او هميشه از كلمه‌ي «استاد» مي‌ترسيد. مي‌گفت: « همين نام است، كه موسيقي را به خطا مي‌كشد. حرفتان را با سازتان بيان كنيد نه اينكه بخواهيد با كلمات عجيب و غريب خودتان را مطرح كنيد.»
به گزارش خبرنگار بخش موسيقي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين‌ها بخشي از سخنان استاد حسن كسايي است كه روز گذشته ـ25 خرداد ماه ـ در اصفهان به دليل كهولت سن از دنيا رفت و ابتدا قرار بود، فردا ـ 27 خرداد ماه ـ تشييع شود اما ساعاتي بعد خبر رسيد كه اين هنرمند نيمه شب گذشته طبق وصيتش، كنار استاد تاج اصفهاني به خاك سپرده شده است.
حسن كسايي در سال 1307 شمسي در خانواده تاجر پيشه‌يي در اصفهان تولد يافت، پدرش حاج سيد جواد كسايي كه يكي از بازرگانان بزرگ و سرشناس اصفهان بود به موسيقي سنتي ايران عشق مي‌ورزيد و به همين دليل، هنرمندان ممتاز كشور در خانه وي رفت و آمد داشتند كه كسايي از هنگام طفوليت با آنان مأنوس مي‌گردد و به موسيقي علاقمند مي‌شود.
اين هنرمند از صدايي خوش برخوردار بود كه ابتدا نزد استاداني چون، تاج و اديب به فراگيري آواز مي‌پردازد ولي از دوازده سالگي بنا به توصيه و راهنمايي پدر، به فراگرفتن ني نزد استاد مهدي نوايي مي‌پردازد و چند ماهي كه از محضر استاد برخوردار مي‌شود بقيه را براثر استعداد و كوششهاي پيگير خود مي‌آموزد تا به مقامي شامخ در نواختن ني مي‌رسد.
كسايي، سبك نواختن ني را به شيوه استادانه و سنجيده و دلنشين اعتلاء بخشيد كه مكمل مكتب اصيل نايب اسداله مي‌باشد. او از محضر استاد بزرگ موسيقي ايران، ابوالحسن خان صبا استفاده سرشار برد. استاد حسن كسايي به جز ني، سه تار، سنتور و فلوت نيز مي نواخت، ولي ساز تخصصي او همان ني است.
وي يكي از هنرمنداني بود كه دائماً با برنامه «گلهاي راديو» و «تكنوازي»، سال‌ها همكاري داشت و نواي ني او، شور و حال مخصوصي به برنامه‌ها مي‌داد.
استاد كسايي شاگردان زيادي به جامعة هنري كشور، معرفي كرده و در اوج شكوفايي گوشه‌گيري اختيار كرد و در اواخر عمر در كنج عزلت به سر برد و مي‌گفت: «اين بود عاقبت ثمر باغبانيم.»
حبيب‌الله نصيري‌فر مي‌گويد: « در سفري كه مهرماه 1367 به اصفهان داشتم و با استاد كسايي در منزل ايشان صحبت مي كردم، نظرش را درباره موسيقي سنتي ايران جويا شدم. ايشان پاسخ دادند: «موسيقي سنتي و اصيل ايران، هنري است بس ارزنده كه اگر توسط استاد نواخته شود با تار و پود هر انسان عارف و هنرشناسي بازي مي‌كند و آدمي را به جهان ناشناخته مي‌برد ولي افسوس كه در بسياري از مواقع همين موسيقي مورد سوء استفاده اشخاص ناباب قرار گرفت.»
ساسان سپنتا ـ موسیقی شناس ـ احراز تُن شفاف و مطلوب در محدوده‌های بَم و زیر نِی را از ویژگی‌های بارز نوازندگی کسائی می‌داند و مطرح مي‌كند:« تن صدای نی استاد کسائی در محدوده بم، گرم و دارای هارمونیک‌های مطلوب و غنی است.»
حسين عمومي ـ موسیقیدان و نی نواز ـ کسائی را «پایه گذار مکتب نی» به شمار می‌آورد. مکتبی که نوازندگان بعد از او چه مستقیم و چه غیر مستقیم از آن متاثر شده‌اند.
حسين دهلوي ـ موسیقیدان و آهنگسازـ می‌گوید: «آن چه مولوی درباره « نی» سروده، در نی کسائی به واقعیت پیوسته است.»
زنده‌ياد پرويز ياحقي ـ آهنگساز و ویولن نوازـ ستایش را به آن حد رساند که کسائی را «استاد فرزانه تاریخ موسیقی جهان» نام نهاد.
هوشنگ ابتهاج درباره كسايي سروده است: « شکایت شب هجران که می‌تواند گفت //// حکایت دل ما با نی کسائی كن »
فريدون توللي نيز گفته است: « در نغمه اگر جلوه کند راز خدائی هم ساز عبادی خوش و هم نای کسائی»
انتهاي پيام
نظرات