خواهر سیمین دانشور با اشاره به این‌که وارث اوست، درباره‌ی مسائل مطرح‌شده درباره‌ی وصیت‌نامه‌ی منتسب به این نویسنده‌ی فقید، عنوان کرد: نباید پیش از حکم قانون حرفی زد و با ایجاد بحث‌های مختلف در رسانه‌ها به آبروی سیمین دانشور لطمه زد.

ویکتوریا دانشور که در خانه‌ی سیمین دانشور زندگی می‌کند، در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در واکنش به اظهارات علی خلاقی (همسر دخترخوانده‌ی سیمین دانشور) درباره‌ی قطعی دانستن نظر دادگاه و اصالت وصیت‌نامه‌ای که بر مبنای آن سیمین دانشور یک‌سوم اموالش را به لیلی ریاحی - دخترخوانده‌ی خود - واگذار کرده است‌، گفت: هنوز دادگاه در این‌باره حکمی را صادر نکرده است و به نظر من، مطرح کردن این بحث‌ها درست نیست.

او در ادامه با اشاره به مسائلی مربوط به رابطه‌ی سیمین دانشور با دخترخوانده و دامادش گفت: خواهرم نمی‌خواست خانه‌اش را ترک کند و گفته بود: «می‌خواهم در خانه‌ی خودم بمیرم». بنابراین من و همسرم پرویز فرجام سرپرستی او را به عهده گرفتیم. من زمانی به خواهرم رسیدم که نه پول داشت و نه سلامتی و اکنون هم تلاش کرده‌ام خانه‌ی او را در کمال راستی و درستی حفظ کنم. اما طرح کردن این بحث‌ها در رسانه‌ها درست نیست و من دوست ندارم این مباحث مطرح شود. باید کمی مراعات حال خواهرم را بکنیم. شأن سیمین دانشور بالاتر از این حرف‌هاست که درباره‌ی این موضوعات بحثی طرح شود.

ویکتوریا دانشور افزود: نمی‌دانم چرا لیلی ریاحی خودش حرف نمی‌زند و همواره خلاقی به جای او حرف می‌زند. در حالی‌که در دادگاه هم او همراه با وکیلش - شاپور منوچهری - آمد و حتا در دادگاه به خلاقی گفتند او حرف نزند. لیلی دختر خواهر من است و اگر قرار باشد صحت اصالت وصیت‌نامه تأیید شود و یک‌سوم اموال خواهرم به او تعلق بگیرد، ما با این قضیه مشکلی نداریم و او به حقش خواهد رسید. اما باید با نهایت احترام و انصاف حرف زد و با شلوغ کردن نباید آبروی خواهر من برده شود.

ویکتوریا دانشور با اشاره به روند قانونی وصیت‌نامه‌ی سیمین دانشور گفت: بعد از فوت خواهرم، لیلی ریاحی و همسرش علی خلاقی وصیت‌نامه‌ای را ارائه کردند که بر اساس آن یک‌سوم اموال به لیلی ریاحی تعلق می‌گرفت، اما من گفتم که نه خط و نه امضای این وصیت‌نامه متعلق به خواهرم نیست، اما اگر دادگاه صحت اصالت این وصیت‌نامه را تأیید کند، من مطابق قانون پیش می‌روم، ولی نباید حکم قانون را پیش‌بینی کرد و پیش از این‌که دادگاه حکمی را بدهد، سروصدا کرد.

او با اشاره به حضورش در خانه‌ی سیمین دانشور گفت: ما می‌خواهیم در خانه‌ی سیمین دانشور و جلال آل احمد جایگاهی برای هنر و ادبیات شعر و نقاشی ایجاد کنیم و هر کاری لازم باشد، برای سرِ پا نگه داشتن این خانه انجام می‌دهیم.

محمد ایزانلو - وکیل ویکتوریا دانشور - نیز درباره‌ی روند پرونده‌ی وصیت‌نامه‌ی سیمین دانشور گفت: خانم لیلی ریاحی که خواهرزاده‌ی مرحوم سیمین دانشور هستند، به آقای علی خلاقی وکالت‌نامه‌ای داده و ایشان وصیت‌نامه‌ای را ارائه کرده است که بر اساس آن، یک‌سوم اموال سیمین دانشور به خانم لیلی ریاحی تعلق دارد. البته این وصیت‌نامه مفادی دارد و اگر خانم ریاحی کارهای چاپ آثار خانم سیمین دانشور را پی‌گیری کند و به تعهداتش به شکل صحیح و قانونی عمل کند و گزارش آن را به دادگاه ارائه کند، استحقاق دریافت یک‌سوم اموال را دارد، اما هنوز اصالت خط این وصیت‌نامه مشخص نیست و وصیت‌نامه برای کار کارشناسی ارائه شده است تا مشخص شود اصالت خط دارد یا نه و من کارشناس نیستم و نمی‌دانم این وصیت‌نامه حقیقی است یا نه.

او افزود: اگر وصیت‌نامه هم اصالت داشته باشد، مشخص نیست که خانه شامل این حکم می‌شود یا نه و باید منتظر رأی دادگاه ماند.

او افزود: به نظر من، درست نیست تا زمانی‌که رأی دادگاه صادر نشده، کسی درباره‌ی این موضوع اظهارنظر کند. زمان اعلام حکم هم مشخص نیست و ممکن است روند اعلام حکم دادگاه شش ماه تا یک سال طول بکشد.

وصیت‌نامه‌ی مورد بحث

وصیت‌نامه‌ی مورد بحث

انتهای پیام