، شاهد هستیم که نیمی از مصاحبه به گلایه‌ی آن‌ها از بی‌توجهی‌های مسؤولان مربوط می‌شود. این انتقادها و گلایه‌ها که معمولا به صورت مستمر ادامه دارد، باعث می‌شود سرانجام به گوش مسؤولان برسد که خودش تاثیر بسیار زیادی در رفع مشکلات خواهد داشت.

او افزود: افرادی هستند که با دو سال کار ، خودشان را آرتیست و مدعی می‌دانند و انتظار هم دارند که از آن‌ها حمایت شود؛ در حالی که بسیاری از هنرمندان حوزه‌ی تجسمی که سال‌ها فعالیت حرفه‌ای را در کارنامه‌ی کاری خود دارند، با تمام زحماتی که کشیده‌اند، سکوت کرده‌اند و انتظار دارند بروند دنبال آن‌ها و هنرشان.

این هنرمند خوشنویس همچنین گفت: با توجه به تعدد رشته‌های هنری در حوزه‌ی تجسمی، هنرمندان زیادی در این بخش فعالیت می‌کنند. شاید بتوان گفت تعداد هنرمندان خوشنویس ما از تعداد تئاتری‌ها بیشتر باشد، اما بودجه‌ای که برای آن‌ها در نظر گرفته شده بسیار ناچیز است. آن‌ها از راه‌های دیگر مثل بلیت فروشی هم کسب درآمد می‌کنند، اما هنرمندان تجسمی یک چیزی هم باید از جیب خودشان خرج کنند تا کارشان را بتوانند ادامه بدهند.

آریامنش در ادامه به مشکلات درون سازمانی هنرهای تجسمی اشاره و اظهار کرد: به اعتقاد من بخشی از مشکلات بخش مالی و بودجه، مربوط با اطلاع‌رسانی نادرست است. انجمن خوشنویسان سال‌هاست که درگیر یک دعوای درونی است و همین اختلافات درون سازمانی باعث شده آن‌گونه که باید به مواردی مانند برگزاری سمینارها و جشنواره‌ها و ارائه‌ی طرح‌های جدید توجهی نشود.

او ادامه داد: خیلی از هنرمندان تجسمی به خاطر نبود حمایت‌های مالی درست و به اندازه، مجبورند برای امرار معاش به دنبال کار دیگری بروند و تمرکز خود را در کار هنر از دست می‌دهند. الان هر کسی برود خواستگاری و بگوید نقاش هستم، قبولش نمی‌کنند ولی از زمانی که موج گسترده‌ای از حمایت‌ها متوجه فوتبال این مملکت شده، همه دنبال این هستند که فوتبالیست بشوند. حرف من این است که هنوز توجه به حرفه‌ی هنرمندان و به رسمیت شناختن آن در فرهنگ ما جا نیفتاده است.

آریامنش همچنین عنوان کرد: شهرداری تاکنون کارهایی را برای حمایت از آثار هنری در سطح شهر انجام داده، اما پیشنهاد من این است که به مدیریت فضای درونی هم به عنوان یک دغدغه توجه داشته باشد؛ به این صورت که مثلا هر کسی که ساختمان‌سازی می‌کند، موظف باشد به ازای هر اتاق، یک اثر هنری خریداری و آن‌ها در فضای درونی ساختمان نصب کند. کاری که در یکی از کشورهای اروپایی انجام شده و تاثیرات قابل توجهی هم داشته است.

او افزود: متاسفانه «فرهنگ دیوار» در سبک زندگی مردم ما جانیفتاده و همه به فرهنگ کف توجه دارند. شاهد هستیم که گران‌قیمت‌ترین فرش‌ها را خریداری می‌کنند، اما برای زیبا کردن دیوارهای خانه به زیباترین و بهترین آثار هنری که هر ساله توسط هنرمندان خلق می‌شود، توجهی نمی‌کنند.

این هنرمند در پایان خاطر نشان کرد: با اجرای چنین طرح‌هایی افراد به سمت هنر کشیده می‌شوند و کارهای هنری به فروش می‌رسند. به حرکت درآمدن چرخ اقتصادی باعث می‌شود هنرمندان با خیال راحت و فراغ بال کار حرفه‌ای خود را ادامه بدهند.

احمد آریا‌منش متولد ۱۳۴۷ در همدان و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی کار‌شناسی نقشه‌برداری، استاد انجمن خوشنویسان ایران و دارای نشان درجه دو هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که برگزاری ۱۲ نمایشگاه انفرادی در زمینه خوشنویسی و نقاشی‌خط را در تهران، مسکو، قزاقستان، دوبی و شرکت در بیش از ۵۰ نمایشگاه گروهی را در کارنامه‌ی خود دارد.

انتهای پیام