بهروز گرانپایه گفت: از سال 1376 که انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تأسیس شد، به‌دلیل وجود فضای اصلاحات و موفقیت‌ اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست جمهوری، بیشتر روزنامه‌نگاران از نظر مواضع فکری به اصلاح‌طلبان نزدیک بودند. به همین دلیل، ترکیب این انجمن نیز بیشتر اصلاح‌طلبانه بود و این نهاد صنفی با هیأت مدیره‌ای اصلاح‌طلب شکل گرفت. همین وضعیت در انتخابات انجمن که هر سه سال یک‌بار تکرار می‌شد، ادامه یافت.

او که در هیأت مدیره‌ی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران عضو بوده است، در گفت‌وگو با خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ادامه داد: علی مزروعی و محسن آرمین از جمله اعضای هیأت مدیره‌ی انجمن بودند و مثلا خانم حسینی یگانه نیز از روزنامه‌ی کیهان در هیأت مدیره‌ی انجمن حضور داشت، اما عموما گرایش‌ها اصلاح‌طلبانه بود.

وی با اشاره به آخرین وضعیت هیأت مدیره‌ی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، اظهار کرد: در سال 1382 آقایان مزروعی، شمس‌الواعظین، ارغنده‌پور و من و خانم بدرالسادات مفیدی در هیأت مدیره‌ی انجمن عضو بودیم و آخرین هیأت مدیره نیز که سال 1388 انتخاب شد، متأسفانه به‌دلیل چالش‌ها و درگیری‌هایی که با وزارت کار پیدا کرد، رسمیت پیدا نکرد. مزروعی‌، شمس‌الواعظین‌، مختاباد، من و خانم فراهانی اعضای این هیأت مدیره بودیم.

گرانپایه درباره‌ی اعضای انجمن و خدماتی که به اعضا ارائه می‌شد، بیان کرد: از ابتدای فعالیت انجمن تا پایان، تعداد اعضای این انجمن از یک‌هزار نفر به شش‌هزار نفر رسید. ارائه‌ی خدمات حقوقی،‌ کمک‌های بیمه‌یی، تأمین مسکن برای افراد بدون خانه، حمایت‌های آموزشی از طریق برگزاری کلاس‌ها و تشکیل دانشکده‌ی انجمن که تا دو سال پیش نیز در چهار رشته در مقطع کاردانی فعالیت می‌کرد، از جمله خدماتی بود که به روزنامه‌نگاران و اعضای انجمن داده می‌شد. منظور از حمایت‌های حقوقی این است که در مواردی که اعضای انجمن با مشکلاتی روبه‌رو می‌شدند، انجمن برای آن‌ها وکیل انتخاب می‌کرد یا در مسائلی که با کارفرمای خود دچار مشکل می‌شدند، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران حق و حقوق آن‌ها را پیگیری می‌کرد.

او درباره‌ی دلیل اصلی تعطیل شدن انجمن صنفی، توضیح داد: انجمن صنفی روزنامه‌نگاران براساس یک اساسنامه که در وزارت کار مصوب شده بود، شروع به فعالیت کرد و هیچ فعالیت اساسنامه‌ای نداشت و فقط به‌دلیل این‌که ساختمان آن پلمپ شد، نتوانسته است فعالیت خود را ادامه دهد. دلیل اصلی ماجرا این بود که وزارت کار از پذیرش نتیجه‌ی آخرین انتخابات انجمن صنفی که در آن، اصولگراها نتوانسته بودند رأی لازم را به‌دست آورند، امتناع کرد و براساس یک برخورد سیاسی، انجمن را دچار مشکل کرد، وگرنه انجمن صنفی هیچ تخلفی بر مبنای اساسنامه‌اش انجام نداده است.

این روزنامه‌نگار اظهار کرد: دلیل اصلی این کار، آن زمان به ما اعلام نشد و فقط از طرف دادستانی تهران به ما مراجعه کردند و گفتند، بنا به درخواست گروه‌های امنیتی، ساختمان شما پلمپ می‌شود. در این مدت، رایزنی‌های زیادی با وزارت ارشاد،‌ وزارت کار و دادستانی انجام داده‌ایم که تا کنون به هیچ نتیجه‌ای نرسیده است.

گرانپایه درباره‌ی سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر این‌که بسته شدن انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در زمان ما اتفاق نیفتاده است‌، گفت: انجمن صفنی تیرماه 1388 تعطیل شد؛ ولی این مسأله به هیچ عنوان محل نزاع نیست و نافی وظیفه‌ای که وزارت ارشاد داشته است‌، نمی‌شود. البته مناقشه‌ی ما بیشتر با وزارت کار است.

او با بیان این‌که ما از بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استقبال می‌کنیم، اظهار کرد: ما مخالف بازگشایی انجمن صنفی نیستیم و حاضریم آخرین انتخابات را با حضور ناظران وزارت کار برگزار کنیم و هر گروهی را که به‌عنوان هیأت مدیره انتخاب شد، بپذیریم؛ اما این کار به یک همت بلند نیاز دارد.

این عضو هیأت مدیره‌ی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در پاسخ به این‌که یکی از انتقادهایی که به انجمن صنفی می‌شود، این است که می‌گویند در انجمن صنفی روزنامه‌نگاران فعالیت‌های حزبی بیش از فعالیت‌های صنفی انجام می‌شد، پاسخ شما به این انتقاد چیست؟ بیان کرد: با احترام به عقیده‌ی کسانی که به عملکرد انجمن صنفی انتقاد دارند‌، من معتقدم این اظهار نظر براساس یک شبهه است‌، چراکه تمام تلاش ما این بوده که هیچ فعالیت حزبی‌ای در قالب انجمن انجام نشود. مثلا اگر کسی از اعضای انجمن دستگیر می‌شد، انجمن هیچ بیانیه‌ای درباره‌ی او نمی‌داد و فعالیت‌های او را نیز دنبال نمی‌کرد، این یعنی بین فعالیت‌های حزبی و فعالیت‌های صنفی مرز قائل شده بود.

او افزود: در جریان بازداشت من و آقای عبدی که به‌دلیل دیگری به‌جز فعالیت روزنامه‌نگاری رخ داد، انجمن صنفی هیچ فعالیت سیاسی‌ای نکرد. البته برخی می‌گویند مثلا در توقیف روزنامه‌ها یا دستگیری خبرنگاران، چرا انجمن بیانیه می‌داد؟ باید به این نکته توجه کرد که این موضوع یک موضع‌گیری صنفی بوده و برای دفاع از حقوق صنف و اعضای صنف انجام شده است. بیانیه دادن درباره‌ی توقیف نشریات، فعالیت حزبی تلقی نمی‌شود و قابل اطلاق هم نیست. برخی دیگر هم درباره‌ی فعالیت آقای مزروعی که در آن زمان در حزب «مشارکت» بود، اعتراض می‌کنند با این تلقی که او ممکن بود سوءاستفاده‌هایی از انجمن صنفی روزنامه‌نگاران برای فعالیت‌های حزبی خود کرده باشد؛ ولی تا زمانی که این مسأله اثبات و با سند درباره‌ی آن صحبت نشود، حقیقت نخواهد داشت.

انتهای پیام