مسابقات قهرمانی جهان دوومیدانی در روسیه در حال انجام است. به نسبت سال‌های قبل تغییراتی در تجهیزات پیست و پوشش آن ایجاد شده است که می‌تواند در نتیجه‌ مسابقات تاثیر بگذارد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از بازی‌های المپیک مسکو در سال 1980، استادیوم لوژنیکی (Loujniki) تغییرات زیادی کرده است. این تغییرات ممکن است نتیجه‌ کار دوندگان سرعت را تغییر دهد.

حدود 90 تن چسب به محوطه استادیوم برده شده است تا پیست دو را مانند پیست بازی‌های المپیک سال قبل در لندن کند. پوشش زمین پیست توسط برند "Mondo" ساخته شده است که از 30 سال قبل در بیشتر استادیوم‌های معروف جهان استفاده شده است. این پوشش تفاوتی با آنچه که در لندن وجود داشت ندارد، تنها رنگ آن به جای قرمز، آبی است. ساخت در پیست به آب و هوای آن منطقه بستگی دارد.

به این ترتیب پیست ورزشگاه لوژنیکی دوباره زنده شده است و در مقابل باران و آفتاب مقاوم است. این پوشش جدید نیاز به مراقبت تکنسین‌ها دارد تا از آسیب دیدن آن جلوگیری کنند. گفته می‌شود این پوشش نسبت به پوشش قبل حرکت سریع‌تری را برای دوندگان فراهم می‌کند و می‌توان امیدوار بود که امسال شاهد رکوردهای بهتری باشیم. رکورد دوی 100 متر در مسابقات جهانی 2011 دایگو 9 ثانیه و 92 صدم ثانیه بود. البته باید خاطر نشان کرد که وجود باد ممکن است بیش از کیفیت زمین بر سرعت دوندگان تاثیر بگذارد. رکورد جهانی دوی 100 متر در سال 2009 در بازی‌های برلین توسط یوسین بولت به ثبت رسید که 9 ثانیه و 58 صدم ثانیه بود. استفاده از صفحه‌های استارت از 33 سال پیش در بازی‌های جهانی اجباری شد. بولت در رقابت‌های امسال در دوی صد متر با زمان 9.77 ثانیه به مقام قهرمانی رسید.

صفحه‌های استارت در طی سال‌ها تغییراتی کرده‌اند. برای مثال سطح این صفحه‌ها بزرگ‌تر شده است که باعث می‌شود پارامترها در آن قرار بگیرد و پاها نزدیکتر به هم باشند. تمرین خم کردن پاها در ورزشکاران دوی 100 متر و دوی سرعت بسیار انجام می‌شود تا بتوانند در همین لحظه اول چند صدم ثانیه از رقیب خود جلوتر باشند.

در مسابقات جدید، بلندگوهایی که در پیست هستند، جلوتر آورده شده‌اند تا صدای اعلام شروع مسابقه زودتر به گوش دوندگان برسد، ممکن است تفاوت در یک هزارم ثانیه باشد با این حال این تغییرات باعث می‌شود کمتر ورزشکاران دچار اختلال حواس شوند.

همچنین صدایی که برای اعلام شروع مسابقه استفاده می‌شد، تغییر کرده و تصحیح شده است تا رساتر باشد. تراشه‌های زیر لباس ورزشکاران نیمه استقامتی قرار داده می‌شود تا زمان گذر دوندگان از هر 100 متر را به چهار آنتن در اطراف پیست منتقل می‌کند.

دوربین‌هایی که در اطراف خط پایان قرار دارند در هر ثانیه دو هزار عکس ثبت می‌کنند تا نشان دهد هر دونده در چه زمانی از خط عبور کرده است. تراشه‌های جدید شاید بتواند در آینده جایگزین این عکس‌ها شود و اطلاعات دقیق‌تری را نشان دهد.

انتهای پیام