امارات پاتوق «کروز»ها است؛ کشتی‌هایی بزرگ با هزاران نفر مسافر. ایران می‌تواند لنگرگاه کروزها باشد، ولی نه صادرکنندگان کروزها می‌دانند که می‌توانند در آب‌های ایران آرام بگیرند و نه از این طرف، راه آمدن این کشتی‌های بزرگ آسان می‌شود.
حسین احمدی - عضو جامعه‌ی تورگردانان ایران - که چندی پیش در گفت‌و‌گویی با خبرنگار سرویس گردشگری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از مصائب سفرهای زمینی گردشگران خارجی به ایران گفته بود، حالا از محدودیت سفرهای دریایی به مقصد ایران سخن گفته است.
احمدی به خبرنگار ایسنا گفت: روزانه حدود 10 کشتی مسافری کروز در آب‌های «دبی» لنگر می‌اندازند و هر کدام چند روز در این ساحل توقف دارند و مسافران‌شان هم درآمدی را عاید این سرزمین می‌کنند. سفر با کشتی‌های کروز یکی از پرطرف‌دارترین مدل‌های سفر در دنیا است که علاقه‌مندان خاص خود و البته درآمدزایی مطلوبی دارد.
او که چند سال قبل یک کشتی کروز را به آب‌های ایران آورد و توری را برای مسافران آن در ایران ترتیب داد، در زمستان قبل هم بار دیگر این تجربه را تکرار کرد و درباره‌ی آن اظهار کرد: لنگر انداختن این کشتی‌های بزرگ، سود سرشاری را عاید کشور می‌کند. آن‌ها در هر پهلوگیری فقط 200 تا 300 هزار تن آب می‌خرند و مسافران‌شان تمایل دارند دست کم یک شب را در بیرون از کشتی بگذرانند و جاذبه‌های شهر را ببیند. بهمن‌ماه سال گذشته پس از یک رایزنی و پیگیری جدی و طولانی، توانستم یک کشتی کروز را با ظرفیت 540 مسافر به آب‌های جنوبی ایران هدایت کنم. آن‌ها ساعت شش صبح به وقت ایران در بندرگاه پهلو گرفتند، ما از قبل برای 320 مسافر آن ویزای یک روزه‌ی ایران را گرفته بودیم و وزارت امور خارجه هم در این‌باره نهایت همکاری را انجام داده بود.
وی ادامه داد: از این 320 نفر، 280 مسافر قرار بود در تور بندرعباس - قشم شرکت کنند و بقیه‌ی مسافران که ویزا داشتند، می‌خواستند بدون شرکت در تور خاصی، برنامه‌ی شخصی‌شان را در ایران برای یک روز داشته باشند؛ اما نیروی انتظامی آن منطقه اعلام کرد که نمی‌تواند امنیت این گروه از مسافران را تضمین کند. نیروی انتظامی به هیچ عنوان با توضیح‌های ما توجیه نشد و اجازه نداد این گروه از گردشگران سفر یک روزه‌ی انفرادی در شهر بندرعباس داشته باشند و در نهایت، مجبور شدیم پول ویزای آن‌ها را برگردانیم و غرامت زیادی به‌خاطر این اتفاق بپردازیم.
احمدی بیان کرد: نیروی انتظامی به ما گفت که این گردشگران می‌توانند با اِسکُرت وارد شهر شوند؛ اما گردشگرانی که ویزا داشتند و تصمیم گرفته بودند برنامه‌ی شخصی خود را با هزینه‌ای کم اجرا کنند، چطور راضی می‌شدند هزینه‌ی اضافی دیگری را که در محاسبات مالی سفرشان نبود، تقبل کنند؟ آن‌ها قطعا منصرف می‌شدند که این اتفاق هم افتاد.
وی ادامه داد: اگر ما تأکید داریم که ایران امن است و وزارت خارجه هم به گردشگران ویزا می‌دهد، دیگر چطور می‌توانیم به گردشگران اجازه ندهیم برنامه‌ی انفرادی خود را داشته باشند؟! در این صورت آن ها فکر می‌کنند واقعا در کشور ما امنیت وجود ندارد.
او همچنین اظهار کرد: سالانه جمعیت زیادی از گردشگران که به فرانسه سفر می‌کنند، انفرادی هستند. آن‌ها با تور مسافرت نمی‌کنند، خودشان ویزا می‌گیرند، بلیت می‌خرند و به‌راحتی سفر می‌کنند. البته ما هم در مرکز کشور و بویژه تهران، مشکلی برای مسافرت گردشگران انفرادی نداریم؛ ولی به‌طور کلی، در گردشگری تکلیف را با خودمان مشخص نکرده‌ایم.
این تورگردان گفت: کاری ندارم که ما در شرایط تحریم هستیم؛ ولی علاقه‌مند برای سفر به ایران هنوز زیاد هستند، اما آیا با چنین مشکلاتی می‌توان به‌راحتی و به‌شکل انبوه، گردشگر وارد کرد؟ سازمان میراث فرهنگی و گردشگری دقیقا چه برنامه‌ای برای گردشگرانی که از مرزهای دریایی و زمینی و حتا هوایی به ایران می‌آیند، دارد؟ ما چطور می‌توانیم با این قوانین دست و پاگیر، 5 / 7 میلیون نفر گردشگر به کشور بیاوریم؟
احمدی بیان کرد: برای حل مشکلات گردشگری، سال‌ها است که حرف می‌زنیم، فریاد می‌کشیم و گریه می‌کنیم؛ ولی هربار که چیزی گفته‌ایم، وکیلی پیدا شده و گفته است، غیرمنطقی صحبت می‌کنیم.
او همچنین افزود: ایران مشتاقان زیادی دارد از آن کسی که بودجه‌اش کم است تا آن‌که پولدار است؛ ولی چرا نباید آن‌ها به ایران بیایند؟
انتهای پیام
نظرات