جمال شورجه گفت: من نان و نمک آقای داودنژاد را خوردم و می‌دانم که او یک فیلمساز خودساخته است اما حقیقتا برای صحنه‌هایی که جلوی در خانه سینما، دیدم متاسف شدم.

این کارگردان سینما در گفت‌و‌گو با خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در پاسخ به نامه‌ای که کیومرث پوراحمد در حمایت از علیرضا داودنژاد منتشر کرده است، بیان کرد: من هم برای کیومرث پوراحمد و هم برای علیرضا داودنژاد احترام ویژه‌ای قائلم و آقای داودنژاد را سینماگر پیشکسوتی می‌دانم که حق استادی بر من داشته است.

او ادامه داد:‌ من نان و نمک آقای داودنژاد را خوردم و پای حافظ خوانی او نیز نشسته‌ام. می‌دانم او یک فیلمساز خودساخته است و به همین دلیل عکس‌العملی که مقابل خانه سینما برای بازکردن پلمپ در خانه سینما از خود نشان داد مرا متعجب کرد! به طوری که همانجا که کنار آقای عسگرپور ایستاده بودم، گفتم که این حرکت‌ها برای رادیو و تلویزیون‌های معاند حرکت خوبی نیست و برای سینمای نحیف و لاغر ما هم بازتاب خوبی نخواهد داشت.

وی با اشاره به اینکه چنین عکس‌العملی از طرف پیر دیری برایم تعجب‌آور بود، افزود: از آنجا که علاقه‌ی وافری به ارزش‌های انقلاب و خون‌هایی که پای آن ریخته شده دارم، هر گونه تعرض نسبت به انقلاب مرا آشفته می‌کند و شاید دیگر آن موقع دوست و آشنا، سرم نشود.

شورجه با بیان اینکه قطعا آقایان پوراحمد و داودنژاد هشت سال دفاع مقدس، خون‌های ریخته شده به پای انقلاب و روزهای سال‌های 56 و 57 را به خاطر دارند، اظهار کرد: اگرعلاقه‌ای به نام این انقلاب و نظام دارند برای حفظ کیان این کشور، آرمان‌های امام راحل (ره) و پاسداشت ارزش‌های شهدا نباید آنگونه در کنار خانه‌ی آجری کوچکی مثل خانه سینما رفتار می‌کردند.

او خاطر نشان کرد: حقیقتا از دیدن چنین صحنه‌هایی متاسف هستم و آن روز آرزو می‌کردم که ای کاش به آنجا نمی‌رفتم و علیرضا داود نژاد همچنان برای من مثل معلم باقی می‌ماند.

شورجه در بخش دیگری از سخنانش گفت: با وجود تمام این بحث‌ها، آقای داودنژاد همچنان لباس سبز به تن می‌کنند و حتی در جشنواره‌ی فجر نیز وقتی برای جایزه رفت، صحبت‌هایی را درباره‌ی انتخابات سال 88 مطرح کرد. امثال ایشان آزادانه سخن می‌گویند و گاهی حرف‌های کسانی را که در زندان یا حصر خانگی هستند، تکرار می‌کنند.

این کارگردان با اشاره به برخی حواشی درباره‌ی گرفتن کمک علیرضا دادودنژاد برای درمان فرزند توضیح داد: البته چنین کمک‌هایی توسط مسئولان به هنرمندان باید صورت بگیرد اما ما نیز باید این کمک‌ها و مساعدت‌ها را پاس بداریم و قدر نمک و نمکدان را بدانیم.

او ادامه داد:‌ امیدوارم این دوستان یک رنگ و یک دل باشند نه اینکه با دست پس بزنند و با پا پیش بکشند، با این حال ممکن است مشکلاتی در مدیریت بخش‌هایی از نظام وجود داشته باشد، اما قرار نیست آن را پیراهن عثمان کنیم و ناآگاهانه آب را به آسیاب دشمن بریزیم.

شورجه یادآور شد: در جلسه‌ای که به همراه آقای توحیدی و دوستان دیگر با آقای احمد‌ی‌نژاد داشتیم ایشان اشاره کردند که فکر نمی‌کردم این حرف‌ها در میان هنرمندان باشد. شما (هنرمندان) باید قله‌های افتخار را در دنیا فتح کنید و ارزش‌های نظام را نشان دهید.

او با اشاره به اینکه در سینمای آمریکا هنرمندان بزرگ و بهترین کارگردانان فیلم‌هایی را در جهت اعتلا و عزت کشورشان می‌سازند گفت: انتظار من هم این است که این بزرگواران وقتی در کنار سفره‌ی شهدا و انقلاب نشستند برای پاسداشت چنین کشوری و برای حفظ کیان آن کارهای بزرگی انجام دهند چون این طور صحنه‌های خیابانی همان طور که مرا آزار می‌دهد، قلب و روح لطیف آقای داودنژاد را هم آزار می‌دهد.

شورجه در پایان با ابراز امیدواری از اینکه همه در یک سطح برای اعتلا و عزت این کشور آثاری را تولید کنند،‌بیان کرد: از آقای پوراحمد که اینقدر ابراز لطف دارند، ممنون هستم و من هم برای او احترام ویژه‌ای قائل هستم همان‌طور که برای آقای داودنژاد که فیلم‌ساز بزرگی است احترام قائلم و امیدوارم بزرگ هم بماند.

انتهای پیام